Lesbók Morgunblaðsins - 07.12.1947, Blaðsíða 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
379
ÁRIÐ 600 fyrir Kristburð var uppi
í Persíu mjög heilagur maður, sem
hjet Ibdu Mustapha Muhamed. Einu
sinni dreymir hann það, að hann var
kominn til annars heims. Þar var höll
mikil og á henni tvennar dyr. Yfir
öðrum dyrunum stóð letrað: „Hinir
útskúfuðu“, en yfir hinum: „Guðs-
börn“.
Ibdu Mustapha Muhamed gekk
fyrst inn til hinna fordæpidu. Kom
hann þar inn í stóran veislusal og sat
mesti fjöldi þar að borðum. En þar
var hvorki veisluglaumur nje gleði,
allir voru daprir og niðurbeygðir. Sá
hann fljótt hvernig á því stóð. —
Vinstri handleggurinn á hverjum
manni var bundinn að síðunni, en
spelka bundin við hægri handlegg,
svo að ekki var hægt að beygjá hann.
Þótt menn næði til veislurjettanna
með þeirri hendinni, var þeim ekkert
gagn í því, því að þeir gátu ekki
stungið fæðunni upp í sig.
Þaðan fór Muhamed og gekk nú
inn um hinar dybnar. Þar var líka
stór veislusalur, þjettskipaður og þar
var glaumur og íögnuður. Allir voru
mennirnir þó bundnir á sama hátt
og í hinum salrum og gátu ekki
matast á venjulegan hátt. En sá var
munurinn hjer á, að Allah hafði blás-
ið þeim visku í brjóst, svo þeir rjettu
hver öðrum kræsingarnar. Það gátu
þeir, þótt hægri handleggur þeirra
væri beinn, og svo var rjett að þeim
í staðinn.
Út frá þessum dráumi dró hinn
helgi maður þá ályktun, að eins sje
ástatt hjer á jörðu. Þeim, sem að-
eins hugsa um sjálfan sig, farnast
illa, en ef menn hugsa um það að
hjálpa öðrum, þá líður þeim sjálíum
alltaf vel.
Mesti gróðavegur í lífinu er að
gefa.
Bandaríkjamenn eru i vandrœÖum með öll þau kynstur af af-
lóga hergögnum sem þeir eiga. Nú hafa þeir tekið upp á þvi
að grafa sprengjur í jörð. Á efri mynd sjest sþrengjum rað-
að á bersvœði, á neðri mynd sjest jarðýta sem færir þœr í kaf
KAUP OG SALA
Efnilegur baseball lcikarl var
,Jceyptur“ af stóru fjelagi fyrir of
fjár. Og svo flutiist hann til stórbora-
arinnar með konu og dóttur. Fyrsta
daginn, sem þau voru t borginni fóru
þær mœögur út að skoöa í búðar-
glugga. Þar. si dðttirin forkunnaz
fagra og stóra brúðu, sem kostaoi zo
dcllara.
„Mamma, jeg vil eiga þessa brúðu“
hemiiaði hún.
„Húri er alt of dýr ~ við höfum
okki ráð á því,“ sagði mamma hennar.
,JJ.vers vegva? Gotum við ekki selt
itabba dftv.T Trr /