Lesbók Morgunblaðsins - 23.12.1945, Page 4

622
LESBOK MORGUNBLAÐSINS
Jóhann Sigurjónsson skáld.
anir sem aðrir særa meðbræður sína,
sökuni kærleiksleysis og illvilja. Þá
fannst mjer sálin í mjer safnaðist í
eina heild og brytist út í samræðun
um við þig — en
Oðar brjefið var búiðv
og burtu var hugsjónin mín.
Þá hneigði jeg höfuðið lúið
í hörnl mjer og saknaði þín.
Sigur lífsins er að hjálpa og
þiggja hjálp.
Reykjavík, ‘2Ó. febr. 1SÍ)8.
JEG segi það alveg satt, að jeg
er farinn að hlakka nú þegar íil
þess að koma heim, til þess að lil^i
ineð blómunum og baða mið í sveitar
loftinu, og ekki síst til þess að taka
höndum saman við anda þinn, svo
að við í sameiningu getum reynt
að glöggva okkur á suuniiidum liís-
ins og rekja böl manna að hinum
fyratu rótum, því að til þess að
geta læknað bæði sína eigin og ann-
ara sjúkdóma, er fyrsta skilyrðið að
þekkja þá. Sá sem þekkir sinn eigin
sjúkdóm hlýtur fvr eða síðar, með
einbeittum vilja, að geta unnið sig-
ur, ef ekki í þessu lífi, þá seinna,
en hinn sem ekki sjer þá, hann get-
ur það eigi.
Já, við og aðrir ]mrfum að tengja
sainan andans hendur og ryðja okk-
ur braut á vegi sannleikans, því
að hvað megnar einn einasti andi,
el’ hann eigi nýtur aðstoðar annara?
Sára lítið! ()g það er ekki einungis
sannleikur, að maður er maiUis
gaman, heldUr er hitt áreiðanlega
víst, að eini vegur til þess að ná
fullkoninun er sá, að hjálpa öðrum
og láta hjálpa sjer.
Bannleikurinn er sæla heims.
1. nóv. 1898.
(Þetta brjef er staftsett á Laxa-
mýri og sýnir það hvað hugur höf.
hefir verið bundinn við þann stað.
en í fyrstu línunum er talað um
„hjer í Reykjavík“ og sýnir það
hvar hann heíir verið staddur).
Jeg hefi oft verift í nokkuð þung-
um þönkum, það er að seg.ja djúp-
um hugsunum síftan jeg kom til
Reykjavíkur. llafa margir góðir
menn hjálpaö mjer mikið, og ]>ökk
sje þekn öllum, en þó er það einn
ölluin fremur, er gleður hugrf minn,
Styrkir hugsun mína og eykur anda
minn með öðrum nýum og það er
(jfuðmuudur Guðmundsson. Það er
einn af mínum fáu vinum. Við ræð-
um mjög oft um trúarbrögðin og
okkur finst að við komumst altaf
nær og nær sannleikanum. Ó, vinur,
J)ú ert einn af þeim fáu er geta skil-
ið hvílíka sælu og himneska gleði
þaö veitir þeim, er sannleikans leita,
ef þeir sjá, ])ótt eigi sje nema eitt
örsmátt sannleikskorn, já, þó þeir
aðeins haldi að það sje sannleikur.
--------Eins og áður lít jeg björt-
um augum á lífið þegar jeg t. d.
sternl undir beru lofti um fagurt
•Jóhannes Sigurjónsson.