Lesbók Morgunblaðsins - 23.12.1945, Side 3
LESBOK MORGUNBLAÐSINS
621
Jóhann Sigurjónsson:
„ÚR MÍNU HJARTA"
^JJaj-lar úr Irjepum lif Irófur haniJ/óhanneóar á cJfaxamijn
Á LANDSBÓKASAFNINU eru geymd nokkur brjef frá Jóhanni Sigurjónssyni til Jó- f
I hannesar bróður hans. Eru þau elstu frá skólaárum Jóhanns hjer í Reykjavík, en þau yngstu |
1 skrifuð í Kaupmannahöfn, skömmu áður en hann dó. Á öllum brjefunum má sjá, að Jóhannes f
| hefir verið einkavinur hans og trúnaðarmaður, og sá sem hvatti hann til að reyna vængina og i
! vera trúan sjálfum sjer. Eitt af brjefum Jóhanns til hans byrjar svo: „Kærlega, kærlega þakka f
f jeg þjer fyrir brjefið vinur; þú ert sá einasti, sem jeg fæ brjef frá, hitt eru frjettamiðar“. Og f
I allsstaðar skín í gegn að hann er sá eini, sem Jóhann ber fullt traust til. „Allt er segjandi f
f sínum vini“, segir forn málsháttur. — Þessi brjef Jóhanns til bróður síns ætti því að lýsa mann f
| inum betur en allt annað. Þess vegna eru birtir hjer stuttir kaflar úr þeim. Þeir sýna mann, f
f sem þráir sannleik, kærleik og frelsi. Og „þrátt fyrir allar sveiflur og sundrung, hefir varla f
! nokkur maður lifað og dáið jafn sjálfum sjer samkvæmt og sjálfum sjer samkvæmur og Jó- f
f hann Sigurjónsson", segir Gunnar Gunnarsson um hann. Og hann segir ennfremur: „Síðustu f
f orð hans voru þau, að hann bað að opna gluggann — svo að sálin gæti flogið frjáls. — Hann f
f fór frá engum skuldum sálarinnar". f
lllllltlllllMIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIMIIIIIIIMIIIIIItlllllMMIIIIIMMIIIIIIIMI •11111*1 MIII••MMMMMMMMMIIMMMIIIMMIIMMMIIMMMIMMlMMMMMMMMMIMMIMMMIII
Menntun er tilgnngur lífsins.
Reykjavík. 29. nóv. 1896
SATT VAR ORÐID, sem þú sagð-
ir síðast í brjefi þínu, að það væri
þjer að þakka að jeg er ekki „pess-
imisti“ og verð það aldrei (jeg þori
óhræddur að segja sem svo). .Teg
finn það altaf betur og betur dag
frá degi, að það er mannsins við-
hald að hugsa og að hvert brot á
móti náttúrulögmálinu og alt kær-
Jeiksleysi hefir sína hegningu í för
með s.jer. — Mikil endurnæring er
það, bæði að fá brjef frá þjer og
éins að skrifa þjer. Það er eins og
að koma í hreinna loft þegar jeg
má skrifa eins ög jeg hugsa, og
sjerílagi þegar jeg má skrifa um
það, sem jeg hugsa. — Ó, það er
verið að spila á horn úti; andinn
eða hugurinn í mjer tekst á'loft við
hverja hljómbylgju sem myndast.
Það hefir mjer reynst satt, sem
þú sagðir mjer, að það væri veru-
legra líf í Reykjavík heldúr en
heima. .Tá, hjer er sannarlega fleiri
mentavegir en heima, og mentunin
er tilgangur lífsins, ásamt því að
njóta sælu þeirrar, sem hasgt er að
fá í lífinu.
Kærleiksleysi og illvilji er böl
mannkynsins.
Reykjavík, 29. jan. 1898.
KÆRAR þakkir fyrir góða brjef-
ið þitt seinasta. Það veitti mjer
mikla gleði og ánægju og mjer
fanst jeg vera kominn norður og
sæti inni í litla norðurherberginu,
og jeg sá þig, kæri bróðir, ljúka
upp koffortinu þínu og lesa fyrir
mig brjefið frá .meyunni blíðu. —
Augu þín tindruðu af sólbjartri
gleði, og þá sá jeg að kærleikur-
inn , þetta andlega aðdráttarafl,
hafði sópað úr huga þjer fornu
skýjunum og vafið þig eldheitu
örmunum sínum. Jeg sá hvernig
brjef unnustu þinnar var ]>.jer eins
og kaldur svaladrykur er þeim
manni,-sem lengi hefir gengið um
þurra sanda og hlásin holt. Svo sá
jeg í huganum að þú lagðir brjefið
aftur niður og tókst að ræða við
mig um kringumstæður þínar og
meðbræðra þinna. Jeg heyrði þig
segja mjer margt og mikið, sem
gerst hafði síðan jeg fór, og við
hófum fjörugar samræður um mann
lífið og þennan mikla hring alheims
ins (hringrás). Við ræddum sem
fyrrum um böl og hörmungar þær,
sem veslings, veslings, voluðu menn
irnir steypa sjer oft og einatt í sök-
um vankunnáttu sinnar, viljaskorts
og þrekleysis, og um allar þær líð-