Lesbók Morgunblaðsins - 25.03.1945, Blaðsíða 14

LESBÓK MOlvG UNBLAÐSINS
r 174
íiti ^JJa (Lló.

orííon, 1/erRI-rcedinatA.r:
k
8EXTÍI) DAGAR I li. S. A
ÞAt) VAK sunnudaginn 10. <1es-
emher. 5-sýning í Gamla Btó. Stór-
kostleg flugárás á Þýskaland. Lit-
mynd og vel tekin. Flugvjelafylk-
ingarnar morra áfram í háloftunum.
Mótordrunur. Bráðum eiga spréngj-
urnar að falla. Áhorfendur standa
á öndinni. Þá l)irtist texti neðan-
vert á tjaldinu: „Gísli Halldórsson
er beðinn að koma strax“.
Fyrst ætlaði jeg ekki að trúa
mínuin eigin augum. Hvað er ])etta?
Er nú árásin að fara i hund og
kött ? Og nú vilja þeir að jeg komi
strax, og bjargi þeim úr klípunni!
Jeg stend upp í flýti og kveð litlu
Strákana mína, sem höfðu farið
Ineð mjer í bíó rtm leið og jegl
hvísla að þeim: ,..Ieg verð að fara
'til Ameríku strax. FlUgvjelin bíður
eftir mjer“. Og þegar jeg kem út
i fordyrið á Gamla bíó, þá stendur
par Garðar Þorsteinsson all-víga-
mannlegur 6g segist hafa fengið
skilaboð um að jeg eigi að vera
ferðbúinn eftir ‘20 naínútur. Allur
ameríski flugherinn bíði með eftir-
væntingu.
Jeg hafði búist við að fá 24 tíma
fyrirvara, en hafði aðeins fengið 40
mínútgr, og nú voru 20 mínúturnar
liðnar. Æ, mikill skolli. Jeg sem
atti eftir að pakka öllu niður. En
Ihjer dugði ekkert víl. Eftir 20 mín-
ur sat jeg í bifreiðinni áleiðis til
flugvallarins,
Jeg hafði boðið nokkrum góðuni
vinum mínum til kvöldverðar þetta:
kvöld. Kú bjóst jeg ekki við að sjá
þá í bráðina. En þegar til flugvall-
arins kom, þá reyndist það svo, að!
flugvjelin átti ekki að fara fyrr en<
í býtið morguninn eftir, og nú vildi
\ svo vel til að höfuðsmaður einn áttl
ferð í bæinn, og bauð m.jer að koma
með s.jer. Gat jeg því skroppið heim,
nm kvöldið. Notaði jeg mjer þetta
ágæta tilboð. Og er jeg barði að
dvrum og birtist heimilisfólkinu á
ný. vakti þessi óvenju skjóta Ame-
ríkuferð mín mikið glens. Voru um,
kvöldið drukknar all-margar end-
urfunda-skálar. Eri er menn höfðu
etið og drukkið nægju sína og glatt:
sig vel, leitaði hver heim til sín, en
jeg og hinn ameríski kunningi minn
stigum á ný upp í bifreiðina og
snerum til flugvallarins.
Klukkan er hálf fjögur um nótt-
ina. .Teg er staddur í herbergi á
hinu fræga flugvallarhóteli, Hótel
de Gink, og er að týna af mjer
spjarirnar, guðs lifandi feginti að
geta eftir nokkur augnablik skrið-
ið upp í rúmið og hvílt mín lúnu
bein. Varla verður mjer kalt í „þess-
um“, enda þótt við verðum að.
nauðlenda á Grænlandsjöklum,
hugsa jeg um leið og jeg fleygi
tomniu þykkum íslenskum prjóna-
nærbtíxum út í horn!
En um leið og jeg ætla að smevgja
mjer upp í rúmið, þá er drepið á
dyr, og m.jer er tilkynnt að nú eigi
jeg að vera tilbúinn að fara. 0-
væntan gest haði borið að garði og
hann ætlaði aðeins að hafa mjög
skanima viðdvöl. Þegar klukkuna
vantar tíu mínútur í fjögur um nótt-
ina, klöngrast jeg upp í vjelina.
Vænghaf þessa mikla farfugls er
gríðarmikið, og búkurinn ekki síð-.
ur rúmgóður. Þegar inn kemur
sitja þarna fyrir 30 herflugmenn á<
löngum bekkjum, en margir ligg.ja
á gólfinu. Flestir eru menn þessir
ungir og kemst jeg síðar að því, að
flestir þeirra bafa fengið 30 daga
heinifararleyfi vegna hernrannlegra
afreka. Sumir þeirra hafa verið
skotnir niður yfir Þýskalandi, bjarg
ast í fallhlífum og komist með leynd
leiðar sinnar yfir landamærin. Sjeð
á bak bestu viua sinna. Við bíðum
þarna allir í myrkrinu. Það er snjór
úti og kalt, og það er kalt inni í
vjelinni. Það líður drykklöng stund.
Það þarf að útfylla ýmiskonar
pap))íra og skýrslur, afgreiða póst,
athnga veðurútlitit og margt fleira.
Loks tekur flugmaðurinn að undir-
búa brottferðina með því að prófai
hvern hreyfilinn á fætur öðrum.
Fyrsti hreyfillinn er óþekkur og vilí
ekki fara í gang. Hann hixtai1 og er
greinilega kaldur. En það er engiu
riiiskun h.já Magnúsi. Ilver mótor
verður að hlýða. Hver þeirra býr
yfir orku eins og 2500 hestar, og
allur þessi geigvænlegi kraftur
húðstrýkur loftið!
Ilver mótor orgar eins og mann-
ýgt naut, er flugmaðurinn stillir
orku þeirra til hins ýtrasta og hlust-
ar með nærgætni eftir þvi, hvort
nokkursstaðar heyrist falskur tómn
Einn falskur tónn getur þýtt dauða
fyrir alla áhöfn og farþega. En íi
fjölmörgum mælum lesa flugmenn-
irnir hjartaslátt vjelanna, blóðþrýst
itig og hita. Þeir veita athygli við-
bragðsflýti taugakerfisins. Þúsund
atriði verða að yfirvegast. Það er
of seint að athuga þetta þegar flug-
vjelin er stödd langt úti á Atlants-
hafi.
Drunurnar frá vjclinni láta í eyr-
um mjer sem fegursti hljóðfæraslátt-
ur og jeg fyllist aðdáun yfir þeírri
tækni sem gerði fært að smíða
slíkar vjelar og því hugviti scm
þurft hefir til.