Lesbók Morgunblaðsins - 07.06.1936, Blaðsíða 2
178
LES3ÓK MORGUNBlæÖSINS
in“ verður nafn. sem dreerur hin"-
að óteljandi ferðamenn.
Miðstöðvarofnum fækkum vjer
•og smækkum þá, því að jarðhit-
inn, sem er jafn nótt og dag, krefst
ekki nándar nærri jafn stórra ofna
og nú eru. Það hefir sýnt sig í
þeim húsum þar sem laugahitunin
er. Líklega þarf ekki nema svo
sem Vs hluta af þeirri ofnastærð,
sem nú er algeng í húsum. Ofnana
minkum vjer því og fækkum þeim
í hverju húsi og höfum þess vegna
aflögu ofna í ný hús og spöram
oss innkaup á nýjum ofnum.
Þægindin sem f}Tlgj.a því að hafa
heitt vatn allan sólarhringinn, eru
óteljandi frá húsmæðranna sjónar
miði. Sparnaðurinn Hka stórkost-
legur. Þarna má segja að altaf sje
„heitt á könnunni“, án þess að
nokkuð sje fyrir haft nema
rjett þegar þarf að skerpa
á hitanum, t. d. þegar
þvottadagar era, en þá grípur mað-
ur til rafmagnsins frá Soginu. —
Þessi tvö stóru fyrirtæki Reykja-
víkur, Sogsvirkjunin og hitaveit-
an, haldast þar í hendur.
Eitt er enn ótalið um það hver
breyting getur orðið á borginni
þegar hitaleiðslan er komin í hvert
hús. Þáð vatn, sem afgangs er
þegar húsin hafa verið ’hituð upp
— vatn, sem hefir kólnað niður
fyrir vist hitastig og þarf að renna
burtu, er hverjum húseiganda
frjálst til iannara nytja. En það
má nota til þess að skapa gróður-
reit við hvert einasta hús í bæn-
um. Lítil lóð getur með þessu
móti orðið mjög dýrmæt, og hver
húseigandi getur haft sinn aldin-
garð, þar sem hann ræktar allskon-
ar grænmeti, eða suðræna ávexti
og blóm. Þessir garðar hljóta svo
að eiga sinn þátt í því að breyta
andrámsloftinu í bænum. í staðinn
fyrir grátarþef og moldrok kemur
þá ljúf og sefandi blómangan, og
mun það eiga meiri þátt en nokk-
ura granar enn í því að bæta
heilsufar borgarbúa.
TARÐHITI er nokkur hjer í grend
^ við Rvík, enda dregur borg-
in nafn sitt af því. Úti í Orfirisey
er volg laug í sjávarmáli. Ónnur
Borholumar eru sýndar með kringlóttum dcplum. Tölurnar, sem.
standa viS þær, sýna í hvaða röð þær hafa verið boraðar. 1. holan er við
hliðina á laug þeirri, er hitaleiðslan heim að Reykjum lá úr. Hola 12 var
boruð til þess að hita með húsin á Reykjum, eftir að laugin hjá 1 var orðin
þur.' Flestar holurnar liggja í sprungustefnunni, er liggur frá norðaustri
til suðvesturs.
hjá Rauðará, en nafnkunnastar
era Laugarnar upp af Kirkjusandi,
og þar var fyrsta tilraunin gerð
um það að ná jarðhitanum handa
Reykjavík, með nafar þeim, er gull
leitarfjelagið átti, og notaður var
við boranirnar í Vatnsmýri. Var
borinn fluttur inn að Laugum
og byrjað að bora þar eftir heitu
vatni hinn 26. júní 1928. Umsjón
með verkinu hafði á hendi Einar
Leó, sem sá um boranirnar í „Gull-
mýrinni“, og hefir síðan, fram á
þennan dag, verið verkstjóri bæj-
arins við jarðhitaleitina, sem síðar
verður lýst.
AÐ, sem fyrst þurfti að athuga,
var, hvort nægilega mikið
vatnsmagn fengist, og hve heitt. Til
þess að hita upp öll hús í bænum,
og eiga þó nokkuð afgangs handa
venjulegum vexti hans, þarf um
300 lítra af heitu vatni á sekúndu.
Þetta fer þó nokkuð eftir því hvað
leiðslan til bæjarins er lÖng, og
hvað vatnið kólnar mikið á lelið-
inni, svo og hvert hitastig vatnsins
er við uppsprettu.
yjarðhifas \rasdið
hjá Reykjum
i MosfeHss^e/i
Rmykjahvof/ ^