Lesbók Morgunblaðsins - 05.09.1926, Blaðsíða 6

6
LESBÓK MORGUNBLAÐBINS
5*. sept. ’26.
Í ánanð.
Margir ætla að Mary Pickford,
Pola Negri, Gloria Swanson, Lili-
an og Doroiliy Gisli liafi orðið
frægar fy.vir t'egui-ð sína. En það
er alls eigi r.jett. Príðleikn.r cr
nð vísn nijiig mikils virði fyrir
leikendur, en alt er þó undir því
komið livftrnig þeir „taka sig út“
. á ljereftinu. — Pæstar af liinum
frægu kvikmyndaleikkonum ern
fríðar, nema þá aðeins á myndnm,
j>egar þær hafa verið málaðar alla-
vega og myndirnar eru teknar við
sjívstök ljósbrigði. Og þótt þær
fái geisimikil laun, þá eru þær
samt ekki öfundsverðar, því að
þær verða að undirgangast ótal
skuldbindingar, sem hverjmn
frjálsum manni þætti óþolandi. —
Ska! nú sagt frá nokkrum dæm-
um því til sönnunar.
GLORIA SWANSON SKYLDUÐ
TIL HÓFLEYSU.
Gle,ria Swanson gerði saitniug
við „Paramount“ og samkvæmt
lionum átti hún að fá 35 þús. kr.
á viku, en svo voru ýms skilyrði,
sem liún varð að uppfylla og
kostuðu hana of fjár. Henni var
t. d. gert að skyldu að vera altaf
á ferðinni í Hollywood og altaf
í ný.jum og afardýrum fatnaði af
nýjustu tísku. Varð hún að hreyta
um búning daglega, og auk þess
varð hún að halda óteljandi veisl-
ui' til þess að blöðin hefði altaf
eitthvað um hana að segja.
SAKLEYSI SEM SKILYRÐI-
l'ng leikkona, Lois Moran, varð
Jiegar fræg et'tir fyrstu mynd fyr-
ir það lxvað hún vav.i barnslega
sakleysisleg. Þá var henni með
samningi gert ])að að skyldu að
gæta saklevsis síns. Ilún hiá aldrei
nota andlitsduft nje varasmyrsl
nema þegar hún leikur. Hún má
ekki re.vkja og ekki ganga í fín-
um kjólum. Hún verður að hátta
snemma á kvöldin og liún má a!-
.drei umgangast hinar ve»raldar-
vanari leikkonur. Þrátt fyrir þao
að hún hefir há laun, má hún ekki
eyða þeim á neinn sýnilegan hátt.
Hún er aðeins 16 ára og getur því
ef til vill uppfylt þessa skilmála
um hríð, án þess að taka það
mjög næra-i sjer, eij hvað mun síð-
ar verðö ?
DRENGJAKOLLUR
BANNAÐUR,
Ef kvikmvndakonur langar tii
]hvss að klippa sig eða láta hár
siu vnxa, þá verða þær að biðja
forstjórann um le.vf'i lil þess. En
það er hægra orf, en givt að fá
slíkt leyfi. Sumar liafa orðið að
skuldbinda sig tfl þess að klippa
sig eigi. >Svo er um Lois Wilson.
Hún hefir afarmikið glóbjart hár
og ]rað á við í hinum gamaldags-
hlutverkum, sem hún er látin
leika. Aftu»r á rnóti mega eigi þær
leikkonur, sem drengjakollur fer
vel, láta hár sitt vaxa.
ANNA Q. MEÐ DRENGJAKOLL.
Þegar sænska leikkonan fræga
Anna Q. Nilsson ljek dreng í
kvikmyndinni „Ponjola“ varð hún
að láta klippa af sjer hinar ko*r)i-
gulu fljettur sínar, en hún fjekk
stórfje í skaðabætur fjrrir það.
Síðan hafa ýmsar leikkonur kraf-
ist þess, að það yrði sett í samn-
inga þeirra, að þær megi hafa sítt
hár. Meðal þeirra eru t. d. Mary
Me Avoy og Norma Shearer. Það
liefir sem sje komið í Ijós, að
Anna Q. hefir eigi notið jafn mik-
illar hylli og áður síðan hún misti
hárið. Hún hefir ovðið alt of
„karlmannleg“.
HJÚSKAPUR BANNAÐUR.
Oft er það sett sem skilyrði i
samninga leikenda. að þeir megi
ekki gifta sig. Þannig <v um hina
fögru Mary Philbin, sem ljek í
„Hringekju“, hinni frægu mvnd
Stroheims. Ricardo Coirtez, hinn
spanski leikari, varð líka að
skuldbinda sig til þess að giftast
ekki. En rjett á eftir feldi liann
brennandi ástarhug til leikkon-
unnar Alma Rubens og gat eigi
hugsað sjer að lifa án hennar.
Pór hann þá til leikhússtjórans
— og honum tókst að fá hann til
þess að fella niðu*r þetta skilyrð'.
Sýnir það hvað mikið þykir í hanp
varið sem leikara. Alma Rubens
hafði lofað leikhússtjóra sínum að
giftast eigi fyr en hún væri þrít-
ug, en hún fjekk líka það loforð
eftir gefið. Mikill er máttur ást-
arinnaæ þótt hún verði eigi alla
jafna langlíf að þvL skapi.
OFURHUGAR VERÐA AÐ
SITJA Á SJER
og skuldinda sig til þess, að stofua
hvorki lífi nje limum í hættu,
nema meðan þeir leika. Þannig
er bíl-ofurhuganum Reginald
Denny baunað að fljúga, sigla og
taka þátt í knppakstri á bílum
neina bara þá‘r stundirnftr 'sem
liann leikur.
ÞYNGSTA ÞRAUTIN.
„Pirst National“ fjelagið ge»rir
eiuna harðastar kröfur til leik-
enda sinna. T. d. mega stúlkurn-
ar eigi vera ])yngri en 125 pund.
Ef þær verða þyngri þá e»r þeim
sagt upp: Colleen Moore, Aileen
Pringle, Vilma Bankv, Anna Q.
Nilsson og margar aðrar verða
því hreint og beint að svelta sig
til þess að veí’ða eigi of þungar.
Eru þaer oft kvíðafullar ])egar
komið er að því að vega þær,
sjerstaklega Anna Q., sem er stór
og farin að gerast feitlagin. Aft-
u,r á móti er Dorothj' Mackaill
enn lieldur ljett —- nær ekki 100
pundum. Til þess að fita sig e"
liún síjetandi súkkulaði og er það
illþolandi gremjuefni fvrir hinar,
sem verða að nærast á vissnm
mat til þess að verða oigi of feit-
pt'.
Annað fjelag krefst þess af
leikendum sínum að þeir komi
jafnan fram sem heldra fólk. Er
]>eiin þegar sagt upp, sem annað-
hvort hefir orðið til athlægis eða
framkoma hans hefi»r vakið gremjn
meðal almennings.
-------*S5Í5>Þ‘---
KAKAN.
— Aumingja maðurinn! sagói
gömul kona, sem kom í fangelsið
til að gera föngunum eitthvað
gott. Má jeg ekki senda jrður
eitthvert góðgæti, t. d. köku?
— Agætt! sagði fanginn. Það
mundi koma mjer sjerlega vel.
— Hverskonar köku munduð
þjer þá helst vilia fá?
— Það stendutv alveg á sama,
ba,ra að það sje þjöl innan í
lienni,