Eimreiðin - 01.05.1903, Qupperneq 49

Miklukvísl, sem kom úr jöklinum, var vatnið helkalt, og lá ísskán
á því við bakkana. Bæði kringum tjaldstaðinn og lengra burtu sáu
þeir ýmsa fugia, hópa af svönum, grágæsum, endur og rjúpur. Þótti
þeim þar fögur fjallasýn um sólarlagið: Rétt við þá mót norðri Hofs-
jökull, hinumegin Þjórsár mót austri Vatnajökull og hin einkennilegu
höfðafjöll Hágöngur, í suðri Hekla og í vestri Kerlingarfjöll,
29. ág. riðu þeir fram með jökulröndinni, yfir Miklukvísl og
hinar mörgu Múlakvíslir, sem koma úr jöklinum. Þar sáust hingað
og þangað eldgamlar reiðgötur, sem liðuðust milli flata með frábær-
um jurtagróðri. Múlakvíslarnar renna saman fyrir vestan hæðina Arn-
arfellsöldu og falla síðan í þjórsá. Undir Arnarfelli inu mikla
tjölduðu þeir í brekku, sem var alþakin grasi, blómsturplöntum, hvönn-
NAUTHAGI (við Hofsjökuþ.
um o. s. frv. og hin furðulegasta mótsetning við jökulinn, melana og
urðirnar umhverfis.
30. ág. skildu þeir við þennan fegurðarreit og riðu yfir Þjórsár-
kvíslar upp á aðalveginn yfir Sprengisand, þar sem þeir höfðu nokkr-
um dögum áður hlaðið vörður við þann stað, er Arnarfellsvegur-
inn skyldi liggja frá honum. Vegurinn fram með jöklinum hafði reynst
dágóður, og enginn vafi á, að hann megi vel nota, einkum þegar
vatnavextir eru miklir, svo menn geta ekki búist við að geta komist
yfir Þjórsá við Sóleyjarhöfða. Þá er það unnið við að nota Arnar-
fellsveginn, að fara má yfir kvíslarnar, eina og eina í senn, áður þær
renna saman í eitt. Þeir héldu nú til Jökuldals og slógu þar nátt-
tjöldum.
Það hafði nú sýnt sig, að hægt var að halda Sprengisandsvegin-
um áfram bæði ofan í Rangárvallasýslu (austan Þjórsár) og niður í
Árnessýslu (vestan Þjórsár, fyrir neðan Sóleyjarhöfða). Vegurinn fram
með Hofsjökli, eða Arnarfellsvegurinn, hafði og reynst gó&ur. Og þá
9