Eimreiðin - 01.05.1903, Blaðsíða 12

92
er þar einkarvel um hýbýli gengið. Sunnar er hús frú Wiium,
ekkju Gísla skálds; það bygði liann sjálfur, en áður bjuggu þau í
Tanganum, syðsta húsinu. Pað var torfbær og er að nokkru
enn. Nú á það hús Magnús Sigurðsson verzlunarmaður.
Fjarðará mæðir nú á oddanum en er að fylla lónið fyrir inn-
an. það fyllir alt um flóð, svo að nærri verður jafnhátt veginum,
og er þar hlaðin upp öll norðurhlið lónsins frá húsunum og vest-
ur á krókinn og vegurinn á brúninni, og er meira gaman að sjá
Fjarðarárfoss.
aðra en sjálfan sig ganga þar ójárnaða í hálkum, því hér senda
menn ekki stíga né ryðja í snjóum. Tar norðan við krókinn stend-
ur bær Einars Jóhannssonar, lítill torfbær og er ósýnilegur
á myndinni. Par er brú fram undan yfir rás og bæði á henni og
öllum flóðgarðinum er háski að ganga í dimmu, því alt er ógirt.
Ég man einu sinni að við Páll Snorrason vörubjóður gengum þar
um í hlákumyrkri og vórum að tala saman. Veit ég þá ekki
fyr til en Páll fer alt í einu að anza mér, eins og neðan úr und-
irdjúpunum. Hann hafði þá stigið út af brautinni í myrkrinu og
niður á Leiru, hæð sína, en sakaði ekki, þvi’ fjara var, en mjúkt
undir. Líklega hefir Jóhann Mattíasson, faðir Einars, bygt bæinn.
Fyrir vestan lónið sést eitt hús með stalli á. Eað er