Eimreiðin - 01.05.1903, Síða 32

11 2
eins og aö geta greint a frá u> í grísku stafrofi, en enga prakt-
iska þýðingu hefir það.
Pegar menn læra að lesa, þá er þeim kent stafrofið, því næst
að kveða að, og ekki fyr hætt en menn eru orðnir læsir. Beri
maður nú söngfræðiskensluna saman við þetta, þá kemst maður
að þessari niðurstöðu: Manni er kent stafrofið o: að þekkja nót-
urnar hverja frá annarri, en hvorki að kveba aö, né lesa; með
öðrum orðum: manni er ekki kent að þekkja þær í sambandi hverja
við aðra, meb tilliti til tónhæðar og tóndýptar. Til þess að skýra
betur, hvað ég á við, tek ég ljóst dæmi:
Þú veizt, að fyrsta nótan er kölluð c og er hálfnóta, önnur e og
er fjórðungsnóta o. s. frv.; en nú er mér það ekki nóg. Ég bið
þig að lofa mér að heyra hvernig lagið byrjar. — Pér er það
jafnómögulegt eins og óvita, þó að þú kunnir nótnanöfnin utan-
að. Og hvar eru þá ávextirnir af söngfræðiskunnáttu þinni, að
hverju gagni kemur þá þessi fróðleikur? Fyrir söngmanninn er
hann einskisvirði. Ég legg þakkarorð á milli, ef söngkennarinn
segir honum, að þá nótu, sem standi fyrir ofan aðrar á nótna-
strengnum, eigi að syngja hærra (ekki sterkara) en þær, og þá,
sem standi neðar, dýpra. Éá geta þær þó orðið honum til nokk-
urrar leiðbeiningar eins og neumurnar vóru mönnum á 9. og
10. öld.
Ég gat þess áðan, að í skólum væri öll áherzlan lögð á
kenslu margraddaðra sönglaga, tvíraddaðra, joríraddaðra og fjór-
raddabra. Og það er ekki að eins gert í hærri skólum, heldur
einnig í barnaskólum og ekki að eins í efstu bekkjum skólanna;
það er byrjað á því í neðstu bekkjunum. Kenslan fer fram á
þann veg, að söngkennarinn spilar hverja einstaka rödd fyrir sig,
þangað til nemendurnir eru búnir að læra hana, — þó ekki nema
helmingurinn af þeim eða ekki það — utanað. Á annan hátt
er það ekki og getur það ekki verið, þar sem hávaðinn af þeim
hefir ekki önnur not af nótum en þau, að staða þeirra á nótna-
strengjunum minnir þá á, hvar röddin á að hækka eða lækka.
Á þessu er byrjaö og á þessu er endað. Árangurinn af þessari
söngkenslu hlýtur því hugsjónarrétt skoðað að vera sá, að þegar
skólanáminu er lokið, hafa nemendurnir lært eina rödd í nokkr-
um lögum og lítið eða ekkert þar fram yfir og þeir standa engu
nær því, að bæta nokkru við af eigin rammleik eftir en áður, þeir