Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 15.11.1906, Side 8

112
ÞJOÐVILJINN
XX., 52,—53.
Bann.
Hér með er óviðkomandi mönnum
stranglega bönnuð öll umferð um „Brekku-
tún“ og Kirkjubrúarhlið, og verður kært
fyrir hlutaðeiganda yfirvaldi, ef út af er
brugðið.
Pjetur Hjaltested.
Takið eptir.
í nýju búðinni í húsi Jons snikkara
Sveimsonar, Pósthússtræti 14 í Keykjavík,
fást flestar matvörutegundir, sem dag-
lega eru notaðar á hverju heimili.
Enskt vaðmál hvergi eins ódýrt,
eptir gæðum.
.irT-.': Enn fremur margbrevtt úrval af
ýmis konar vefnaðarvöru, þar á meðal
ýmislega litt flauel. — Nœrfatnaður,
ýmis konar, kragar, slefuspeldi, svuntur
0. fl. o. fl.
Komið sem fyrst, og skoðið; það
mun borga sig.____________________
lerkstjóri
sem kann jsegja t.yrii-
verknm, vanur umsjón á fiskverkur>,
ötull og reglusamur, getur fengið ársat-
vinnu frá 1. febrúar næstkomandi, ef um
semur.
Umsókn, skrifnð með eigin tiendi send-
ist okkur undirrituðum fyrir lok þessa
árs. — • Meðmæli frá fyrri húsbændum
fylgi umsókninni og áskilin kaupupphæð.
Hafnarfirði 22. oktbr. 1906.
_______S. Bergmann & Co.
fryggið líf gðar og oigtiir!
CJmboðsmaður fyrir „íátaru, og „Union
Aesurance Society“, sem bezt er að skipta
við, er á isafirði
Guðm. Bergsson.
Köskur lieppinautur
. « , ertu ungí „Síabil“, og sigi*-
/
’^vy ar liæglega alla steinoliumótoi'a
V /
^ ’v-y / Idn við liirin amerislia
WOLVBRINE
bátamótor getur enginn keppt. 1 Innn liostar:
37a—4 hestaafls 950 kr. S kák I
5 hestaafls 1085 kr. Skálc!
Oxull, blöð, og allur útbúnaður, úr kopar. JNýjustu rafkveikjuíæri. Hann
eyðir að eins rúmu hálíu pundi af olíu á hestall um klukkustundina.
Og 5 hestaalls vél er að eins BÍÍ5 pa. M Á. T
Komdu aptur, og beröu saman.
Einka^ölu á, Islandi og Fœreyjum lieíii*
I3. J. Torfason, Flateyri.
mr Umboðsmenn vantar
Otto Monsted8
danska smjörlíki
er bezt
PHENT8MIÐJA ÞJUÐV1LJAM8.
46
þig ekkiu, tautaði hann, „Jeg hugði, að faðir þinn væri
ástfanginn í ungfrú Hastings, — og livernig dettur þér
þá í hug, að hann hafi ekki farizt af slysförum?“
„Jeg get ekki sagt neitt um þaðu, mælti St.anliope
„og því leita eg hjálpar hjá þér. — Þú ert eini maður-
inn, sem þetta getur, þvi að allir aðrir myndu inna mig
eptir ástæðum mínum.u
Hollister spratt á fætur, og virtist verða enn ákaf-
ari í lund. — Eptir dálítinn umhugsunartíma settist hann
þó niður aptur. — „Segðu mér, hvað jeg á aðgjörafyrir
þig, 0g þá skal jeg leitast við að liðsinna þér, eem mér er
frekast auðið.“
_Farðu inn í herbergið, þar sem hann liggur. —
Skoðaðu hann í krók og kring, og hafðu gát, á öllu, og
vittu svo, hver niðurstaðan verður. Menu ætla, að skot-
ið hafi farið úr skamUibyssunni að honum óviijandi; en hvað
átti hann að gera við blaðna skammbyssu, þegar hann
ætlaði að leggja af stað í þessa ferð, og hvernig gat
maður ímyndað sér, að hann hefðí farið svo óvarlega
með skammbyssuna? Það er ekki honum likt.“
„Að sönnu ekki, en þegar lundin er æst, geta þó
slysin auðveldlega orðiðJ
„Auðvitað — hann var afar æstui' í skapi allan
daginti.u
„Jeg got alls ekki hugsað mér annað. — Maðnr í
hans stöðu, sem eins stóð á vyrir, hlyti ella að hafa ver-
ið vitfirrtur/
„Eða mjög ógæfusamur, þó leynt færi.“
Hollister greip í stólinn, og studdi sig við liann.
„Var faðir þirin ógæfusamur.?“ spurði hann.
„Það hef’ir mér aldrei dottið í hug, fyr on nú“, svaraði.
47
Stanbope. „En hver getur vitað það með vissu, hvaða
tilfinningar bærast í hjörtum manna, þó að þeir séu
mannirmrn all-nátengdir“
„Hverju orði sannara/ svaraði Hollister, all-niður-
iútur, „en það eru þó ýms ytri merki, sem geta gefið
bendingu.“
„Ekki tók jeg neitt eptir því.“
..Það hafa engir aðrir veitt þvi epirtekt; en jeg var
fóður mínum vel kunnugur.“
„Og þú heldur þá —“
„Jeg get ekki sagt þér meira; en getirðu bráðlega
sannað mér, að þetta hafi orðið af slysförum, svo að all-
ur vafi hverfi, mun eg vera þér æfinlega þakklátur. —
Sem stendur verðurðu að láta þér þetta nægja, eri jeg
verð enn að biðja þig eirmar bÓDar: Vertu hjá mér, og
yfirgefðu mig ekki, fyr en allt er urn garð gengið. Jeg
finn, að jeg er veikur, sem barn.“
Hollister var all-vandræðalegur.
„Við erurn ekki einir hér í húsinu“, mælti hann
fremur liikandi. „Jeg hitti frú Hastings í stiganum; henni
er ekki hlýtt til min, og hefði þvi að líkindum þótt mið-
ui' liefði liún tekið eptir mér".
„Henni hafði jeg alveg gleymt; eu liugsaðu ekki um
hana. Láttu mig ekki vera eirian; kvennfólkinu þurfum
við alls ekki að gera neitt ónæði.“
„Eins og þér þóki)ast“, mælti Hollister, og snerii
sér undan, lauk upp hnrðinni, og ætlaði að fara. „Ætii
jeg geti ekki komizt hjá þvi, að hitta frú Whíte“, mæiti'.
hann enu frernur, og gekk nt úr herberginu.