Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1914, Síða 66

66
6353.
6354.
6355.
6356.
en á efri enda er rent handfang; lengd 6,64-7,3 cm.
Islenzkt ábald, en mun nú fáséð.
17/s Sami: Kirkjulyláll gamall úr járni, 1. 15,8 cm., gild-
leiki leggsins 1 cm., br. skeggsins 3,7 cm. og stendur
það 1,9 cm. út frá leggnum; 5 skerðingar; útsorfinn
upp við handfangið, sem er kringlótt, 4,7 cm. að þverm.
þunt (0,4 cm.), með 4 kringlóttum götum á, vídd 1,3
cm.; allvel gerður.
25/8 Bjarni Sæmundsson skólakennari í Reykjavik: Silunga-
veiðarfœri, nefnt »hoppungur« í Þingvallasveit, en það-
an er þetta; það er smíðað úr járni, flatur teinn með
skarpri beygju á báðum endum og eru endarnir slegn-
frammjóir; er lykkja á efri enda til að hnýta í færinu
og fest við buginn einskonar sökku, járnhólk með járn-
bútum innan í. A neðri enda er oddur uppbeygðurog
agnhald á. Á milli hans og teinsins eru 2 aðrir krók-
ar eða önglar minni, hinn innsti minstur og er þeim
fest við teininn. Utan um er vafið ull og loðbandi, og
innan á er bundið hvítt roð með mörgum sepum út til
beggja hliða og þar innan á rauðgul vaðmálspjatla.
Lengdin á öllu þessu áhaldi er 29,5 cm. og yzti bugur
um 7 cm. Þessi hoppungur virðist vera allgamall.
26/8 Nœla steypt úr bronzi, kringlótt, þverm. 3,1 cm., kúpt,
hæð 1 cm., grafin að ofan með hnútaverki og einskon-
ar »á la grecque« eða »mæander« umhverfis við rönd-
ina. Aftan á er krókur og höld fyrir þorn, sem hefir
verið úr járni, en er nú af, — og keðju eða festi,
sem nú eru leifar af, um 13 cm. að lengd. Næla
þessi er að líkindum frá 10. eða 11. öld. Sbr. nr. 583
í Sv. Fornsaker af 0. Montelius (Sveriges medeltid af H.
Hildebrand I. 1, fig. 87—88.) og nr. 4340 í safninu.
— Greiðubrot úr elgshorni, 1. 8,5 cm., br. 3—4 cm.; er
það annar endinn og verður ekki vitað með vissu hve
löng greiðan hefir verið heil; þó eru líkur til, af lögun
brotsins og verki því sem á því er til skrauts, að greiðan
hafi ekki verið nema 12 cm. að lengd. Hún hefir ver-
ið smíðuð eins og flestar hinar fornu greiður og kamb-
ar úr beini og elgshorni, lagðar þunnar skífur hver við
röndina á annari og fest saman með löngum ræmum,
sem negldar eru beggja vegna; síðan eru sagaður rif-
ur upp að þessum ræmum, — kinnum — með smá-
tentri sög. Kinnarnar á þessu broti eru skreyttarmeð