Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 12

12
líka að vera heppilega valin og samboðin efninu sem í
J)eíin á aö liggja, og sama er að segja um greínir og
greínaskipun, og í stuttu máli skipulagið allt, í hvaða
ritgjörð sem er. Ennfremur verða menn að varast, að
taka injög dauflega tii orða , annars er hætt við, að
nytsamasta efni verði vanrækt og fyrirlitið af góðfúsum
lesara. — Jað sem nú er sagt um fegurðina, snertir
eiiiúngis mál og orðfæri, og gyldir eíns um livurja
greín og livurn þátt, hvaða efnis sein eru; enn jiaraö-
auki ættum við, j)egar tækifæri leífa, að leíða fyrir
sjónir fegurð náttúrunnar, bæði í manninum sjálfum
og fyrir utan hann, og leítast við að vekja fegurðar-
tilfínninguna, sem sumum þykir vera heldur dauf lijá
okkur Islendíngum.
Jiriðja atriðið er sannleilairinn. Skynseinina þyrstir
eptir sannleíkanum vegua hanus sjálfs; hann er henni
dýrmætari enn so, að luin í hvurt sinn spurji sig sjálfa,
til hvurra nota liann se; liann er sálinni eíns ómissandi
og fæðan er líkamanum. jþví skai verða höfð serleg
aðgæzla á öllu sem leíðrettir skynseminnar dóma , og
greíðir úr jieím hlutum, sem liugurinn er í vafa um.
Við liöfum fastlega ásett, að fara jm' eínu fram, sem
við höldum rett að vera , og ætíð reýna til af bezta
megni að leíta sannleíkans. Við skulum jiessvegna eíns
kostgæfilega forðast að halla sannleíkanum, inóti betri
vitund, tii að stydja nokkurt mál, eínsog okkur jiykir
ótilhlýöilegt, að j)egja yfir honuin, J)ó hann kynni að
baka okkur mótmæli og óvináttu suinra manna.
Enn er í fjórða lagi sá hlutur, án livurs allt liið
frainantalda væri manninum eínskisverðt, og jiessi hlutur
á, í serhvurju mannlegu fyritæki, að sitja í fyrirúmi
fyrir öllu öðru, og serílagi að liggja ölluin ritliöfunduni
j)úngt á hjarta. Skynsemin heímtar ekki aö eíns j)að