Morgunblaðið - 10.06.1971, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAEHÐ, FIMMTUDAGUR 10. JUNl 1971
Efla ber iðnað í dreifbýli
Páll Björnsson
ið í veg fyrir að fólkið flykk
ist á Faxaflóasvæðið. Fólkið
vill hafa sem fjölbreyttasta at
vinnu heima við, vill geta val
ið um — sagði Páll Björnsson
að lokum.
stór austanfjalls og hefur það
aukizt mjög að menin lagfæri
glugga hjá sér og þétti göm-
ul hús. Það eru því ekki að
eiins nýbyggingar, sem við
íramleiðum gler í.
— Skýrslur segja að hita-
sparnaður við að hafa tvö-
falt gler miðað við að einfalt
gier sé í húsinu sé um 10 til
17%. Þó er hér ekki eingöngu
um hitasparnað að træða, held
ur verður og viðhald allt
mun minna á glugga með tvö
falt gler.
— Féiagið hóf rekstur í hús
næði hjá Kaupfélaginu í>ór.
Nú sem stendur erum við í
nýju iðnaðarhúsnæði, sem þó
er til bráðabirgða. Sjálfir
byggjum við nú um 600 fer
metra iðnaðarhúsnæði og á-
ætlum að geta flutt inn í
helming þess seint á þessu
ári. Húsnæði þetta er annað
húsið, sem reist er í skipu-
lögðu iðnaðarhverfi, sem rísa
á hér austan við Hellu. Með
tilkomu hins nýja húsnæðis,
getum við aukið framleiðsl-
una til mikilla muna og von-
umst jafnframt til að geta
stytt afgreiðslufrest sérstak-
lega yfir sumartímann. Tak-
mark okkar er stuttur af-
greiðslufrestur og vöruvönd-
un.
— Nei, hér var glerverk-
smiðja áður en við komum
hingað og satt bezt að segja
höfum við orðið fyrir dálitl-
um óþægindum vegna þess.
Hins vegar stendur enginn að
þessari verksmiðju, sem stóð
að hinni gömlu — hér eru að
eins heimamenn að verki. Ó-
kunnugir hafa nokkuð bland-
að þessum fyrirtækjum sam-
an.
— Já, vissulega á iðnaðar-
fyrirtæki sem þetta rétt á sér
hér á Hellu. Það er á að líta
að hér njótum við ýmissa
þæginda og höfum góða að-
stöðu. Hér eru útsvör iægri og
húsnæði jafnvel ódýrara. —
Einnig er markaðurinn hér
austan Hellisheiðar töluvert
stór og því þarf hvort eð er
að flytja vöruna yfir Heiði.
Við seljum vöru okkar út um
allt land. Ég tel að iðnxekst-
ur úti á landi eigi fullkom-
lega rétt á sér og að honum
á að hlúa. Það er iðnaður
sem þessi hér, sem getur kom
Spjallað við Pál Björnsson,
forstjóra glerverksmiðjunnar
Samverks hf. á Hellu um
fyrirtækið og fleira
NOKKRIR framtakssamir
menn í Rangárvallahreppi og
á Hellu stofnuðu árið 1969
fyrirtæki, sem skyldi fram-
leiða einangrunargler í hús.
Fyrirtækið hlaut nafnið Gler
verksmiðjan Samverk h.f. og
er það nú að byggja yfir sig
verksmiðjuhúsnæði í nýskipu
iögðu iðnaðarhverfi fyrir aust
an Heilu. Framkvæmdastjóri
fyrirtækisins er Páll Björns-
son og nýlega hittum við
hann að máli og fræddurast
um fyrirtækið:
— Félagið var stofnað í
janúarmánuði 1969 og hóf
rekstur um það bil mánuði
síðar. Framleitt er eingöngu
tvöfalt einangrunargler, enda
töldu menn að slíkur iðnaður
gæti skapað töluverða at-
viimu í kauptúninu og hefur
það reynzt rétt því að allt
að 14 menin hafa atvinnu hjá
okkuir. Þó er það dálítið mis
munandi hve marga við höf-
um í vinnu eftir árstíma.
— Jú, framleiðslan hefur
aukizt töluvert. Lægð var í
byggingafranikvæmdum, þeg-
ar við hófum rekstur, en út-
lit er fyrir mikla aukningu
nú. Allt hráefni, sem við not
um er flutt inn. Glerið kem
ur frá Vestur-Þýzkalandi, en
listarnir sem halda glerlögun
um saman eru frá Englandi.
Eru það blýprófílar, sem límd
ir eru við glerið með ákveðn
um aðferðum og í listann er
settur rakaeyðir, sem þurrk-
ar upp loftið milli glerjamma.
Er þetta sú aðferð, sem allar
glerverksmiðjur hérlendis
nota.
— Satt er það, samkeppnin
er nokkuð hörð og markaður
inn er stærstur í Reykjavík.
Hann er þó einnig nokkuð
D-listann
vantar
bíla á
kjördag
xD
Sjálf-
boðaliða
vantar á
kjördag
— Efst í huga
Framh. af bls. 7
að hér eru á ferðimni fram-
sýnir, duglegir og hugvist-
saimir feðgar.
Að lokum biðjum við Egil
að segja oikfeur eitthvað af
sjálfum sér og siðustu þrem-
ur aldarfjórðunum, en hann
hefur fengizit við mangt og
tékið mikið þátt í al'ls konar
félagsstöifum.
— Ég fæddist árið 1896 að
Hólabaki í Sveinsstaðahreppi
í Vatnsdai. Er ég var tveggja
ára fluttu foreldrar mínir,
sem voru mjög fátækir, til
Þimgeyrar og voru þar, unz
við fluttum til Akureyrar.
Sem ungiinigur hafði ég mikla
lömgun til að fara tO sjós, en
varð fljátt að gefa það upp
á bátinn, því að ég var svo
dæmailaust sjóveikur. Ég
fékkst við ýmis störf, unz ég
fluttist alfarinn tO Sigiufjarð-
ar 1920 og hef verið hér síð-
an. Ég var verkstjóri við
Gránuverksmiðjuna í 9 ár.
Auk þass fékkst ég við pípu-
laigningar i 25 ár, og verzlun
hef ég rekið í 40 ár ásamt
verksmiðjunni. Ég fékk áfhug-
ann á sóMarreykingu frá móð-
ur minni á Akureyri, en hún
reykti síld í garðinum heima
og gaif vinum og kunningjum,
en það þótiti hið mesta ssel-
gæti.
— Seigðu okkur eitthvað
frá þínum fjölþættu félags-
störtfum.
— Þar er nú af ýmsu að
taka, því að ég hef affltatf haft
mi'kinn áhuga á félagBstörf-
um. Ég er nú búinn að vera
í Rotary í 33 ár, í slökkviliði
Si'gluf jarðar í 50 ár og lengst
af stökkvi'liðsstjóri. Bæjarfull-
trúi var ég í 10 ár, frá 1940—
1950, félagi í Karlukórnum
Visi i nær há'lía ötd og er nú
heiðursfélagi þeirra. Þá hef
ég verið formaður iðnráðs og
formaður kaupmannasamitak-
anna hér frá upphafi, svo
eitthvað sé tailið. Nú, ég hef
einnig verið damskur „vise-
konsúi!l“ í 15 ár og fengið
Dannebrogorðuna.
Við þökkum Agli og Jó-
hannesi spjallið og fáum í
veigamesiti sýnishom atf fram-
leiðsiliunni og sannfærumst
um að hún eigi að flokkast
undir seelgæti.
— ihj.