Tíminn Sunnudagsblað - 26.05.1963, Blaðsíða 2

cm. á hæð og mjög þreklega vaxinn.
Andlit hans var alsett örum eftir
stúdentaeinvígi, sem hann hafði háð
á háskólaárum sínum. Áður en stríðið
hófst hafði hann verið meðeigandi í
fyrirtæki í Vín. Hann var einn þeirra,
sem tóku þátt í innrásinni í Rússland,
en í þeirri herferð hafði hann særzt
og verið sendur heim með vitnisburð-
inum: „Aðeins hæfur til skrifstofu-
vi«nu“.
Samt sem áður var hann valinn
foringi sérstaks herflokks, sem sam-
anstóð eingöngu af SS-mönnum og
hafði verið komið á fót í júlí 1943.
Herflokkurinn hafði bækistöð sína í
Friedenthal við Berlín. Meðal þessara
manna var vinur Skorzeny, Radl, sem
áðúr er nefndur.
Skorzeny ók beinustu leið til
Tempelhof, hitti þar Radl og hafði
fataskipti.
-— Þú verður að sjá um, að allur
hérflokkurinn sé reiðubúinn, sagði
hann við Radl, — ég hef á tilfinn-
ingunni, að nú fái ég að vita, hvers
vegna okkur öllum var safnað saman
hér svo nálægt Berlín.
Skorzeny var eini farþeginn í flug-
vélinni. Hann hallaði sér aftur í sæt-
inu og horfði niður yfir Beriín. Þessi
flugvél var aðeins notuð til þess að
flytja háttsetta nazistaforingja, en
nú flaug hún með hann áleiðis til aðal
stöðva Hitlers. Hann hugleiddi, hvað
framundan væri. Hann hafði aldrei
séð Hitler nema í fjarlægð og aldrei
reiknað með því að standa augliti
til auglitis við hann. Hann vissi held-
ur ekki, hvar aðalstöðvar „foringjans“
voru. Það vissu fáir. En það orð lék
á, að þær væru á austurvigstöðvun-
um. Fólk skyldi vita, að „foringinn"
var þátttakandi í hættum og erfiðleik
um þjóðar sinnar!
Flugvélin flaug yfir Austur-Prúss-
land til Rasenburg og lenti þegar
komið var undir kvöld, á litlum flug-
velli, þar sem bíll beið hans.
Aðalstöðvarnar litu ekki út eins
Þegar Mussolini varrænt
SS-herforinginn Otto Skorzeny hafði
eytt orlofi sínu í október í Berlín.
Þetta var árið 1943. Hann hafði borð-
að miðdegisverð borgaraklæddur á
hótel „Eden“ með vini sínum. Þeir
sátu í makindum og töluðu saman yfir
kaffinu, þegar Skorzeny fann skyndi-
lega til óskiljanlegs taugaóstyrks.
— Afsakaðu andartak, sagði hann
við félaga sinn, gekk að nálægum
símklefa og hringdi til herbúðanna
í Friedenthal.
— Er nokkuð sérstakt á seyði?
spurði hann i simtólið.
— Nokkuð sérstakt, át röddin í
símanum upp eftir honum. Við höf-
um leitað að yður um alla Berlín
undanfarna tvo tíma. Þér eigið að
mæta í aðalstöðvum Hitlers samstund-
is. Flugvélin fer frá Tempelhof stund-
víslega klukkan 17.
Skorzeny leit á klukkuna. Hann
hafði ekki tíma til að fara aftur til
herbúðanna í Friedenthal, þar sem
einkennisklæðnaður hans var, hringdi
þess vegna til vinar síns, Radl, sem
var í herbúðunum, og bað hann um
að senda einkennisbúninginn án tafar
til flugvallarins í Tempelhof.
Skorzeny var 31 árs að aldri, 195
og Skorzeny hafði gert sér í hugar-
lund. Þær voru ekki neðanjarðar-
loftvarnarbyrgi, heldur aðeins nokkr-
ir trébraggar, sem voru vel faldir
í þéttum skógi. Trén og voldug net
skyggðu alveg á þá, svo að ógerningur
var að koma auga á þá úr lofti. Staður
inn var umgirtur mörgum loftvarnar-
skotvígjum, margfaldri gaddavírsgirð
ingu og fjölda varðmanna.
Aðstoðarforingi tók á móti Skorz-
eny og visaði honum inn í viðkunnan-
lega biðstofu, þar sem hann var kynnf
ur fyrir fimm öðrum liðsforingjum.
Þeir voru allir hærra settir en hann
458
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ