Lesbók Morgunblaðsins - 20.08.1983, Blaðsíða 15

Hér segir áfram af
Flóabardaga — menn
taka að þreytast á
höggorrustunni, það
losnar um bardagann
og menn hlaupa mjög
á milli skipanna, en
kasta í andstæðingana
hverju sem tiltækt var
unz hinir gætnari
menn í liði Þórðar sjá
þann kost vænstan að
snúa frá og róa til
lands.
Hleypur Þórður þá fyrstur allra manna fram
í stafn á Ógnarbrandinum og hefur skjöld yfir
höfði sér, en sverð í annarri hendi. Fylgja þeir honum
þá alldjarflega, og verður nú hið snarpasta él og
verða nú hvorirtveggja sárir.
Ógnarbrandinum fyrir aö leggja
frá, áður en hann gaf um það
skipun. Hvorttveggja var, að
hann hefur sannfærzt um að
mikill leki var kominn að skip-
inu en þó hefur meiru ráðið,
þegar bardagamóðurinn rann af
honum, að hann hefur séð, að
ekki myndi seinna vænna að
fara að leita lands. Hann varð
að ná landi áður en Kolbeini
gæfi byr til að elta hann og
fylgja á hæla honum.
Eini möguleiki Þórðar og
manna hans var að ná landi svo
löngu á undan Kolbeini, að
Þórður hefði svigrúm til að
komast til fjalla með lið sitt, því
að liðsmunur var alltof mikill til
þess, að hann gæti veitt Kol-
beini nokkra mótstöðu í land-
orustu. Það kom fram, að sú var
ráðagerð hans að flýja á fjöll.
Þótt Ingjaldur virðist telja í
kvæði sínu, að það hafi verið
móti vilja Þórðar að Ógnar-
brandur lagði frá, þá er alls ekki
víst að svo hafi verið, og það
kemur reyndar hvergi fram eftir
að hann hafði séð austurinn.
Þórður varð að nota lognið til að
komast undan en hafgola gat
runnið á þegar leið á daginn. Þá
getur og verið, að Ingjaldur eigi
fremur við þá sem fyrstir flúðu,
en skipstjórnarmennina á
Ógnarbrandinum.
Þórður all hugsjúkur
„En er snúið var skipinu Þórð-
ar, kallaði hann til Hrafns
Oddssonar og biður hann fá sér
menn nokkura. Hrafn sagði, að
þeir þóttust hvergi of margir.
En þó hljóp Hrafn þá á skipið til
Þórðar, og hlupu fjórir menn
eftir honum. Héldu þeir þá til
lands inn og svo hver sem búinn
var.
Var þá umræða mikil á skipi
Þórðar, hversu langur bardag-
inn hafði verið. Kom það ásamt
með þeim, að þá myndi sól vera
nær miðju landsuöri. En þá var
lágur veggur undir sólina er þeir
fundust.
Var þá Þórður allhugsjúkur,
því að þeir söknuðu fyrir víst
skips Sanda-Bárðar og svo Tré-
kyllisins, er Bjarni Brandsson
stýrði. Hugðu menn, að því
myndi Kolbeinn ekki reka flótt-
ann, að hann hefði þessi skip á
valdi sínu.
Þeir Bárður höfðu látið ár-
arnar allar nema fjórar einar.
Lagði þá Bjarni að þeim og tók
af þeim nær þrjá tigu manna, en
fékk þeim árar, svo að þeir voru
vel færir. Réru þá undan allir
samt. Kolbeinsmenn réru eftir
þeim á tveimur skipum litlum
og þorðu eigi á þá að ráða, er
þeir komu eftir, og sneru aftur
til flotans. Lágu þeir Kolbeinn
þar í hafinu og biðu hafgolu, því
að ferjurnar voru þungar í róðri.
Framhald síðar.
15