Lesbók Morgunblaðsins - 08.11.1980, Blaðsíða 15

Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
1 • Þnve- AÐ fttyA fmLLffl ■ AÐ/«W M/eofl V'r* £7 ■ END INCk 5 ínk IR DoO. t.nrrt
V D fit U © A 0 R u K K 1 AJ fS
ÍL U R 1 Sern R EKKI R to A R nrn PUfT- 'Æ> A S 7 A
'tgíi Ffiopi F R A U © -J*R RA U T A R tnt- Irlfl* i"oT s F
V 6*»L- sss? 4 L A N N 1 N N w XyJHL- MIKK# 5 T A K A
Bl'dP- Suc.n i ci L Pi Hótar tfAPP '0 d N /A R 'fí K fí F 1 R
kv- A.O- L T 'O i> 1 Ð SfiFNA iKÓ^At S>ýK N U R. L fí KttePA **riL K R 'fí
L A £> ?ZZT Fifl (Nllr ÍALW- f SKet. A M M ÓCN fí N 4 l áflST F\
L’iK- BMl- HLU7- 1 L 1 N A be*}- IMCrtK M^LT A u R A R "Si"- A ro F) R
L’tfi- CfT IÐ L 'I N 1 £ u N N A L’.KHHI MAÚlfl N A R i N N
E F T A N N A U" 4 \ L V ?rK<Fn Aí /
Ror LOFTI 4 l N Á DurLAS o r WlTlO D A £> R A R HÍCiF- 'tr dflNI l i> A R
»-» HRF A m 5 V l P *LVÍ>tLL T<?WN A U FtAWAÐ IR A N A ©
|E^ líT KD 1 IÐ 5 T 'o N A VCRK- FK. R- A L U R 1 N M EN t>- /Nt; 1 R
IkvnIið Æ r T l N H R A S A £ 1 H R O
MÆLI- £ IN- 1 N CL SKoR- D-/R RLFR au£> KBÍR\ i / L/PP- ata'mi etz MW L- HflLTuR Ir þróiF) Þvott- UR. TAPA V VoriR
BkfÓ- LK Krð- RLL
í\m i t—rrTT h
SNlfí 5KRIÐ- J>ýR . ’ RÆOfl R’l K l
5K Vi_T flueuwo Lik^Mf HLUTI

5P 0K A/AVCWJN íkyA/j-- AÐUfi ■ þhr- D/ICI VAX/MÖ/
VIN- c.-sf\aN- lb\ki LflND PÚVTAR ARfUUR
DRUSL- AN Bardi
fí t£IÐ TIL Hic^iNí V ONO| 5 TARfl \i\m LiTtAR K'oNfl Ói>INS
0 P + VÆLfl * 1 . FRLLfl (\F VÍLT- U tUR.
ElD- *T/€€> 1 • > 5Ý/)UR VEldií- TÁka/
ELíKfl RF- srvKMi I VlN- J/ SL- ▼ 1T FLTÓr- / MU ÓTTI
Ihlióm Urauka ÚOAMUfi DveluR
'ÍÁK A il'rt £5 Pfl
I Flr^B - I'rtt ItÁpKS tÁL/ TSA Klidhr NlT + ize i €> F1 5 K HUbMA
ÚLoPPA Tbrrn %a HRf
5WEMMA S>YN FULLT TUMÍIL
4 1 1
mm SKoR- Ðýa J 5Koli
SÖNGLÍFÍ
SKAGAFIRÐI
Framh. af bls. 5.
kynnast kaupstaöarlífi af eigin raun, og
taka aö sér stjórn fleiri kóra.
Hann flutti því til Sauöárkróks, og tók
þar til starfa meö miklum þrótti, á þeim
aldri sem flestir eru vanir aö draga sig í
hlé frá annríki áranna og gefa sig aö
tómstörfum. En svo mjög sem Jón
Björnsson hefur starfað aö sönglífi og
tónsmíöum f lífsstarfi sínu, þá eru þessi
andans störf einnig allsráöandi í tóm-
stundalífi hans og hugljúf viöfangsefni.
Einn er þann kórinn eftir aö nefna sem
starfar í Skagafiröi, en þaö er Harpan á
Hofsósi, blandaöur kór og söngstjóri
hans er Ingimar Pálsson. Mikið og gott
samstarf hefur veriö meö Hörpunni og
Heimi hin síöustu árin. Þessir kórar halda
smeiginlegar söngskemmtanir og skipt-
ast á heimsóknum.
Á sl. vetri var þeirri hugmynd hreyft, aö
allir þessir kórar héldu sameiginlegt
söngmót. Hugmyndin fékk byr undir
báöa vængi, og varö aö veruleika hinn
10. maí sl. meö miklu söngmóti aö
Miögarði í Varmahlíö. Þar komu fram
fimm kórar, sem hér aö framan eru
nefndir. Aöeins Harpan á Hofsósi gat
ekki mætt til þessa kóramóts og fagnaö-
ar.
Þetta mót tókst mjög vel, og varö
öllum til ánægju, sem þar aö komu. Þar
voru sungin 26 lög á söngskrá. Gjarnan
heföu þau mátt fleiri vera, því þreytu-
merki var ekki séö á nokkrum manni, þá
upp var staöiö.
Hver kór söng fimm lög, og að lokum
sungu kórarnir allir, hátt á annað hundr-
aö manns, saman eitt lag. Jón Björnsson
sönstjóri stjórnaöi því, og þaö voru ekki
ellimörkin á honum, þegar hann stóö
frammi fyrir þessum stóra kór, og
stjórnaöi þjóösöng Skagfiröinga, þegar
kórarnir sungu hiö þróttmikla lag Sigurö-
ar Helgasonar viö hiö kjarnyrta Ijóö
Matthíasar Jochumssonar, „Skín viö sólu
Skagafjöröur", fyrir fullu húsi áheyrenda.
Þar meö var lokið hinu fyrsta kóramóti
skagfirskra kóra, og það er von margra
og ósk, aö framhald veröi á næstu árin.
Efalaust líður svo ekkert ár um næstu
framtíð í Skagafiröi, aö ekki veröi haldiö
kóramót í líkingu viö þetta, og nú undrar
fólk mest, hversvegna slík mót eru ekki
löngu oröin fastur siöur og árlegur liöur í
söngstarfi og félagslífi í Skagafiröi.
Gunnar Gunnarsson.
1sund meö
Gvendi og Lillu
Framhald af bls. 11.
Gvendur í sturtu áður en við fórum í
laugina. Þaö finnst aö vonum mörgum
kjánalegt aö vera aö þvo sér áöur en
farið er ofan í vatn. En eins og ég sagöi
konunni minni í gær, þá er þetta gert
til þess aö sundlaugastarfsmennirnir
sjái kúkinn í lauginni fyrir öörum skít
sem kemur af mannskepnunni.
Þegar viö Gvendur höföum þvegið
okkur hátt og lágt, gengum viö út aö
lauginni. Gvendur stakk sér umsvifa-
laust út í, en ég fékk mér sæti á bekk.
Trúlega hefur hann veriö oröinn óþol-
inmóöur aö sýna mér hvaö hann væri
oröinn mikill sundmaöur, því aö hann
tók strikiö eftir endilangri lauginni á
glæsilegu skriösundi. Ég horföi á eftir
honum og fannst mikiö til koma.
Sérstaklega fannst mér þaö gott hjá
Gvendi aö komast út í miöja laug án
þess nokkrun tíma aö anda. Mér datt í
hug Superman eöa eitthvert álíka
fyrirbæri. En þar meö var líka draum-
urinn búinn. Gvendur hætti allt í einu
aö busla meö fótunum, en fór í þess
stað aö pata eitthvaö út í loftið meö
höndunum. Ég sá ekki betur en
Gvendur væri aö sökkva. Ég hljóp því
að bakkanum þar sem styst var til
Gvendar og kastaöi mér út í, staöráö-
inn í því aö bjarga honum.
— Góöi guö, — baö ég, þar sem ég
kraflaöi mig áfram á hundasundi í átt
til Gvendar, geföu mér styrk til aö
bjarga þessum öölingi. Ef þú gerir þaö,
skal ég aö mér heilum og lifandi gera
allt til þess aö hann fari aldrei í sund
aftur, jafnvel skjóta’nn. Mér fannst
bænin veita mér aukiö þrek og fyrr en
varöi var ég kominn að Gvendi þar
sem hann var aö berjast viö að ná
andanum. Ég náöi strax góöu taki á
kjammanum á honum, eins og mér
haföi veriö kennt í barnaskóla, og
síðan öskraöi ég upp í eyrað á honum:
— Ef þú reynir að berjast um, þá brýt
ég á þér alla fingurna. —
Mér haföi aö vísu veriö sagt í
barnaskóla aö ef maöur sem veriö
væri aö bjarga reyndi aö streitast á
móti mætti brjóta á honum einn fingur,
tii aö koma í veg fyrir aö hann dragi
björgunarmanninn í kaf meö sér. Mér
fannst þetta hins vegar alltaf frámuna-
lega vitlaust. Annaövhort var aö brjóta
þá alla eöa engan.
— Slepptu mér maður, — galaöi
Gvendur eins hátt og hann gat, sem
var ekki mjög hátt því aö óg hélt fyrir
munninn á honum.
— Rólegur Gvendur minn. Þetta
bjargast allt ef þú ert bara rólegur og
slappar af, — sagöi ég. — Ef þú hins
vegar heldur áfram aö berjast svona
um, þá brýt ég á þér svona tvo til þrjá
fingur, bara til aö sýna þér aö mér er
full alvara með aö bjarga þér. —
— Slepptu mér fíflið þitt, — kallaði
Gvendur aftur meö hálfkæföri röddu.
— Þú ert ekkert aö bjarga mér, þú ert
aö kæfa mig. —
— Víst er ég aö bjarga þér, —
sagöi ég og var nú orðinn reiður yfir
þessu dæmalausa vanþakklæti í
Gvendi.
— Helvítis fíflið þitt, — hrópaði
Gvendur meö munninn hálffullan af
vatni. — Ætlarðu að drekkja okkur
báöum. —
Þessi spurning Gvendar kom mér til
aö hugsa. Á slíkum örlagastundum
starfar heili manns afskaplega hratt og
rökrétt. Ég sá því strax aö þetta var
alveg rétt hjá Gvendi. Þaö var algjör
óþarfi aö viö drukknuðum báöir. Þaö
var alveg nóg aö Gvendur geröi þaö.
Ég sleppti því takinu og synti að
bakkanum. Mér til undrunar kom
Gvendur á eftir mér, másandi og
blásandi.
— Hvaö eiga þessi fíflalæti aö
þýöa, — segir Gvendur þegar hann
kemur aö bakkanum og hrækir í
rennuna.
— Fíflalæti, — segi ég. — Kallarðu
þaö fíflalæti að bjarga lífi þínu. —
— Þú varst ekkert aö bjarga lífi
mínu, — segir Gvendur og er vondur.
— Ég var þarna út í miöri laug aö
hvíla mig og troöa marvaðann, þegar
þú kemur aövífandi og ætlar aö kæfa
mann. —
— Þú varst sko ekki aö troða neinn
andskotann, — segi ég og er reiður
líka. — Þú varst aö drukkna. Viöur-
kenndu þaö bara. —
— Þú ert nú ekki meö öllum mjalla,
— segir Gvendur. — Hótar aö brjóta á
manni fingurna, og þetta kallar maöur
vin sinn. —
Gvendur hristir höfuöiö svo ræki-
lega að mér er Ijóst að hann er alveg
gáttaöur á mér.
Mig var líka fariö að ráma í að þaö
væri eitthvaö til í sundi sem héti aö
troöa marvaöann, og þaö hefði því