Lesbók Morgunblaðsins - 08.11.1980, Blaðsíða 11

Kennari í sumarleyfi — 6. hluti
eftir Benedikt Axelsson
I sund
með
Gvendi
og
Lillu
Ég man varla hvernig þú lítur út lóöréttur lengurl
— Þetta er ekki hægt, — segir
ökonan mín einn daginn, þegar ég ligg
inni í sófa meö blað í hönd.
— Hvaö er ekki hægt, — spyr ég
og held áfram aö lesa.
— Þaö er ekki hægt aö liggja svona
uppi í sófa allan liölangan daginn og
gera ekki neitt. Þú veröur aö aumingja
á þessu, — segir konan mín.
Ég legg frá mér blaðið, hagræöi mér
betur í sófanum, styn nokkrum sinnum
og segi svo:
— Víst er þetta hægt. Ég skal aö
vísu viðurkenna að þetta er dálítiö
erfitt. En ef maður er við góöa heilsu
og hefur sæmilegt úthald er þetta
tiltölulega lítill vandi. —
Konan mín hættir að þurrka rykiö af
skenknum og stikar í áttina til mín meö
afþurrkunarklútinn í hendinni. Mér
sýnist á svipnum á henni aö hún sé
þess albúin aö lemja mig meö klútnum
svo að ég sest upp í sófanum, tilbúinn
aö verja hendur mínar.
— Úthald, — hvæsir hún, þegar
hún er rétt aö segja komin til mín. —
Hvernig dirfistu að tala um úthald. Þú
sem ert svo slappur á morgnana aö
þér veitti ekki af aö hafa kranabíl í
svefnherberginu til aö hífa þig á lappir.
Svo maður tali nú ekki um hvernig þú
ert á kvöldin. —
— Ég hélt aö þér fyndist ég nú
nógu hífaður, svo aö þú ferö nú varla
aö auka á þau ósköp, — dirfist ég aö
skjóta inn í.
— Rétt er þaö, — segir konan mín
snöggt. — En mér er farið aö
hundleiöast aö sjá þig aldrei ööruvísi
en láréttan hérna á heimilinu. Ég man
varla hvernig þú lítur út lóöréttur
lengur. Viö veröum aö fara aö stunda
einhverjar íþróttir. Þaö eru allir farnir
aö stunda íþróttir. Jón og Sigga eru
t.d. í badminton tvisvar í viku. —
Þaö hefur runnið mesti móöurinn af
konunni minni svo aö ég þykist meö
góöri samvisku getaö maldað örlítiö í
móinn.
— Ég myndi nú ekki ráöleggja
neinum aö stunda þá íþrótt, — segir
ég-
— Hvers vegna ekki, — spyr konan
mín.
— Mér er sagt af þeim sem vel
þekkja til aö þaö heyri til undantekn-
inga ef fólk slítur ekki á sér hásinina í
þessari íþrótt, — segi ég.
— Þaö geta nú alltaf gerst óhöpp,
— segir konan mín. — Engum dettur í
hug aö þurrka upp sjóinn bara vegna
þess aö þaö veröa stundum sjóslys. —
— Mikiö rétt, segir ég. — En það er
vísindalega sannaö aö 97,7% af þeim
sem stunda badminton eiga þaö á
hættu að slíta á sér hásinina. —
— Hvaö meö þessi 2,3%, — spyr
konan mín.
— Þeir eiga þaö bara á hættu aö
brjóta á sér hælbeinið, — segi ég, eins
og það sé einhver barnaleikur miöaö
viö þaö að slíta í sér títtnefnda sin.
— Ég nefndi badminton bara sem
dæmi um íþróttir sem fólk getur
stundaö, — segir konan mín og byrjar
aö þurrka af skenknum á nýjan leik.
Eg heyri það á henni aö hún hefur
aldrei hugsað sér að viö færum aö
stunda badminton. Þaö er eitthvaö
annaö sem býr undir. —
— Þaö er hægt aö fara á skíði,
leika handbolta, trimma og fara í sund,
— segir konan mín, rétt eins og allar
þessar íþróttagreinar séu þær réttu
fyrir fólk á okkar aldri og meö okkar
vaxtarlag.
— Gvendur og Lilla stunda sund á
hverjum degi, — bætir hún svo við.
Þarna kom þaö. Sund átti þaö aö
heita.
— Jæja, — segi ég í eins hlutlaus-
um tón og mér er unnt. — Veröi þeim
að góöu. —
— Hvaö meinaröu nú meö þessu,
— spyr konan mín og snýr sér aö mér.
— Blessaður leggstu útaf aftur, —
segir hún svo þegar hún sér aö ég er
enn sitjandi í sófanum.,— Ég held ég
skilji þig betur láréttan. —
— Ég meina svo sem ekki neitt, —
segi ég og leggst út af í sófann. — En
veistu af hverju sundstaöirnir auglýsa
lokun meö vissu millibili vegna hreins-
unar. —
— Víst veit ég þaö, — segir konan
mín. — Þaö er vegna þess aö einhver
óviti hefur kúkaö í laugina. —
— Rétt, segi ég.
— En þetta er nú hreinsaö úr
lauginni og þar aö auki kemur þetta
afskaplega sjáldan fyrir, — segir
konan mín.
— Hvað heldurðu aö þaö séu
margir sem fara í laugarnar daglega
sem eru meö niðurgang, — segi ég og
legg áherslu á oröin.
— Vatnið er nú sótthreinsað meö
klór, — segir konan mín og vill ekki
gefa sig.
— Allt í lagi, — segi ég. — Ef
Gvendur og Lilla hafa einhverja
ánægju af því aö boröa sótthreinsaöan
kúk daglega, mega þau þaö mín
vegna. Eg hef hins vegar afskaplega
takmarkaðan áhuga fyrir því aö taka
þátt í þess konar veislu. —
— Fólk fer í laugarnar til aö synda,
en ekki til aö éta vatnið í þeim, — segir
konan mín. — Og ég vil bara láta þig
vita þaö aö ef þú byrjar ekki á
einhverju trimmi strax, máttu búast viö
því aö vera orðinn aö aumingja
rúmlega fertugur. —
— Og ef þú ætlar aö fara aö draga
mig í sund, segi ég, — máttu búast viö
því aö ég veröi dauður 36 ára. Ég kann
ekkert að synda, hef ekki komið í vatn
í 27 ár nema til aö fara í baö. —
— Læröiröu ekki aö synda í skóla,
— spyr konan mín um leiö og hún
lýkur viö aö pússa skenkinn og fer aö
tína stytturnar úr pírahillunum.
— Auðvitað læröi ég að synda í
skóla, — segi ég. — Heldurðu aö ég
sé einhver hálfviti eöa hvaö. En sem
betur fer er ég búinn aö gleyma öllu
sem ég læröi í barnaskóla —
— Þá er eins gott fyrir þig að fara
áö rifja sitthvað upp af því, — segir
konan mín. — Þú getur nú ekki neitaö
því aö þaö er bráönauðsynlegt fyrir
alla aö kunna aö synda. Hvaö myndir
þú t.d. gera ef þú dyttir einhvern tíma í
sjóinn. —
— Hvernig í ósköpunum ætti ég aö
fara aö því aö detta í sjóinn, — segi
ég. — Ég get varla sagt aö ég hafi séð
sjó, hvaö þá meira í áratugi. —
— En ef viö færum nú einhvern
tíma til sólarianda, — segir konan mín
og vill ekki gefast upp á þessu enn.
— Þá skal ég bara láta mér nægja
aö detta í flæöarmálið, — segi ég og
brosi mínu blíöasta.
— Viö förum samt í sund meö
Gvendi og Lillu á morgun, — segir
konan mín. — Ég sagöi Lillu í dag aö
við myndum koma meö. —
Þar meö var þaö ákveðið. Mér var
svo sem sama þótt ég færi meö í
laugarnar, ef veðrið yröi sæmilegt og
ég þyrfti ekki aö bleyta mig mikið.
Morguninn eftir gengum viö út til
Gvendar og Lillu. Sól skein í heiði og
ég yar í þolanlegu skapi.
Ákveöiö var að fara í Vesturbæjar-
laugina.
Þegar þangaö kom fórum við
Gvendur niöur stigann til vinstri og
sem stóö — KARLAR — en konurnar
upp stigann til hægri þar sem stóð —
KONUR —Ég minntist aöeins á þaö
hvort viö ættum ekki til tilbreytingar aö
hafa þetta öfugt, en talaði ekki meira
um þaö þegar ég sá augnaráöiö sem
konan mín sendi mér.
Eins og lög gera ráö fyrir fórum við
Framh. á bls. 15.