Lesbók Morgunblaðsins - 15.03.1980, Blaðsíða 8

Eitt af því Mm
tilvonandi konungur í
Bretlandi verður að
kunna nokkur akil
á af eigin raun, er
margskonar sport.
Hið konunglega sport
er ekki hvað síst
póló og Filipus
drottningarmaöur er
ánægður meö, að
Karl hefur sýnt því
nokkurn áhuga.
HANN
ER
ALLTAF
ÁVERÐI
Karl Bretaprins getur sjaldan um
ffrjálst höffuö strokið, því dagar hans
eru stranglega skipulagöir. Hann liffir
sig inní hlutverk, sem ekki er víst aö
öllum þætti eftirsóknarvert og veröur
vel undir búinn, þegar sá dagur
rennur upp, aö hann setjist í hásætiö.
SVIPMYND
Stytt grein úr
Sunday Times
Magazine.
Fyrri hluti.
Viö fyrstu sýn veita menn litarhœtti
hans sérstaka athygli. Hann er rjóður í
andliti eins og veöurbitinn sveitamaöur,
en augun liggja djúpt, blá og fremur
daufleg. Þaö má sjá, aö hann hafi
nefbrotnaö einhvern tíma. Hann lætur
sár vaxa skáskorna barta, sem setja
sinn svip á andlitið.
Hiö ósjálfráöa, opinbera fas einkennir
hann, þóft í einkasamkvæmi sá. Honum
er gjarnt aö núa saman höndunum, af
því aö hann má ekki stinga þeim í
vasana. (En þegar hann gerir sár allt í
einu Ijóst, aö hann sé ekki til sýnis
lengur, veröur honum oft á aö stinga
höndum djúpt í buxnavasana.) Hanrí'
brosir vandræöalega og hleypir brúnum
kvíöafullur á svip, hvenær sem samtaliö
snýst inn á óvænta eöa ef til vill
óæskilega braut. Hann hneigir höfuóiö,
horfir á mann undan þungum brúnum
líkt og krakki og íhugar, hver meiningin
sá. Hann er alltaf á verði.
Hann virðist allajafna taugaóstyrkur.
Hann snýr innsiglishringnum um litla
fingur, sleikir varirnar og strýkur sér um
nefiö. Ósjálfráðar viprur kringum munn-
inn valda því, aö menn gætu stundum
ranglega haldiö, aö honum mislíkaöi
eitthvaö. Hann getur oröiö svo niöur-
sokkinn í hugsanir sínar, þegar hann er
aö rifja upp, hvaö hann eigi aö gera næst,
og brynja sig gegn öllu óvæntu, aö hann
veröi ótilhlýöilega hátíölegur á svip. Hann
gleymir aö hlæja aö fyndni fólks og lætur
háfleyg lofsyröi og fagurmæli sem vind
um eyrun þjóta í staö þess aö brosa sínu
æföa, aölaöandi brosi.
Hnyttinn í tilsvörum
Greinilegt er, aö hann hefur hina rámu
rödd fööur síns, en framburö móöur
sinnar. Hvaö sem hann segir, hversu
þungt eöa létt sem þaö er, þá er hætt viö,
aö þessi framburöur spilli því. Hann er
ekki eðlilegur. Þaö er betra, aö fólk lesi
en heyri flest af því, sem hann segir.
Og þó ekki aö öllu leyti. Hann getur
verið snöggur og hnittinn í tilsvörum.
Kímnigáfa hans beinist helzt aö hinu
fjarstæðukennda og fráleita, og hann er
fimur og óvæginn í oröaleikjum.
Hann er nokkru lægri vexti en flestir
halda eða 175 sm. Um mittið er hann 77
sm, enda iökar hann stööugt líkamsæf-
ingar, en yfir brjóstiö 92 sm. Hann er
snöggur í hreyfingum, en heldur klunna-
legur og honum er hætt viö aö velta
hlutum um koll.
Þegar maöur virðir hann fyrir sér, er
eölilegt, að maöur spyrji sem svo: —
Skyldi nokkrun tíma vera hægt aö tala
hreinskilnislega viö þennan mann? Þegar
ég horföi á hann fljúga sjálfan yfir
London, rifjaöi ég upp samtaliö, sem ég
haföi átt viö hann rétt áöur. Þaö var
hógvært, efnislítið, óþvingaö, bara
skemmtilegt, en ekkert sérstakt. En ég
gaí ekki annaö en minnzt þess, aö áriö
áöur haföi meira en milljón manns á
fjarlægasta og fátækasta hluta Fíla-
Starfið er margt... Kurteisisheimsókn til Ghana 1975, danaað á götum úti við eina léttklædda á kjötkveöjuhátíð í Ríó og borödama leidd til
dóttir Nixons.
stis í Hvfta Húsinu: Tricia