Lesbók Morgunblaðsins - 08.03.1980, Blaðsíða 8

Nú eru liöin þrjú ár síðan
Sieglínde Kahmann og Sigurö-
ur Björnsson brugðu búi suður í
Þýzkalandi og fluttust til
Islands með börn sín tvö. Þau
settust að í Hafnarfirði; fóru að
byggja hús í Garðabæ, sem enn
er í smíöum og hafa eins og allir
vita orðið góður liðsauki í tón-
listarlífinu: Sigurður með því að
taka að sér framkvæmdastjórn
Sinfóníuhljómsveitar íslands,
Sieglinde með söngkennslu og
bæði hafa þau við ýmis tæki-
færi hresst uppá okkur hin með
söng sínum. Margoft hefur verið
gert heyrin kunnugt, að tæki-
færi íslenzkra söngvara séu
næsta fábreytt og tónlistarlífið
hér sé af augljósum ástæðum
ekki á borð við það sem gerist
hjá milljónaþjóðunum. Fyrir þau
Sieglinde og Sigurð hljóta um-
skiptin að hafa orðið veruleg;
eínkum og sér í lagi fyrir
Sieglinde, sem hafði allt sitt líf
fram til þessa búiö í Þýzkalandi.
Því var fyrstu spurningunni
beint til hennar og hún innt eftir
því, hverju hún sæi mest eftir
heiman frá Þýzkalandi.
Sieglinde: „Þegar þú spyrð um þetta,
kemur mér tónlistin framar öllu öðru í
hug. Ég sé mest eftir góðum óperusýn-
ingum og góöri músík yfirleitt. Ekki svo
að skilja, að góð músík heyrist alls ekki á
íslandi. Mér nægir að benda á tónleika
Sinfóníuhljómsveitarinnar; þar hefur hvað
eftir annað mátt heyra ágæta músík. En
það eru ekki bara tónleikar, sem ég á við.
Líf söngvara er ekki nógu áhugavert hér;
tækifærin of fá og takmörkuð".
Sigurður: „Ég held líka, að þaö fari í
taugarnar á söngvurum og nljóðfæraleik-
urum, sern langtímum hafa starfaö er-
lendis, aö hér eru hlutimir yfirleitt ekki
teknir nógu alvarlega og það kemur niður
á árangrinum".
Sieglinde: „Já, mér finnst stundum, að
verk séu ekki grandskoöuö nægilega,
þegar ráðizt er í þau. Þegar maöur fær
tækifæri, þá verður umfram allt aö líta á
síg sem þjón verksins. Túlkandinn er ekki
númer eitt, heldur það sem hann er að
túlka."
Sigurður: „Það er þetta með að taka
hlutina alvarlega, — vera nákvæmur. Á
það skortir oft í flutningi og ekki þá sízt í
söng. Öll tónskáld kunna það vel að tjá
sig, að ef þeir ætluðust til að tónsmíöar
þeirra væru fluttar öðruvísi en nóturnar
gefa til kynna, þá hefðu þeir einfaldlega
skrifað þau öðruvísi. Til eru þær reglur í
tónlist, sem ekki má brjóta, — en það
gerist nú sarnt.,,
Sieglinde: „Fyrir utan það sem heyrst
hefur á tónleikum Sinfóníunnar, vil ég
gjarnan geta þess, að stundum hef ég
heyrt hér framúrskarandi fína kammer-
músík. En svo er það varla mikið meira
sem hefur hrifið mig.“
Lesbók: „Það er þetta með hrifning-
una; er hætta á aö hún sljóvgist, sé
maður árið um kring að hlusta á úrvals
flutning á úrvals músík?“
Siguröur: „Ekki held ég það. Mendel-
sohn gat ekki leikiö byrjunina á öðrum
þætti Erkihertogatríós Beethovens. Samt
er það ekkert afspyrnu erfitt, — ég skal
bara spila það fyrir þig. Hvað finnst þér?“
Lesbók: „Fremur einfalt og einstak-
lega fallegt, en frekar er ótrúlegt að það
hafí vafizt fyrir Mendelsohn að leika
þetta. Er það satt?“
Sigurður: „Jú' reyndar. En ekki vegna
þess aö það sé svo erfitt, heldur vegna
þess að í hvert sinn, sem Mendelsohn
reyndi, þá grét hann svo mikiö af
hrifningu, að hann gat ekki leikið verkið.
„VIÐ H
AÐ FLYTJ
Slegið á létta strengi
í stofunni í Brekku-
hvammi. Kannski er
það smá æfing fyrir
árshátíðirnar, sem
eru einskonar vertíö.
Litmyndirnar tók
Björn Pálsson.
Erfiðara en
okkur grunaði
að segja skilií
við óperuhúsii
og þann heim,
sem verið haf<
daglegur veri
leiki svo lengi
Lesbók: „Sumir hafa gizkaö á, að
hraöi nútímans og allskonar síbylja í
eyrum manna, sé þess valdandi, að
síður verði samín svo guðdómleg músík
sem fyrr á öldum.“
Sigurður: „Sú tilgáta er vafasöm. Það
er alþekkt til dæmis, að Mozart gat
skrifað stórkostlega kafla í margmenni;
jafnvel í samkvæmum, — og tók þátt í
samræöum um leiö og hann var aö
semja."
Lesbók: „Við komum kannski seinna
að Mozart og öðrum stórmeisturum, en
hverfum fyrst að öðru, sem nær okkur
er. Hvað er helzt framundan hjá ykkur?“
Sieglinde: „Það eru til dæmis Háskóla-
tónleikar í marz, þar sem við munum
bæði syngja. Ég syng Frauenliebe und
Leben eftir Schumann oa Sinni ey-g-p
die ferne gelibte eftir Beethoven. Á
þessum sömu tónleikum syngjum við
einnig dúetta eftr Schumann. Annað er
ekki á dagskrá í bili. Mitt daglega
viöfangsefni er fyrst og fremst kennslan;
ég er með tíu nemendur í Söngskólan-
um.“
Sigurður: Aftur á móti hef ég haft lítinn
tíma til að sinna kennslu, vegna þess hve
mikill tími fer í hljómsveitina; til dæmis
það að ná í einleikara og hljómsveitar-
stjóra á flugvöllinn og það er algengt að
við hjónin bjóöum þessum ágætu
mönnum heim og ég held að þeir kunni
vel að meta það. Athvarf þeirra er
venjulega á hótelherbergi og þaö verður
mjög leiðigjarnt til lengdar. Þenar írláþp
áheyrenda bannar jjggUr |eiðin beint á
hótelherbergið á nýja.n leik, þar sem reynt
SAMTAL VIÐ
SIEGUNDE OG
SIGURÐ BJÖRNSSON
ÓPERUSÖNGVARA
eftir Gísla Sigurðsson