Lesbók Morgunblaðsins - 10.09.1978, Blaðsíða 10

Alfreð kemur
heim meö
„Heklu" frá
New York og
Winnipeg 15.
júní 1947. Á
myndinni er
hópur vest-
ur-íslendinga.
Malverk eftir
Asgeir Bjarn-
pórsson af
Kristjönu
Millu.

F
sett
Kristjana Milla
og Alfreö
ásamt tveimur
börnum sín-
um, Katrínu og
Elíasi Erni.
Hundurinn var
hinsvegar parna
í fóstri.
og flugmennirnir
í skipalest...
rVamhald af bls. 9.
Þeim fer stöðugt fjölgandi konunum
sem taka upp þráöinn á menntabrautinni
þótt hlé hafi orðið á um skeið. Ein í þeim
hópi er Kristjana Milla, eiginkona Alfreðs
Elíassonar. Þau Alfreö eiga sex börn svo
ekki er að efa, að oft hefur verið í mörg
horn að líta á heimilinu. En þegar þörnin
voru vaxin úr grasi (þau eru frá 11—28
ára) fannst henni tækifæri komið til að
hefja nám á ný. Hún svaraði spurningunni
um tildrögin á þessa leið:
„Ég var í Verzlunarskólanum á sínum
tíma og minn árgangur var sá fyrsti sem
fékk tækifæri til aö halda áfram til
stúdentsprófs. Þá fannst mér ekki ástæða
til að halda námi áfram — fannst nóg í
bili og fór að vinna í Búnaöarbankanum.
Nokkru síðar fór ég til Bandaríkjanna og
hafði hálfpartinn hug á því að fara í
hagfræði — hafði áhuga á þeirri grein í
Verzlunarskólanum. En mér fannst námiö
of langt þar ytra. Ég fór samt í skóla og
stundaði enskar Pókmenntir og frönsku.
Kom svo heim og vann hjá Eimskip í hálft
ár. Þá kom Alfreð til sögunnar, við
giftumst og fjölskyldan stækkaöi. Og
næstu ár var nóg að gera heima.
Eiginlega var það mest tilviljun að ég
settist í Öldungadeildina. Ragnheiður
systir mín ákvaö aö nota sér þetta nám
og ég smitaöist líka og útskrifaðist voriö
1975.“
„Voru kennsluhættir öðruvísi en þú áttir
að venjast frá fyrri tíð?“
„Já, í Öldungadeildinni er meira byggt
á sjálfsnámi og fyrirlestrum. Skólatíminn
er þar síðdegis og á kvöldin svo hinn
hefðbundni frítími fólks fer í þetta. En
þarna var skemmtilegt. Stærðfræðin
fannst mér erfiðust því þar kom til
ýmislegt sem ég haföi aldrei kynnst fyrr
— en allt blessaðist.“
„Og þú lézt ekki þar við sitja?"
„Nei, ég hafði dálítiö kynnst viðskipta-
fræðigreinum í Verzlunarskólanum og
áhuginn beíndist í þá átt. Svo ég ákvað
að fara í viðskiptafræöi í Háskólanum eftir
stúdentsprófið. Þar hef ég stundað nám
í 3 ár og á að Ijúka því í vor.
Við erum þarna saman mæðgurnar í
deildinni, Áslaug elzta dóttir okkar og ég.
Hún varð stúdent frá M.R. en fór síöan til
Skotlands að læra hótelrekstur. Hana
langaði að læra meira frá viðskiptahliðinni
svo hún innritaöi sig á sama tíma og ég.
Við höfum fylgst að fyrri hlutann en á
seinni hluta hefur hún farið í fyrirtækja-
kjarna en ég í þjóðhagskjarna.
Nei, áhuginn hefur ekkert minnkað.
Þarna er á aö skipa úrvali góöra kennara
og námið er skemmtilegt en auövitaö
tímafrekt.1'
„Gefurðu þér tíma til að taka þátt í
félagslífi í deildinni?"
„Já, já, þetta er samheldinn hópur og
töluvert félagslíf. Við erum tvær á mínum
aldri og enginn kippir sér upp við þaö þótt
við séum þarna af eldri kynslóð, enda er
það orðið töluvert algengt að fólk haldi
áfram námi síðar á ævinni.
Reyndar hefur kvenfólki fjölgað í
viöskiptadeild síöastliöin ár. í fyrirtækja-
kjarna er nú 'A hluti konur en í
þjóðhagskjarna er kvenfólk í meirihluta í
mínum árgangi."
„Og hvaö tekur svo við hjá þér að þessu
námi loknu?"
„Ég veit ekki — mig langar eðlilega til
að fá einhverja vinnu á þessu sviði, t.d.
við tímabundiö verkefni, eða taka 'þátt í
störfum þessu tengd."