Lesbók Morgunblaðsins - 15.03.1970, Blaðsíða 7

KIRSTÍN . ... í Vestmannaeyjum, meðan ég var hjá Sjönu. Reiðarslagið er
fallið, en eikin stendur.
Mad. KNUDSEN Tíhomsen? Líka? Guð hjálpi þér, barn!
KIRSTÍN .... Beygir af.
Mad. KNUDSEN Sú gamla er ekki alveg á því. Þú varst að dansa við hann Þórð
í Hjátmlholti. Snöggt. Þeklkir þú hdnn?
KIRSTÍN .... Lítillega.
Mad. KNUDSEN Hann er orðinn næst æðsti maður landsins. Fyrir fáum dögum
var hann útnefndur fyrsti assesor í landsyfirréttinum. Gættu
þess kunningsskapar vel.
KIRSTÍN .... Hann er kvæntur.
Mad. KNUDSEN Hún á Skammt eftir, vesalingurinn. Hann er önnum 'kafinn, getur
ekíkn setið yfir veilkri koniu og anmazit búislkiapinn i Nesi, að miaður
minnist ekiki á búsbatðarflutninigiinn. Farðu og bjóddu honum að
animaist heimilið og hjúkra koniummi haras. Hann verður sára feginn
að fá ahnieranilegia mianinieslkju, seim hamn getur treyst.
KIRSTÍN . . . . En —
Mad. KNUDSEN Ekkert en! Þú segir honum allt sem komið er. CJóðir menn bregð-
ast ekki nema á einn veg við slíkri játningu og það því fremur
sem þeir verða að hlustia á játniragar svipaörar tegundar í em-
bættisoafni, án þeiss að geta liðsdirant syndaselum á raoiklkunn hátt,
raema með vægari dómi. Auik þess er ábatiran hairas meig,inm. Þú
ert enginn múgastelpa, Kisa mín, þó illa sé komið fyrir þér. Allt
í einu kemur gremjan upp í henni. Ekki átti ég von á þessu frá
Thamsens hálfu, en svona eru allsnægtirnar, leiða út í óreglu og
kæruleysi. Hafðu hugfast, erfiðleikar eru hverri manneskju holl-
ur slkóli. Lauislseti er eklkii sö(k karhraaininiamnia, þeir eru svooa
gerðir, við erum koruuir, það er otkikar að kunna hnappeldu tökin.
Við beruim ábyrg'ö á kynislóðiinni. Bkiki þedr, bjálfaroir. — Ég hefði
aldrei átt a@ leyfa Sjöou að eiiga Thioim/sen. Jóraas Hallgrímssioin,
gkiáldið, var maður mieð fullt faogið af erfiðleáfcum við henniar.
hæfi. Stígðu á sporðion, saigði pabbi þinn alltaf í öllu mótlæti —
hvað sem það áiirtá nú aö þýtía hjá honiuim, blessiuðuim. Eiolhvers
konar hireysrtiyrði var það, og hamin srbeág svo saoraarlegia á sporð-
ino. Muiradu, að þeir sem dansa á rósum, sofa sjaldoast á gulli.
KIRSTÍN .... Hjúfrar sig upp að hinni sterku eik. Þær fara.
Dansinn dunur. En þær mæðgur eru famar heim. Jens býr sig
undir að færa bolluna fram í almenninginn.
SIRE og ARTHUR koma frá dansinum. Setjast á bekkinn. Hún er alsæl. Líkt og
hjúfrar sig upp að honum við og við, en heldur honum þó í
hæfilegri fjarlægð með kaldri fjarrænu, sem hún framkallar
ýmist með gamansemi eða hinum einkennilega ávana að endur-
taka setningar á dönsku, sem hann á bágt með að skilja eða átta
sig á hverju þjóni. Nú er það vel geymt í. rúminu minu. Ég
fann það undir höfðinu, þegar ég lagðist niður, eins og stóra
harða brúðu, — eða barraslhöfuð.
ARTHUR....... Gerir sér lítið fyrir og kyssir hana.
SIRE ........ Uss, ekki hérna — ikke her!
ARTHUR....... Þú ert furðuleg kona. Stundum finnst mér þú likjast móður
minni, stundum ertu ókunnug kona — eins og í þér búi margar
konur í senn.
SIRE .......... Veiztu netma það sé. Veiztu nema ég sé allar konur á íslandi
frá fyrstu landnámskonunni? Stundum hef ég þetta á tilfinning-
unni sjálf — Eftir mig koma líka margar konur og þær búa allar
í mér, það veit ég. — Ef til vill færð þú hlutdeild í þeim. Gaman-
söm. Hver veit?
ARTHUR......... Þrn ævi er lengri en min, þú ert fullþroska kona, ég er óskrifað
blað —
SIRE .......... Eða bók. Skrifaðtu hana — sikrif den. Fylltu hana með sjálfum
þér.
ARTHUR......... Ég veit, hvað hún á að heita.
SIRE .......... Hver?
ARTHUR......... Bókin.
SIRE .......... Segðu mér það.
ARTHUR......... Vetur á íslandi.
SIRE .......... Já, vetur fer í hönd. Kyssir hann. Langur kaldur vetur.
ARTHUR......... Og þú sem varst að segja: Bkiki hér.
SIRE .......... Þú varst svo sætur — ég.mátti til. Þú ert eins og stór, stór dreng-
ur, þegar þú talar um bókina þína.
Herskipið á höfninni byrjar að skjóta.
SIRE .......... Telur. Eitt —
ARTHUR......... Hvað er þetta?
SIRE .......... Herskipið. sem þú kwmst með, er að kveð-ja nýja stiftiamrtimainin-
inn. — Tvö.
ARTHUR......... Þeir skjóta tólf sikotum?
SIRE .......... Nei, sautján — ihann er landisstjóri. Hann hefur sömu tign og
aðmáráll hjá ykkur.
ARTHUR......... Kinkar kolli.
SIRE .......... Þrjú. Þessi lausu púðurskot drynja svo hátt. Fjöllin bergtmála
þau.
ARTHUR......... Fjallið í norðri heitir Esja?
SIRE .......... Já — fjögur.
ARTHUR......... Ég hef verið að hugsa um það, hvort það sé ekki írska.
SIRE .......... Nú, hvernig þá?
ARTHUR......... Jú, það blasir við langt. út.i á flóanum.
SIRE .......... Nú og hvað svo?
ARTHUR......... í gamalli írsku er til orð, sem hljómar eins og Itsehja, það þýðir
nánast: Sko!
SIRE .......... Fimm. Tapar röðinni. Eða var það sex?
ARTHUR......... Einhver írgkiur maður hefur staðið í stafni skipsins og sagt
Itsdhja: Sko, þegar hann koma auga á fjallið.
SIRE .......... Æ, nú ertu búinn að rugrta mig. Ég tapaði röðinni. Átta? Eða níu?
ARTHUR......... Hættu að telja. Þú veizt að þau eru sautján.
SIRE .......... Æ, mér þykir alltaf svo gaman að fylgjast með skotunum, þegar
herslkipin eru að fara. Og þetta var herskipið, sem kom með þig!
ARTHUR......... Er það noklkuð öðruvísi en ön.nur herskip?
SIRE .......... Ó, stundum ertu svo heimskur — dum! Auðvitað er það allt
öðru visi. Þeir eru enn að skjóta. Og ég veit ekkert hvað mörg
eru komin!
ROBERT og MÁLFRÍÐUR koma inn.
MÁLFRÍBUR . . Hafið þér talið, húsmóðir?
Framliald á bls. 15
15. miarz 1970
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 7