Lesbók Morgunblaðsins - 11.05.1969, Qupperneq 11

MYNDLIST
Eftir
Gísla
Sigurðsson
ÁSGEIR
BJARNÞÓRSSON:
„Hér kann
enginn neitt##
Sjaldgjæift er að málarar sýni
sjálfsmyndir á sýninigTim, lein þó
bar svo við nú í vor, að á
sýningu Áageirs Bjairnþórssonar
í Hliðskjálf, var nýllega sjállfs-
mynd meðal verka bans. Ásgeir
'hefur talsvert mikið femigizt við
að mála portret uim daigannia,
og því var þa-ð að ég ætiaði
að spyrj-a hainm uim eittlhvað er
snerti portretmál'v'er'k hians, e-n
Ásgeir greip framimí fyri-r mér
og saigði:
— Þeir tviir meinn, sem ég
elska miest, eru Baoh oig Be-et-
-hoven.
— Hvað kieimiu-r það portret-
inu við spmrði ég.
— Jú, tónlist þeirra ihefur orð
ið mín miesta hjálp og uippörv
un. Ég man -ekk-i hvenær ég
byrjaði að mála portre-t. Þ'að er
Jamgt síðain. Ætli það geti verið
að m-aður sé að verða -gam-alfl.
En þetta byrj-aði alllt h_já Rík-
arði. Það var Bj-arni Á-sgeirs-
son, sem kom mér í læri hjá
Ríikarði, og Ríkharðiur lét mi-g
teikina -eftir ver'kium símum. Ég
á þeiim báðum mikið að þalklka.
— Hvað þarf rnaður að haifla
til brunns að bera til þeiss að
ve-ra -góðuir porbretm-áliari?
— Ég beild að -en-ginn geti
orðið góður portretmálari ne-m-a
Asgeir Bjarnþórsson:
sjálfsmynd.
hanin sé góðiur land-slaigsmála-ri.
— Hvers vegna?
— Málarinn þarf að ráð'a fyr
ir Ijósbrigðum og litum, llíkt
og genist í landslaigsmálivehki.
— Varla er það nóg, ef svip
inn vantar.
— Svipurinn ke-miur aif sjálfiu
sér.
— Sum-ir eru svo snj'allir,
portretmálarar, -að þeir mála
m-enn á-n þasis að Qláta þá sitja
fyrir. Hletflur þú -gert það?
— Nei, -al'drei. En stunduim haf
ég miálað eiftir myndiuim og einlk
um er það, ef ég þarf -a-ð mállia
látna menin.
— Nú 'hieiflur þú verið með
sýninigu í Hliðskjállf, -mieðail -ann
ars á portretum, en myndir þin
ar þóttiu -heldur dýrar, 30—250
þúsiuind. Enu portret svona dýrt
hjá þér -að jafnaði?
— Já, og þó er það ekki
niema hálft á við það sam -ger-
izt í En-gl-andi. É-g er mie-ðfliimur
í Ohe-kea Olub, sem er partur
af Aka-demíunni brezlku, og þeir
sem þair -eru féla-gar, seljia ekki
sín verlk minna.
— Hv-að fi-ninst þér um port-
retlist hér á íslandi?
— Ríkharðiur JónB-son -stendur
öffiuim fraimar.
— Ég átti nú frieimur við þá,
■sam m-ála portret.
— Hér kann eniginm neitt.
Rikh-arður er sá eini sem eiltt-
hvað k-ann, len því miiður er
hann -eikki í -má-lverAdmu.
— Halda portretmáillarar slkrá
yfir myndir síraar? Ég meina
hv-aða mien-n þeir Ihafa málað,
og hvar myndir-niar eru n-iður
kom-na-r?
— Ertu frá þér. E'k'ki éig að
minmsta k-osti. Ég -er búiinm -að
iðka þetta í óratíma. Málaði
það fyrsta 21 árs, æfði miig svo
á sjáMuim mér í Þýzikaliandii,
stóð fyrir framan stóran sp-agifl
á fataskáp og teiknaði og mál-
a-ði stanzlauist sjáHflsnnyndir. Og
síðuistu sjálifsimyndin-a mí-na llautk
ég við nú eftir nýárið.
— Teikst þér -misjafnl'eiga upp?
— Mér -finmst yfirlieitt, að min
portret -séu jöfn að gæðutm. En
það -er a-fskaplega misimiuin'aindi
Skeimimitiiiegt -að m-ála mmn og
ef ég ætti að n-afn-a skemmti-
Asgeir Bjarnþórsson og ófullgert portret af dr. Sigurði Þorarmssynl.
Asgeir Bjarnþórsson: Portret af Asgeiri Asgeirssyni, fyrruni
forseta tslands.
leigustu viðfan-gsefnin mín, þá
eru það þeir Kja-rtan Óla'fsson,
fað-ir M'aignúisair Þjóðvil'jaritstj.,
séra Bj-arni, og dr. Sigurður Þór
arinsson j-a-rðfræðinigur, sem ég
er nún-a að mála.
— Er öOll þín portret gerð
eftir pöntun.
— Nei, -alffis eikki, til dærnis
er ég að mála mynd af Sigurði
Þónarin-ssyni fyrir sjálifa-n mig.
Ég heif áhuga á jarðfræði og
náttúrufræð-i, o-g það er gaimian
að ræð-a -uim þessi mál við Sig-
urð, og svo ræðuim við lika um
skáldskap.
— Hversu oft lætuðru menn
ko-ma hinig-að til að sitj'a fyrir?
— Það -gæti te-kið heiiain m-án-
uð.
— Ég hef h-eyrt á slkotspón-
um, að þú sért eittihvað a-ngur
út í nútíimialistina?
— Esltou bezti, það er ekki
hægt að tala um Slíkt. Tíz'kan
heflur alltaf verið til og tiz'ku-
list er -alltaf söm við sig. Okk
u-r vantar skól'a, akad-eimiskan
skól-a. Að lök-uim vildi ég sagj'a
þetta, og skrifla-ðu það niður:
Oftast -er skemimtiieigt viðfamigs-
efln-i að -gíra portr-et, en sksmimti
legast er að má-la portret, aif gáf
uðum miönn-uim.
SMASAGAN
Framh. af bls. 3
mínar virtust engan hljómgrunn
finna í umhverfi sem gaf að líta á
ferðalaginu.
Revndar komst ég í nýtt um-
hverfi en ferðin sjálf hafði enga
breytingu í _för með sér. Það
komst í vana eins og lífið að horfa
á fólk, mar-kverðar byggingar og
fara um staði sem áttu að eiga
sér einhverja sögu.
En ég gekk um göturnar í
ókunnu umhverfi, fór úr einum
staðnum á annan og smátt og
smátt varð ég þess áskynja að
umhverfið geymdi aðeins þögnina
sem ég eignaðist og maður stóð
i rauninni i stríði við allt.
Stundum lá ég lengi nætur í
einhverju hótelherberginu og
festi ekki svefn. I kyrrð myrkurs-
ins fór ég að hugsa um eitt og
annað sem borið hafði fyrir augu
um daginn. Atvik og atvik komu í
hugann, þessi sundurlausa rás dag
frá degi sem blekkingin ein
tengdi saman og það var myrkur
og kyrrð yfir öllu .
Og ég lét hugann reika, lá
þannig þreyttur og einbeitingar-
laus og fór að hugsa eins og af
sjálfu sér um greinina sem skrifuð
var um manninn. brot úr henni
leið fyrir hugskotssjónir mínar eins
og rekald sem vildi ekki sökkva
í djúp myrkursins . . . hann hafði
svo vítt tilfinningasvið . . . lá
þreyttur og var að íhuga miðun-
arlaust eitt og annað og þetta líka
án þess að verða Ijóst, hve mikla
fjarstæðu manneskjan gat látið frá
sér fara Þetta var út í bláinn eins
og lif mannsins. Það var meiri
fjarstæða en veruleikinn sem ég
lifði dag frá degi.
Þatinig lá ég stundum i ein-
hverju hótelherberginu og horfði
út í myrkrið og hlustaði á líf næt-
urinnar verða að þögninni. Og
þögnin fyllti nóttina tómi til að
hugsa um s;'ó'smorðið.
11. maií 1969
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS H