Lesbók Morgunblaðsins - 25.05.1958, Blaðsíða 9

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
373
Sprengingin var líkust gosi, en hjaðnaði jafnharðan.
grófu sig niður í Maude-ey og það-
an út undir klettinn. Síðan voru
grafin tvö göng upp í hann og efst
í þeim komið fyrir 1375 lestum af
þrúðtundri (nitramex 2H) og göng-
in síðan fyllt af sandpokum, svo að
sprengingin færi ekki sem skot eft-
ir þeim.
Akveðið var að sprengja klettinn
að morgni 5. apríl s. 1. Voru þá gerð
-ar margar varúðarráðstafanir til
þess að koma í veg fyrir slys, því
að menn vissu ekki hve öflug
sprengingin mundi verða, né held-
ur hvernig hún mundi haga sér
Öllum var bannað að vera nær
sprengistaðnum en 5 km, nema
hvað blaðamenn fengu að vera í
prömmum skammt frá sprengi-
staðnum, og urðu þó allir að undir-
rita áður yfirlýsingu um, að þeir
gerðu þetta á eigin ábyrgð, og ætti
enga kröfu á ríkið þótt illa færi.
Úr tveimur næstu þorpum, Bloedel
og Duncan Bay, voru allir íbuar
fluttir, og sterkur lögregluvörður
var haldinn á öllum vegum þar í
nand, en flugvélum bannað að
koma þar nærri.
Lítið eitt norðar með sundinu er
bær, sem heitir Campbell River.
Þar var mikill viðbúnaður. Þar eru
3500 íbúar og höfðu þeir glugga á
húsum sínum opna til vonar og
vara, ef mikill yrði loftþrýstingur
af sprengingunni. Tíu sjúkrabílar
voru þar á götunum og margar
hjúkrunarkonur viðbúnar að
hjálpa ef slys bæri að höndum.
í Vancouver, sem er stór borg
á meginlandinu um 150 km fra
sprengistaðnum, var og mikil eftir-
vænting hvernig sprengingin
mundi ganga. Þar sást varla maður
á ferð á götum úti, og var það
óvanalegt í góðu veðri á laugar-
dagsmorgun. En fólkið kaus að
vera heima hjá sér, eða þá í búð-
unum, og hlusta á útvarp og sjón-
varp frá sprengingunni. Annars
var búist við því að drunur frá
sprengingunni mundu heyrast
þangað.
Um morguninn var þykkt loft og
lágskýað, og vegna þess voru verk-
fræðingarnir að hugsa um að hætta
við sprenginguna. Þeir óttuðust að
skýin mundu stöðva loftþrýsting-
inn og af því gæti orðið ófyrirsjáan
-legar afleiðingar. En svo tók að
létta og klukkan SV/2 var komið svo
bjart veður að þeir afréðu að fresta
ekki verkinu. Rafmagnsleiðsla
hafði verið lögð út í Maude-ey og
með rafmagnsstraumi skyldi kveikt
í þrúðtundrinú.
Svo var sfutt á hnapp. Sam-
stundis heyrðust þungar drunur, og
svo kom gos upp úr sjónum, vold-
ugt og æðisgengið og náði fljótt
800—1000 feta hæð. Það var sjór
og mylsna úr klettinum og nokkrir
stórir steinar inn á milli. Efst var
sem grænleitt ský, er náði þvert
yfir sundið. Rákettum var skotið
upp í loftið og voru þær látnar
mæla loftþrýstinginn, sem varð af
gosinu. En þetta stóð ekki nema
örstutta stund. Gossúlan fell jafn
skyndilega og hún hafði risið, en
súr eimur fyllti loftið allt um kring.
Flóðöldur risu og bárust þvert yfir
sundið til beggja landa, en þær
voru ekki nema um 8 feta háar og
ollu ekki neinu tjóni. Prammarnir,
sem blaðamenn voru í, skoppuðu
upp og niður og nokkrum smástein-
um rigndi yfir þá, en ekkert slys
varð af því. Jarðskjálftamælum
hafði verið komið fyrir víðs vegar,
en svo undarlega brá við, að þeir
höfðu varla hreyfzt.
Það er ef til vill ekki rétt að
segja, að fólkið í Campbell River
hefði orðið fyrir vonbrigðum. Senni
-lega væri réttara að segja að það
hefði sloppið vel, því að það heyrði
ekki sprenginguna og sá ekki gosið.
Þegar það vissi að allt hlaut að
vera um garð gengið, iokuðu menn
gluggum sínum, hjúkrunarkonurn-
ar fóru heim, og sjúkravagnarnir
hurfu af götunum. Það var sannar-
lega gott, að ekkert óhapp skyldi.
koma fyrir, en — það var nú samt
sem áður leiðinlegt að verða ekkert
var við þessa stórkostlegu spreng-