Lesbók Morgunblaðsins - 15.02.1948, Page 15

Lesbók Morgunblaðsins - 15.02.1948, Page 15
~~ LESBÖK MORGUNBCAÐSmS w?r sri valdandi að hann afsalaði sjer kon- ungdómi og kysi að lifa sem helgur maður. Þetta fernt var: gamall mað- ur, sjúkur maður, lík og meinlæta- maður. Þetta rættist. Einhverju sinni mætti prinsinn gömlum manni á götu. Hann var hrörlegúr, það var óþefur af honum og harín gekk i ræksnum. Þá mælti prinsinn: ,,Eru allir menn, eða aðeíns þessi eini, ofurseldir elli- hrömun? Vei lífinu ef það stefnir að- eins til hrörnunar." Seinna var prins- inn staddur í Kapilavastu skemtigarð- inum og þar rakst hann á sjúkan mann, sem hafði brennandi hitasótt. Þá sagði þrinsinn: ,:,Hver getur hugs- að um gleði og skemtanír, ef hreysti manns er jafnfallvölt og draumur?“ Seinna sá hann líki ekið til grafar. Þí sagði hann: „Vei æskunni, sem fellur fyrir elli, og vei hreystinni, sem verð- úr sjúkdómum að bráð. Það vildi jeg að hægt væri að sigrast á veikindum og dauða. Jeg verð að finna ráð til þess.“ Seinast mætti hann meinlæta- manni, sem gekk um kring með öl- mususkál. En þegar prinsinn sá hann, mælti hann: „Hver er þessi rólyndi maður? Hann vekur hjá mjer löngun til að lifa sama lífi og hann lifir. Vitr- ingcfrnir hafa altaf sungið trúrækninni lof, og hún skal verða mitt athvarf og allra annara, og hún skal vera lykill- inn að lífinu og ódauðleikanum." Og eftir að hafa hugsað mikið um •þetta ákvað hann að ganga veg sjálfsafneit- unarinnar. En sama-kvöldið, sem hann ætlaði að hverfa að heiman, fæddi Yasod- hara kona hans honum son, og sá son- ur var nefndur Rakula. En þetta gerði harín aðeins öruggari í ásetningi sín- um að finna ráð til að sigrast á elli- hrörnun og dauða. Um nóttina læddist hann inn í svefnherbergi konu sinn^r til þess að líta á hana og barn sitt í seinasta sinn. Svo tók hann hest sinn, Kanthaka, og reið út í Uruvela-skóg- inn. í sex ár dvaldist hann þar sem ein setumaður, en Mara, hinn illi andi, og Indra, guðinn, börðust um hann. Að þeim tíma liðnum hafði hann komist að þeirri niðurstöðu, að ekkert væri unnið við það að þjá líkamann með meinlætum. Hann yfirgaf því helli sinn úti i frumskóginum og hvarf aft- ur til mannanna. Hjá þeim ^tað, er nú heitir Gaya, settist hann undir trje til að hvíla sig. Þá fell á hann miðilsvefn og hann fekk vitrun um sínar fyrri til- verur. Síðar var honum birtur fiinn æðsti vísdómur og Skilningur á jpp- hafi hins illa. Og um morguninn fekk, hann hina fullkomnu opinberun og hann var orðinn Buddha. — Löngu seinna var reist musteri á þessum stað til þess að vernda hið helga trje, sem hann svaf undir. Aðrir menn lögðu musterið í rústir. Það var reist að nýju, lagt í rústir aftur og enn reist. Og nú stendur musteri þarna og yfir dyr þess er letrað: „Mahabodhi, þar sem Sakya prins várð Buddha“. Eftir opinberunina ferðaðist meist- arinn um þvert og endilangt Indland og kendi. Þegar hann var á 80. árinu dó hann á milli tveggja trjáa í aldin- garði Malla prinsessu. „Allir jarðnesk ir hlutir eru forgengilegir", sagði hann við lærisveina sína, „búið yður undir hið óforgengilega.“ Þetta voru seinustu orð hans. Og svo hvarf hann inn í Nibbana.... Þetta er sagan af manninum, sem þræddi hina áttföldu braut aríanna“. (Úr bókinni „Where strange Gods call“). ^ ^ ^ ^ ^ - Molar - ÞAÐ var í fyrra stríðinu. Skip, sem Gyðingur nokkur átti, var orðið langt á eftir áætlun, og ekkert hafði spurst til þess. Þá fór Gyðingurinn til annars Gyðings og vildi vátryggja skipið hjá honum. Hinn hugsaði sig um stundarkorn og sagði svo: „Vinur minn, ef þú villt útfylla hjerna eyðu- blað, þá skal jeg hugsa um þetta tií morguns". Seint um kvöldið barst skipaeig- andanum sú frjett, að skip hans héfði verið skotið í kaf. Nú var allt undir því komið, að vátryggingin fengist. Ef vátryggjandinn hafði skrifað ur.d- ir skjalið, þá var allt í lagi — annars ekki. Hann sofnaði ekki dúr um nótt- ina og var alltaf að velta þessu fyrir sjer. Snemma næsta morgun skrífaði hann svo vátryggjandanum þetta brjef: „Góði vinur. Jeg héfi féngið fregnir af skipinu mínu óg bið þig að endursenda mjer vátrýggingar- skjalið, ef þú hefur ekki skrifað und-v ir það“. Vátryggjandinn helt nú að allt væri í lagi með skipið og flýtti sjer að sknfa undir vátryggingarskjalið. ★ Fleira verSur að gera en gott þylcir. Höfundur bókarinnar „A Rlission- ari in the Far West“, sjera,jCr T. Brody, hefur sagt þessa sögu af sjáif- um sjer. Hann var einu sinni aö hvecja sókn arbörn sín til þess að leggja meira fram til trúboðsstarfsins, qg „stakk meðal annars upp á því,. að, merm skyldi hætta að kaupa bækur, erí láta peningana heldur ganga tíl trúboðs- ins. Á eftir kom til hans hyggin kpna og sagði: „Jeg hafði nú ætlað: mjer að kaupa bókina yðar, erj jeg fer að ráðum yðar og gef heldur andvirði hennar til trúboðsins." „Það er fallega gert af yður,“ sagði Brody, „og í viðurkenningarskyni skal jeg lána yður mitt eintak af bók- inni, svo að þjer getið lesið þana.“ Hún brosti og þakkaði honuro fyr- ir. En þá varð honum á að segja: „Eftir á að hyggja þá er þetta engin fórn af yðar hálfu. Þjer hafið ánægjuna af því að gefa peningana, en fáið bókina samt sem áður.“ „Engin fórn?“ sagði hýn., „Ætli jeg verði þó ekki að lesa bókinal1*^

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.