Lesbók Morgunblaðsins - 11.02.1945, Blaðsíða 2

i
li LESBÓK MOliUUNBLADSlNS
á fcrli nai'naruir, Eiuar í Ncsi og
Einar Friðgcirsson fósturbróðir
rniun og fræncli — síðar prófastur
á Borg—, hann var skólapiltur og
korninn nær tvítugu. Skyldi hann
ríða nieð i'rænda sínum til brúar-
vígslunnar og nú skeði hið ólíklega,
að þeir buðu mjer að fara með sjer.
Jeg varð hissa á þessu og var að
vclta því fyrir mjer hvort .jeg gæti
verið orðinn svo mikill maður að
jeg álitist rjettvalinn fjclagsbróðir
i'yrir þessa höfðingja og gat jcg
ckki sjeð aðra ástæðu i'yrir þessu
göi'uglyndi í svipinn, en seinna —•
þegar fór að líða á daginn tók mig
að gruna að hitt væri máske frem-
ur ástæðan að Jientugt væri að haia
röskan strák til að snúast við hest-
ana, að minnsta kosti tók jeg lítinn
]>átt í rökræðum þeirra og háfleygu
samtali á leiðinni, rcið vanalega á
eftir þeim, skrapp haki hjer og
þar ef jeg sá ber við vcginn, tíndi
lyst mína og reið svo í sprettinuin
þangað til .jeg náði samferðamönn-
unuui, sem ekki höfðu orð á því að
þeir hefðu saknað mín. Nú hcyrði
jeg að þcir voru farnir að tala um
Trvggva Gunnansson, liann liaí’ði
verið aðalmaður — driffjöðrin, í
Tryggvi Gunnarsson
]>ví að koma þessari ]iörfu og þráðu
brú á Skjálfandafljót. Tryggvi
væri í senn hugsjóna- áhuga- og
dugnaðarmaður og lærður smiður.
Jlann hafði um citt skeið verið
bóndi á jörðinni. sem við vorum.
nýfarnir frauihjá —1 lallgilsstöðum
í Fnjóskada I svo var hann
meðstol’nandi og stj’órnandi (íránu-
fjelagsins, stærsta innlcnda vcrsl-
unarfyrirtækisins norðan- og vest-
anlands og því ol’t í förum utan-
lands eins og Skúli fógeti á sinni
tíð. llann hafði þekkingu, getu og
vil.ja framyfir aðra hjer til að koma
J'yrirtæki sem þessu af stokkunum,
og mundi þjóðin standa í mikilli
þakklætisskuld við hann um það
lyki hans starfsferli.
Nú vorum við komnir fram í
Ljósavatnsskarð, sem forsjónin hef-
ir útbúið af mikilli snild og sett á
hentugan stað. Stór l'jallgarður,
sem nær frarnan frá öræfum og óra-
leið út að sjó er á þessum eina stað
liöggvin svo lækilega sundur seiu
best má vcrða og æskilcgast með
tilliti til samgangna um sýsluna.
Sólin skín á gulnaðan skóginn,
löngu slegin tún og glitrar á lygnum
J'leti Ljósavatnsins. Mjer varð star-
sýnt á það því jeg liafði aldrei sjcð
stöðuvatn fyrr, og eitthvað hafði
jeg lesið um Þorgeir Ljósvetninga-
goða þegar hann lá undir feldin-
um og hugsaði um stærsta vandamál
ið, scm hiuu unga þjóðfjclagi hafði
að höndum borið. Jeg var hrifinn
at' að s.já bæinn hans þarna í hlíð-
inni suðaustur af vatninu og nú sá
.jeg líka gufustrókinn upp af Goða-
fossi og mjer duttu í hug hin öinur-
legu afdrif Oðius, l’órs og hjnna.
guðanna ef Þorgeir hcfir tckið þau
úr hofinu, cr liann kom hcim af
]>ingi og kastað þeim í fossinn. Nú
sáum við nuirgt manna á fcrð og
allir stel'ndu að fossinum og bar
suma hratt yfir. Við fórum að ríða
greiðar fórum framh.já Krossi, þar
hafði ammn mín verið ung og fal-
leg hcimasæta, en nú var hún orð-
in gömul og gigtveik en hún prjón-
aði samt góða sokka handa okkur
krökkunum. Brátt sáum við lika
Hriflu á vinstri hönd. Við dáumst
að fallegu ný.ju brúnni, yfir kvisl-
ina og innan stundar komum við
nú að aðalbrúnni, þessu undrasmíðt
að dómi fólksins, sem streymdi
þarna að hvaðanæfa fra. Goðafoss
t-teypttst fram af tfaUt ^ínum
skamait f’-Trir ofau brúua, haaa
Hýja Skj álfamdaflj ótsbniin cg sú gamla vio hlið heaaar.