Lesbók Morgunblaðsins - 28.01.1945, Side 11

LESBÓK MORGUNBLAÐSTNS
51
SÖKNUÐUR
MÍnniyicju Sicjnínar (Sriem, dr.
Olaáonar ocf íarna fteirra
ISLAND mörgum svöðusárum
særinn löngum hjó.
Þyngra er en taki tárum
tapið þess er dó.
Harmhljóð berst úr hafsins bárum.
Haf er grafarþró.
Sárt er þegar silfurkerin
sökkva hafs í grafarþró.
Heim til íslands óstöðvandi
ykkur seiddi brá.
Heimatrygðar bundin bandi
buggust þið á sjá,
fegin vildu fósturlandi
færa niðja þrjá,
öllu dýrri yndislegu
englana ykkar litlu þrjá.
Ei skal harma, hins skal minnast —
huggun sú er blíð —
óslitið var yndi að kynnast
ykkur fyr og síð,
og við munum aftur finnast
eftir litla hríð. >
Hlakka jeg til himinfunda,
hugrór eftir þeim jeg bíð.
Marga stund við sátum saman
sæl og hrifin öll.
Lífið alt var gleði og gaman.
Glóði veröld öll.
Til að höndla hæsta framann
hræddust þið ei f jöll.
Hræddust aldrei örðugleika
úthafsbrim nje reginfjöll.
Stóðu þið í stríði hörðu,
stöðug sóknin var,
til að færa fósturjörðu
fylling menningar.
Þið hafið sett hjá vegi vörðu.
vitá æskunnar.
skæran vita vel að Iýsa
vegum skólaæskunnar.
Eykonunnar fast við fætur
förin enduð var,
þar sem dauði sjávar sætur,
sál í hæðir bar.
Ástkær böm sín Island grætur
yst í köldum mar.
Framavonir fóstran grætur
faldar djúpt í köldum mar.
Hjer er styrjöld, voði vafi,
varmennskunnar ból. —
Velkomin og heil af hafi
heim í Drottins skjól,
þar sem allra gæða gjafi
gefur himnesk jól,
gefur ykkur óendanleg,
alkærleikans dýrðarjól.
Drottinn, græð þú sorgarsárin
svo að hugur megni að sjá
góðvinina gegnum tárin
glaða ofar sorg og þrá.
Lát oss skiljast, eftir árin,
að vjer munum finna þá. —
Sjónhverfing er sorg og dauði
sem oss aldrei granda má.
Steingr. Arason.
♦