Lesbók Morgunblaðsins - 14.01.1934, Blaðsíða 6
14
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
I landi auðæfa
og eymdar=
Frásögn frú Kristinar
Matthiasson um Indland
Fáir Islendingar liafa tU Ind-
lands komið. En gamall og góður
siður er það á landi voru, að þeir
sem langförlir eru segja frá ferð-
um sínum, er heim kemur.
Frú Kristín Matthíasson, forseti
hins íslenska Guðspekifjelags, fór
til Indlands í fyrravetur. Hljótt
hefir verið um þetta merkilega
ferðalag friiarinnar. En nú ætlar
hún að byrja fyrirlestra um ferð
sína, og það sem fvrir hana bar.
Má geta þess nærri, að sú menta-
kona hafi frá mörgu að segja úr
því langferðalagi.
Sá er þessar línur ritar hitti
frú Kristínu Matthíasson að máli
á dögunum. Barst Indlandsferð
hennar í tal.
„Ferðin heðan og til Adyar
í Indlandi, aðseturs Guðspeki-
fjelagsins, tók rúmlega mánuð“,
sagði frúin. — „Dóttir mín 11
ára, Herdís Elín, var með mjer.
Við fórum heðan þ. 22. nóv. 1932,
og komum til Adyar á aðfanga-
daginn. Við fórum um Frakkland,
frá Marseille sjóleiðis um Sues til
Bombay. Sú ferð tók þrjár vikur.
Var sjóferð þessi liin ánægju-
legasta. Fer fjöldi manna frá Ev-
rópu á þessum árstíma á leið til
Indlands, því þá er gott í sjóinn í
Indlandshafi, staðvindurinn þur
og hlýr frálandsvindur, á tímabil-
inu október til maí. En skemti-
ferðir um Indlandshaf leggjast
niður þegar staðvindur er suðlæg-
ur, því þá má búast við slæmum
sjóveðrum.
Frá Bombay fór jeg með járn-
braut til Madras eða Adyar, en
Adyar, hið mikla landsetur Guð-
spekinga, er spölkorn frá Madras.
Ilafa mörg höfðingjasetur verið
sameinuð þar í eitt, í eigu Guð-
spekifjelagsins. Þar eru ótal bygg-
ingar og húsaþorp innanum frjó-
samar ekrur og aldingarða. Þar
c-r þing Guðspekinga háð árlega,
er sett á jóladag, og stendur yfir
í 5 daga“.
„Hve lengi voruð þjer í Ind-
landi?“
„Við vorum þar í tæpa fjóra
mánuði í alt, lengst í Adyar, en
fórum m. a. suður til Madura. Er
það gömul musterisborg, fögur og
Kristín Matthíasson.
mikil minnismerki hinnar dravid-
isku byggingarlistar, gera borgina
fræga. Merkilegt íve mjer virðist
sumar byggingar þessar minna
mig á basalt fjöllin íslensku, þar
sem hver stuðlabergshjallinn hefst
upp af öðrum.“.
„Hvaða sjerkenni lands og þjóð-
ar urðu yður eftirtektarverðust við
fyrstu viðkynningu af Indlandi?“
„Eitt af því einkennilegasta
þarna austur frá, sem menn strax.
taka eftir, er það, hve manni virð-
ist stjörnur himins vera nálægt
jörðunni. Þegar dimmir af nóttu,
í heiðríkjunni suðrænu er sem
hinar skæru stjörnur hangi niður
úr himninum, svo stórar eru þær.
En hin allra fyrstu kynni af
landinu er ilmurinn, sem mætir
manni á skipum úti, er þau nálg-
ast ströndina, hinn sterki marg-
eindi ilmur af gróðri landsins. Að
sumu leyti getur hann mint á
angan hinna ilmsterku íslensku
fjallajurta. En inn í hann bland-
ast ilmur af sandeltrjenu, og ýms-
um suðrænum gróðri, er jeg kann
ekki deili á“.
„En þegar á land kemur?“
„Þá undraðist jeg mest fólks-
mergðina, aragrúann, um alt, og
örbirgðina, við hliðina á minnis-
merkjum um forna frægð. Það
var rjett eins og maður fengi und-
ireins útsýn yfir 320 miljónir Ind-
lands og alla fátæktina, armóðinn,
vesaldóminn, sem þessi þjakaða
þjóð á við að stríða. Indland var
áður eitt hið auðugasta land heims
ins — svo var sagt fyr á tímum,
Frá Indlandi,