Lesbók Morgunblaðsins - 12.11.1933, Blaðsíða 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
351
Merkur
fornleifafundur
í Noregi.
Rúnir á kambi og
hálsmeni gefa nýj-
ar upplýsir.gar um
sögu rúnanna.
*
Álit prófessoranna
Haakon Shetelig og
Magnúsar Olsen.
Vísindafjelagið norska helt
aðalfund sinn 27. október, og töl-
uðu þeir þar báðir prófessorarnir
Haakon Shetelif? og Magnus Olsen
um merkilegan fomleifafund, þar
sem fornar rúnir munu varpa
ljósi yfir það hverjum breytingum
frumnorræn tunga hefir tekið
þangað til söguöldin hefst.
Prófessor Shetelig sagði:
— Vestan í Bömlo er sel hjá
Skeljavikjo. Þar í botni við vatns-
enda er dálítill hellir, þur og
hlýr og þar hefir þjóðminjasafnið
í Bergen fundið við uppgröft
ýmsa forngripi, þar á meðal bein-
kamb með rúnum. Rúnir þessar
eru mjög merkilegar, þvi að þær
gefa best allra upplýsingar um
upphaf rúnanna, og hvernig á
að leysa gáturnar um breytingu
norræns máls, frá frumnorrænu í
bókmentamálið. í hellinum hefir
verið bústaður manna, sem hafa
haft ofan af fyrir sjer með veið-
um á .landi og í vötntim.
Merkdeo-asti gripurinn er fanst
þama er þó hálsmen. sem var rjett
h.já kambinum. Það er enginn efi
á því. að hálsmen þetta er ekki
yngra en frá 6. öld, og kambur-
inn mun vera jafngamall. Báðir
hlutirnir hafa verið einkaeign
sama manns, og orðið þarna eftir.
Magnús prófessor Olsen talaði
um þær tilraunir. sem gerðar hafa
verið um að lesa rúnirnar á kamb-
inum. Mintist. hann þar' á það
hverjar upplýsingar þær gefa um
hljóðbreytingar þær, sem orðið
hafa um þetta leyti í málinu, og
greina það frá frumnorrænu. TJm
brevtingar tungunnar í Noregi,
komst hann að þeirri niðurstöðu,
Samvaxnir tvíburar.
Systur þessar, sem eru samvaxn-
ar, heita Violet og Daisy Hilton
og eiga heima í New York. Þær
eru 19 ára gamlar að aldri og
ætla nú að gifta sig. Onnur gift-
ist hljómsveitarstjóra frá Chicago,
en hin enskum hnefaleikara.
að frumnoirænuna sje að rekja td
þess tímabils, er þjóðflutningarn-
ir miklu voru, eða til áranna
kring um 500.
Fyrir kvenfólkið.
VIII. Hrukkur.
Þuru hörundi er hættara við að
fá hrukkur heldur en fejtu hör-
undi. Þess vegna hafa verið fund-
in upp ýms andlitssmyrsl, sem
eru nærandi fyrir húðina. Vjer
vitum samt að þótt andlitið sje
nuddað reglulega, er það ekki ein-
hlítt til þess að koma í veg fyrir
að hrukkur myndist í hörundinu,
en nuddið dregur úr þeim og
kemur í veg fyrir að þær verði
djúpar. En eitt er það, sem okk-
ur sjest yfirleitt yfir, að við eig-
um sjálfar sök á því, að við verð-
um hrukkóttar. Það er engin af-
sökun að árin færast yfir okkur.
Það varðar allra mestu, að við
gerum okkur það ljóst, af hverju
lirukkurnar koma, og' þess vegiia
verðum við að skoða okkur ræki-
lega í spegli. En þess verður þá
að gæta að setja vkki upp neinn
sætleikasvip, því að það er þýð-
ingarlaust. Tilgangurinn með þyí
að spegla sig ætti að vera sá, að
við getum sannfærst um að við
erum langfallegastar þegar við
erum blátt áfram og viðkunnan-
legar á svip, miklu fallegri þá
heldur en ef við setjum upp stúr-
inn svip.
Það er lireint ekki undarlegt,
að frú X., sem er á sama aldri
og við. liefir varla nokkrar
lirukkur í andliti og er altaf jafn
ungleg, enda þótt við sjeum orðu-
ar hrukkóttar og sýnuinst miklu
eldri. Og ungfrú Z, sem er að
eins tvítug, hefir fengið djúpa
hrukku við annað munnvikið; það
er því að kenna að hún brosir alt
af út í það munnvikið.
í andliti okkar speglast alt sál-
arlíf okkar, þjáningar, áhyggjur,
sorgir og þreyta og setur það sitt
mark á það. En við ættum að
reyna að hafa svo miljið vilja-
þrek, að láta ekki hugast af
þessu og halda skapinu altaf í
jafnvægi. Með því verður andlitið
fallegast.
Þegar við skoðum okkur í spegli
tökum við fyrst eftir andlitsfall-
inu, hvernig það myndast af and-
litsbeinunum. Og þau geta verið
Jiannig, að sjerstakar hrukkur
mvndist þeirra vegna. En ineira
er þó undir því komið hvernig
andlitsvöðvarnir eru gerðir. Þess
vegna segir frægur franskur hör-
nndslæknir viðvíkjandi hrukkun-
um: ,,Eins og andlitsvöðvarnir
eru, svo er andlitshörundið". —
Með öðrum orðum, ef andlitsvöðv-
arnir slakna þá slaknar líka á
andlitshörundinu' og við verðum
hrukkóttar.
Aðallega slakna andlitsvöðvar
vegna aldurs, en einnig vegna
þess, að við förum illa og gá
lauslega með hjúp þeirra, liör-
undið. Þúsund sinnum á dag, þeg-
ar við tölum eða hlæjum, setjum
við andlitið \ afkáralegar fell-
ingar, og höfum frá æsku vanið
okkur á alls konar skrumskæl-
ingar, en þetta verður til þe.s« að