Þjóðviljinn - 17.05.1972, Blaðsíða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVTLJINN — Miðvikudagur 17. maí 1072.
— Málgagn sósíalisma, verkalýðshreyfingar og þjóðfrelsis —
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Framkv.stjórl: Eiður Bergmann.
Ritstjórar: Sigurður Guðmundsson. Svavar Gestsson (áb.).
Auglýsingastjóri: Heimir Ingimarsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skóiavörðustig 19. Simi 17500
(5 iínur). ■— Áskriftarverð kr. 225.00 á mánuði, — Lausasöluverð kr. 15.00.
Trú á sjálfstæði
Qert er ráð fyrir að störfum Alþingis að þessu
sinni muni ljúka í lok vikunnar og hefur eld-
húsdagsumræðum verið útvarpað. Sú var tíð að
almenningur fylgdist af áhuga með útvarpsum-
ræðum, en í seinni tíð hefur glögglega komið fram
að ekki er eins almennt hlustað á þessar umræður
og mega alþingismennirnir muna sinn fífil feg-
urri, hvað áhuga almennings á sítörfuim þeirra
sner'tir. Tilhögun umræðnanna hefur gengið sér
'til húðar og brýn nauðsyn ber til að breyta þeim
verulega. Hins vegar er gerð í þessum umræðum
— í þinglok — úttekt á þingstörfunum og í þeim
fæst glöggur samanburður á stefnu og störfum
stjómar og stjórnarands'töðu.
[ þessum umræðum kom stefnuleysi stjórnarand-
stöðunnar vel fram og Ijóst var að hún er á
engan hátt fær um að gegna þingræðisskyldu sinni.
Orðagjálfur Jóhanns og Gylfa og órökstuddar full-
yrðingar þeirra um stjómarstefnuna gerðu ádeilu
þeirra haldfausa. Bakreikningur viðreisnarstjófn-
arinnar í efnahagamáium, ’-eyðsiu’tiiiögur 'við af-
greiðslu fjárlaga, neikvæð viðbrögð við leiðrétt-
ingu skattalaganna, tvískinnungur þeirra í verð-
lagsmálum, þar sem annars vegar í valdasto'fnun-
um Sjálfstæðisflokksmanna er farið fram á verð-
hækkanir en hins vegar býsnazt yfir þeim hækk-
unum sem stjómin hefur skorið niður og síað úr. —
Þessi viðbrögð afhjúpa úrræðaleysi stjómarand-
stöðunnar. Gömlu viðreisnarráðherrarnir gáfu ekki
losnað við hinn marg-fallna kosningavíxil sinn,:
verðstöðvunina; ljóst varð í þessum umræðum, að
sá efnahagsvandi sem núverandi ríkisstjórn hefur |
við að glíma er arfur viðreisnarinnar.
0þjóðholl og neikvæð stefna viðreisnarinnar, sem
braut í bága við réttlætiskennd almennings og
leiddi til vantrúar á mátt þjóðarinnar til að standa
á eigin fótum, hefur beðið endanlegan ósigur.
Þingmenn stjórnarflokkanna gerðu í uimræðunum
grein fyrir aðgerðum vinsíri stjórnarinar á 10 mán-
aða valdaferli. Ljóst er, að stjórnin hefur að leið-
arljósi að skapa meiri jöfnuð í þjóðfélaginu, að
treysta gmndvöll atvinnulífsins og auka sjálf-
stæðisvitund þjóðarinnar. Athafnasömu þingi er
nú að ljúka, þingi sem markað hefur þáttaskil í
íslenzkum stjórnmálum. Hæst ber þó samhljóða
álvktun þingsins í landhelgismálinu, þar sem skýr
afstaða leysti það hik og fálm af hólmi, sem gert
hafði samninginn ’61, er byrja varð á að segja upp.
Útfærsla landhelginnar og ráðstafanir til upp-
byggingar atvinnulífsins eru þau verk, sem treysta
efnahagsundirstöðuna oe gefa auknar gjaldeyris-
tekjur á næstu árum, þó gllman við skuldahala
viðreisnarinnar verði áfram vandi efnahagsmál-
anna næstu mánuði. sem vinstri stjórnin mun
takast á við af ainurð og festu f öndvegi íslenzkra
stiórnmála er nú vinstri stefna, sem skapar trú
þjóðarinnar á að hún geti staðið á eigin fótum.
‘v!vX Sgíigg: :•:•:•:
mk SÝÍAWíiíííí *•*•*•’• :::*:!: s 'v>V
innan flokksins meira en nokk-
urt annað mál, en honum hefur
fram til þessa tekizt að halda
sér nokkurn veginn hreinum á
stalli. Nú er skipt um fyrir
Geir Hallgrímssyni og ástíeðan
er sú leynd sem enn hvílir
yfir Lundúnaviðræðum lrnns.
Skerandi

Hví þessi leynd?
Fyrir nokkru vakti Þjóðvilj-
inn athygli á því að brezkir
töldu Geir Hallgrímssön hafa
sett fram tillögur að fullnægj-
andi lausn á Iandhelgismálinu
til handa brezkri togaraútgerð.
Geir Hallgrímsson mótmælti
frásögn hins erlenda blaðs ger-
samlega. Þjóðviljinn kannaði
síðan hvernig erlenda blaðið
„Hull Daily Mail" fékk fréttina
um „friðarplan borgarstjórans"
Blaðamaður þess blaðs sagði þá
að fréttin hefði verið lesin þrisv-
ar sinnutn fyrir heimildarmann-
inn áður en hún birtist í blað-
inu. Heimildarmaðurinn var
þingmaðurinn James Johnson,
en sá sat fund með Gétr Hall-
grímssyni í London. Þannig gat
Geir Hallgrímsson ekki ásakað
umrætt blað um eitt né annað.
ÞjóðvÍljinn krafðist þess að
Geir sendi leiðréttingu utan.
Geir kvaðst hafa sent James
Johnson þýðingu á viðtali sem
birzt hafði í Morgunblaðinu —
en blaðinu hafði hann enn enga
leiðréttingu sent. Af hverju
gerði hann það ekki? Af hverju
sendi hann bara James Johnson
þýðingu á viðtalinu í Morgun-
blaðinu? Hví þessi Ieynd?
Þessara spurninga er ekki
spurt hér til þess að koma höggi
á Geir Hallgrímsson. En þess-
ara spurninga spyrja flokksmenn
Geirs Hallgrímssonar þessa dag-
ana. Frammistaða Geirs í þessu
máli hefur veikt stöðu hans
neyðaróp
í útvarpsumræðunum í fyrra-
kvöld sagði Hannibal Valdi-
marsson að Sjálfstæðisflokkur-
inn væri klofinn í fimm fylk-
ingar. Næstur talaði fyrir hönd
Sjálfstæðisflokksins Ingólfur
Jónsson. Hann reyndi að svara
sívaxandi og rökstuddum um-
rasðum um klofninginn í Sjálf-
stæðisflokknum, en tókst ekki.
Hann gaf frá sér kveinstafi
ámáttlega og ómáttuga: Sjálf-
stæðismenn um land allt, trúið
ekki sögunum um klofninginn
í Sjálfstæðisflokknum! Þetta var
allt sem hann hafði að s^gja.
Engin rök irni samstöðu, aðeins
skerandi neyðaróp.
Fjalar.
„TIL ÞESS AÐ TEKIZT
SÉ Á VIÐ STÓRMÁLIN
irtiprf ’Wofr'
ÞARF VINSTRISTJORN

í ræðu sinni við útvarpsumræðurnar komst
Garðar Sigurðsson im.a. svo að orði um landhelg-
ismálið: „Af gamalli reynslu var ljóst, að ef eitt-
hvað á’tti að verða af útfærslu, ef eitthvað átti að
hreyfa við sjálfstæðismálum þjóðarinnar, ef eitt-
hvað átti að gera til þess að endumýja
framleiðslutæki þjóðarinnar, svo að hún
yrði be’tur í stakkinn búin en áður að mæta
mögru ári, þá þurfti hún að fá vinstri stjórn. Það
kemur sem sagt í ljós, að til þess að setja markið
hátt í málum, sem varða samskip'ti okkar við út-
lendinga eins og í landhelgismálinu, þarf vinstri
stjóm. Til' þess að barizt sé öðru fremur fyrir
kjömm þeirra, sem minna mega sín, þarf fólk
að kjósa sér stjórn, sem hefur það að markmiði.
Sú stjórn er vinstri stjórn. Og fólkið fékk hana“.

Síðan sagði þingmaðurirm:
„Stjómíin hefur verið á milli
tannanna á fólíki. Það hefur
verið fylgzt með gerðum heinn-
ar betur en gert Var hokkru
sinni með fyrrv. stjóm. Það er
vafalaiust ekki vegna þess að
fólk vantreystir stjórnrmni,
þaðan af síður að samanburður
við hina fyrri sé þeirri sið-
ari í óhag. Það er vegna þess
að menn gera alltaf meiri
kröfur til vinstri stjórmar, og
það leggur henni þar af ledð-
andi meiri skyldur á herðar,
en veitir henni jafnframt meiri
og betri siðferðilegan stuðn-
ing“
Þá ræddi Garðar m. a. urn
ósamkvæmnána í orðum og at-
höfnum stjómarandstöðunnar.
Hann sagði að á sama tíma og
stjómarandstaðan brigslaði nú-
verandí ríkisstjórm um mikla
hækkun fjárlaga, þá hefði for-
ystumaður annars stjómarand-
stöðuflo'rksins Gylfi Þ. Gísla-
son_ staðið einn að tillö'gu um
400 miljóna kr. viðbótarihækk-
„Ef allir þingmenn hefðu
farið eins að‘‘ sagöi Garðar,
„hefðu fjárlögin getað hækkað
um langtum meira en heiming.
Ef þetta er ábyrg stjórnarand-
staða, þá eru merkingar orð-
anna fiamar að ruglast beldur
óþyrmilega. Ég legg tU, að
þessi þingmaður fái enn á ný
námsstyrk frá ríkinu til aukins
framihaldsnáms í hagfræði. Mér
sýnist ekki veita af, auk þess
sem þingflokkur Alþýðuflokks-
ins er allur annar og betri,
meðan formaðurinn stúderar“.
Garðar minnti á umiræðumar
um sikattamálin, og sagði:
„Skattamálin hafa verið tals-
vert til umræðu og ætla ég ekki
að legja þar mörg orð í belg.
Ég vil aðeins minna á þá staö-
reynd, að þeir skattar, sern
greiddir voru eftir efnum og á-
stæðum annars vegar og þeir
sem greiddir voru á hvem
mann án tillíts til efna hins
vagar, hefðu með gani.la kerf-
inu orðið svipaðir að stærð á
þesus ári og sjá allir, hversu
Garðar Sigurðsson
óskiaplegt ranglæti það hefði
verið. En á þefcta réttlætismál
lét Jóhann Hafstein séir sæma
áð ráðast með argastai útúrsnún-
ingd hér fyrst í kvöld. Auk þess
mætti benda á, að blutur ein-
staHinga í beinum sköttum hef-
ur breytzt á áratugnum frá
1960—1970 þannig, að einstakl-
ingar gredddu 59% 1960 en 82%|
1970. Með nýju skattalöffunum
frá því í fyrra hefði þetta hiut-
fall orðið enn óhaigstæðara al-
menndnigi.“
I niðuiilagi ræðu sinnar vék
Garðax að eflingu togaraflotans
og sagði:
„Nú er stefnt að endumýjun
togaraflotans, sem drabbazt
hafði niður úr 44 stórum síðu-
togurum í tæplega 20 skip, sem
flest hver ganga óðum úr sér.
Bklkeirt hefur verið gert til end-
urbóta í frystihúsum á liðnuin
árum, en sá stóri baggi skilinn
núverandi stjóm eftir til úr-
lausnar.
Stjórnarandsftaðan hamast
ekki svo heiftarlega vegna þess
hve illa er unnið, heldur veigna
þess að hún er hrædd við að
fólk sjái nú almennt, svo ekki
verði um villzt, að til þess að
tekizt sé á við stórmálin hnrf
vinstri sitjóm. Og þá fer vel“.