Eimreiðin - 01.01.1908, Qupperneq 62

Ó2
þar sem hann er nú sjálfur dáinn fyrir nokkrum árum, og ekkert í
því, sem neinum geti verið til meins. — Bréfið er frumritað á þýzku,
en vér höfum snúið því á íslenzku. V. G.
Ritsj á.
EINAR HJÖRLEIFSSON: FRJÁLST SAMBANDSLAND. Ágrip
af stjórnroáladeiJu íslendinga og Dana. Samið að tilhlutun Þjóðræðis-
og Landvarnarblaða o. fl. Rvik T907.
í riti þessu er í einkar glöggum dráttum lýst hinum helztu atrið-
um í stjórnraálasögu vorri alt frá því, er landið gekk undir konung og
fram til síðustu stundar. Er þar auðvitað nokkuð fljótt yfir sögu farið
víða hvar og sönnunum og tilvitnunum slept. En bæði er að þetta
var óhjákvæmilegt, ef ritið átti ekki að verða of umfangsmikið, enda
líka nauðsynlegt til þess, að það gæti orðið nógu aðgengilegt fyrir
alla alþýðu manna. Einmitt fyrir þetta hefir tekist að gera yfirlitið
svo einkar greinlegt, að betri handbók er varla hægt að hugsa sér
fyrir þá almúgamenn, sem þurfa að glöggva sig á þeim stjórnarfars-
spurningum, sem nú eru efst á dagskrá þjóðarinnar. Og þess þurfa
allir þeir, sem kosningarrétt hafa, og reyndar allir landsmenn yfirleitt,
konur sem karlar, þar sem um er að ræða rétt og sjálfsstæði ekki að-
eins núlifandi kynslóðar, heldur barna þeirra og niðja um ókomnar
aldir. Ritinu var líka svo vel tekið, að fyrsta útgáfa þess seldist upp
á örstuttum tíma og fengu færri en vildu. það hefir því orðið að
prenta það upp aftur og munu því þeir, sem ekki tókst að ná í 1. út-
gáfuna, nú geta fengið 2. útgáfuna — þó vér viljum engan veginn
ábyrgjast, að hún sé ekki uppgengin líka, eða að minsta kosti verði
það, ef menn láta lengi dragast að panta ritið. V. G.
GUSTAV FREYTAG: INGVI KONUNGUR. Rvík 1906.
Saga þessi er upphaf mikils sagnaflokks, sem heitir »Ættbálkur-
inn« (»Die Ahnen«) einu nafni, og er þar rakin saga s^ttar einnar
þýzkrar frá miðri 4. öld og alt til vorra daga. En í raun réttri er
sagnabálkur þessi einskonar menningarsaga Þjóðverja alt í frá forn-
eskju, klædd í skáldlegan sögubúning, og er því við brugðið, hve höf.
hafi tekist vel að lýsa aldarhætti og menningu þjóðarinnar á ýmsum
öldum.
»Ingvi konungur« ber mikinn keirn of fornsögum vorum, enda er
auðséð, að höf. hefir óspart haft þær fyrir augum og notað margt úr
þeim. Sjálft söguefnið er fremur lítið, en þó hugðnæmt það sem það
er. Aðalatriðið er lýsingin á aldarhættinum, sagan sjálf aðeins umgerð
um þá lýsingu.
þýðingin er eftir Bjarna Jónsson frá Vogi og er hún snildarlega
af hendi leyst, málið á henni svo hreint og fallegt, að nautn er að