Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1992, Page 6

10
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
Kristján Eldjárn gerir athuga-
semd við þessi orð Björns í
Kuml og haugfé árið 1956 í at-
hugagrein: „Oheppilegt verður
að teljast að flokka tvær íslenzk-
ar kirkjustoðir frá Laufási (Þjms.
395) undir Urnesstíl.... Þessar
stoðir eiga ekkert skylt við 11.
öld, enda í háþroskuðum róm-
önskum stíl, fjölbrugðnir róm-
anskir akantusteinungar og dýr
(ljón) í ætt við ljónin á bagli Páls
biskups. Stoðirnar eru senni-
lega frá 13. öld.
Veigamestu rannsóknina á
skurðlist Laufásstafa hefur dr.
Ellen Marie Mageroy gert í hinu
mikla verki sínu „Planteorna-
mentikken i islandsk treskurd".
Eg mun síðar víkja að ummæl-
um dr. Ellen Marie um list fjal-
anna og menningarsögulegt sam-
hengi þeirra en nefni nú van-
trú hennar á því að dýrastafur-
inn hafi getað staðið lóðrétt.
„Dyrenes stilling tyder absolutt
pá en horisontal plassering."
Enginn þeirra fræðimanna er
nú hefur verið getið hugleiðir
þann möguleika að stafirnir
hafi í einhvern tíma verið lengri,
nema Sigurður Guðmundsson.
Stafirnir eru jafnháir eða 2,58
m. Dýrastafurinn er 32,5 cm á
breidd og 7,8 cm á þykkt um
miðju. Pálmettustafurinn er
mjórri, þynnri og slitnari í kant-
inn öðrum megin, 32,2 cm á
3. mynd. Miðhluti dýrastafs.