Tíminn - 31.12.1872, Blaðsíða 1

irífiiWMo
2. ar. Reykjavík, 31. desember 1872. 4.-5. blað.
Auglýsingar verða teknar í blaðið 2 sk.
fyrir (Corpus), stærri leturslínuna, en 3 sk. fyrir
(Petit), smærri leturslínuna.
— «Tíminn», 2. árgangur, er ákveðið að verði
12 arkir að stærð, og kosti 64 sk.; pappírinn er
að ólíkum mun betri og dýrari en í «Göngu-Hrólíi»,
svo verðmunurinn er lítillá þessum blöðum. Um leið
og jeg auglýsi þetta, get jeg eigi undanfellt, að þakka
löndum mínum fyrir þær góðu viðtökur, er þeir hafa
sýnt blaðinu, og sjer í lagi Reykjavíkurbúum hvar
»Tíminn» hefir rúmlega 100 kaupendur.
2. dag jóla.
Ábyrgðarmaðurinn.
Ferð til Akureyrar og Þingeyarsýslu með
Indriða Sigurðssyni frá Veturliðastöðum í Fnjóskadal,
byrjar hjeðan 3.—4. janúar 1873, og geta allir
sem vilja, komið brjefum og smásendingum með
þessari ferð fyrir sanngjarnan burðareyrir til Páls
gullsmiðs Eyúlfssonar.
(Aðsent). "Skrímslið góða».
Herra Jón Guðmundsson ritstjóri «í’jóðólfs»,
sem hefir kallað blað sitt «þjóðblað•>, hefir nefnt
hina nýju samþykkt um bæjarstjórn í Reykjavík
sveitastjórnarskrímsli, hallmælt og hinum frjálsu
bæarstjórnarlögum sem nú eiga að gilda. Af því að
samþykktin sjálf og lögin ekki hafa hans sköpu-
lag, þá er eigi tiltökumál þó að hann segi þetta;
en svo ber J. G. mesta lofsorð á tilskipun eða
reglugjörð 27. nóv. 1846 og segir að frágangur-
inn á henni verði hinu fyrsta alþingi til verulegs
og maklegs sóma. Þá sat nú J. G. sjálfur á þingi,
og hrósar bezt sjálfum sjer — því oss er spurn,
— hvernig stendur á því að hr. J. G. «þjóðblaðs»-
stjóri, gat þá með köldu blóði, veitt því jákvæði
sitt að tómthúsmenn hjer í bænum væru sviptir
jafnrjetti við aðra bæjarbúa, skildir frá og hnepptir
í minni manna flokk sjer, til að kjósa einn —jeg
segi og skrifa einn bæjarfulltrúa — eða ef jeg má
svo að orði komast, utanveltubesefa við bæjar-
stjórnina? Oss er spurn: hvernig gat hinn «lög-
fulli», ótrauði allsherjar «fullnaðar» þjóðkappi
neitað bæjarbúum um kosningarrjett, nema þeir
ættu timbur- eða múrhús. Því áttu eptir hinum
"ómeingaða rjettbæra» vilja J. G. húsmenn hvort
heldur þeir heyrðu til embættisstjettar, verzlunar,
iðnaðar eður annarar atvinnu að vera atkvæðis-
lausir, nema þeir ættu timburhús að nafninu til
eða eins og J. G. sjálfur. tessu hrósar J. G. og
þó að — svo sem jeg mætti að orði kveða —
skömm sje frá að segja, þá fer hann að gylla öll
þessi blessuðu lóðartollslög.
Mjer er sem jeg sjái dýrðina skína um hans
«lögfulla, lögbundna» líkama og sál, fyrir að það var
hann, sem átti þátt í því, að annar tollur var lagð-
ur á tómthúsmenn en aðra bæjarmenn, og guð
má vita, hvort að vjer eigum honum að þakka að
vjer ekki vorum hraktir eins og skepnur út úr
Grófinni án nokkurs undirbúnings. Alltþetta sýnir
frjálslyndi J. G. í samanburði við aðra menn fyrst
hann fór að hreifa þessu máli.
Þegar nú kemur til hinnar nýju bæjarstjórn-
ar, þá erum vjer í vanda staddir, af því að okkur
þykir eigi aðgengilegt að kjósa J. G. eptir að hann
hefir kallað suma af bæjarfulltrúunum «ambáttir»,
það sjer hver sjálfur, að ef að vjer kysum hann,
þá yrðum vjer að setja hann hjá ambáttunum, og
er næsta tvísýnt, að þær vilji hafa hann.
Nú er eptir að víkja að skrírnslinu góða,
samþykktinni, hún stendur til bóta ef að reynsl-
an sýnir að henni sje í nokkru ábótavant, en það
höldum við, að eigi sje vert að «bana» henni
strax, heldur laga hana, ef að gallar koma fram.
Við ættum því að reyna til að kjósa beztu menn
okkar í bæjarstjórnina, og ætti vel við, að «Tím-