Morgunblaðið - 01.11.1997, Síða 56

56 LAUGARDAGUR 1. NÓVEMBER 1997
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM
ÞORFINNUR Ómarsson, Friðrik Þór Friðriksson, Björn
Björnsson, forseti íslands, herra Ólafur Ragnar Gríms-
son, og Dalla Ólafsdóttir.
KRISTÍN Árnadóttir, Ingibjörg Sólrún Gísladóttir borg-
arsljóri, Kristín Blöndal og Hjörleifur Sveinbjörnsson
liöfðu það notalegt yfír vínglasi að sýningu lokinni.
SIGRÍÐUR Steina Lúðvíksdóttir var afskaplega stolt af
dóttur sinni, Svanbjörgu Einarsdóttur, sem er starfsmað-
ur Kvikmyndahátíðar og helsti skipuleggjandi hennar.
Kvikmyndahátíð sett
HAMLET eftir Kenneth Branagh
var opnunarmynd Kvikmyndahá-
tíðar í Reykjavík sem sett var í 13.
skipti í Regnboganum á fimmtu-
dagskvöld, og stendur yfir til 9.
nóvember. Urval góðra kvikmynda
verður sýnt á þessu tímabili, og
munu sjálfsagt margir nýir sem
gamlir aðdáendur kvikmyndalist-
arinnar eiga ánægjulegar stundir í
y* kvikmyndasölum borgarinnar.
Þorfinnur Ómarsson, formaður
Kvikmyndasjóðs íslands, talaði
um mikilvægi kvikmyndahátíða,
og sagði íslenskar kvikmyndir fara
á um 200 hátíðir um allan heim ár-
lega. Kvikmyndahátíð í Reykjavík
kvað hann þá elstu sinnar tegund-
ar á Norðurlöndunum, en hún var
haldin í fyrsta sinni þremur vikum
á undan Kvikmyndahátíðinni í
Gautaborg, og eru aðstandendur
hennar sífellt að reyna að stela
heiðrinum frá Islendingum.
Borgarstjóri Reykjavíkur, Ingi-
björg Sólrún Gísladóttir, sagði
mikilvægt að Reykvíkingar ættu
sína árlegu kvikmyndahátíð, m.a.
vegna þess að úrval kvikmynda-
húsanna væri að öllu jöfnu meira á
myndum með afþreyingargildi en
þeirra sem vega þungt í listrænu
tilliti. Það hefði þó sínar já-
kvæðu hliðar því ungdómurinn í
dag kann jafn vel að lesa mynd-
mál, eins og eldri kynslóðir
kunna að lesa fagurbókmennt-
ir. Væri það ekki gæðum kvik-
myndanna að þakka heldur
fjölda.
Eftir kvikmyndasýninguna
var áhorfendum boðið upp á
léttar veitingar í boði borgar-
innar, og var þá tilvistar-
vandamál Hamlets rætt af
ánægðum áhorfendum; að
vera eða vera ekki, er það
einhver spurning?
Aggi Slæ og Tamlasveitin auk hinnar frábæru
söngkonu Sigrúnar Evu standa fyrir
mögnuðum dansleik firá kl. 23.30 til kl. 3.
Allabaddarj
Frönsk og fjörug skemmtidagskrá í Súlnasal.
Uppselt í kvöld á skemmtidagskrá.
Raggi Bjama og Stefán Jökulsson
alltaf hressir á Mímisbar
DÓRA Einarsdóttir og Thor
Vilhjálmsson hafa sjálfsagt
haft margt gáfulegt og
fyndið að segja hvort öðru.
ÞÓRUNN Sigurðardótt-
ir og Karítas Gunnars-
dóttir voru spekingsleg-
ar í sínum samræðum.
Bakvið þær spjalla Edda
Arnljótsdóttir og Guð-
mundur Guðmundsson.
Frosið fyrir skilningarvitin
RÆTT var við Guðmund Steins-
son, rithöfund og leikritaskáld, í
sjónvarpi á sunnudagskvöld og
sýnt leikrit eftir hann, sem nefn-
ist Stundarfriður. Guðmundur
lést fyrir nokkru, en meðan á
veikindum hans stóð ræddi Jón
Viðar Jónsson við höfundinn um
ævi hans og leikritasmíð. I stuttu
máli sagt var hér um að ræða
ágætt viðtal og ágætt leikrit, en
Guðmundur er nokkuð seint á
ferli og verður ekki
bætt úr því. Þegar
menn voru ungir íýrir
og eftir miðja öldina
skrifaði Guðmundur Steinsson
tvær skáldsögur og var kunnur
höfundur áður en hann hóf að
skrifa leikrit. Hann var hógvær
og hæglátur maður og kom svo-
lítið aftan að sinni þjóð með skrif-
um sínum, sem vissi varla hvað
var á seiði, svo hógvær var hann.
En skrif hans bera vitni um
merkilegan mann, sem lifði lífi
sínu utan flóðljósanna, en lifði
samt ekki til einskis, síður en svo.
Þannig er þessu varið með fleiri
höfunda, sem komast ekkert
áfram fyrir stóðhestalátum í
súperstjörnum og tískusýning-
ar“dömum“.
A laugardagskvöldum reyna
dagskrármenn að vanda sig við
dagskrárgerðina og tekst sæmi-
lega með sumt, sem er þó gefið
fyrir. Fyrst ber að telja Stöðvar-
vík núna síðast, sem náði sér ekki
alveg á strik, eins og höfundar
hennar hefðu haft of mikið að
gera við snjómokstur áður en
SJONVARPA
LAUGARDEGI
þeir hófu gamanverkið. Þeir voru
svolítið daprir. Oskiljanlegt er,
að þeim skyldi ekki detta í hug að
framkvæma legnám, af því það
hefur sést til kvenmanns í hópn-
um og athöfnin hefur rutt sér til
rúms í sjónvarpi. Omögulegt er
að láta Jón Arsæl og „Island í
dag“ á Stöð 2 sitja eina uppi með
legnám í sjónvarpi. Þátturinn
fær jafnvel kvörtun í lesenda-
bréfi í Mbl., þar sem púðrið, eða
eigum við að segja
líffærið, þótti heldur
ómerkilegt. Ekki er
þó annað vitað en úr
þessu líffæri séu allir íslendingar
komnir, svona flottir og fínir,
hvað sem um líffærið má segja.
Hvernig væri að framkvæma leg-
nám á Erni. Hann fer stundum
ágætlega með kvenhlutverkin.
Og nú hefur Simpson-fjöl-
skyldan kvatt að sinni. Ekki var
seinna vænna, enda „Ráðgátur"
komnar í spilið. En hægt var að
bæta sér upp þetta tap á sunnu-
dagskvöldið, þegar Gyðja ástar-
innar og Woody Allen stigu fram
á sviðið. Mia Sorvino sýndi fínan
leik og fékk Oskar, en Allen var
sami rindillinn og áður, svo eng-
inn vissi hvort hann mundi rjúka
um koll í næsta atriði. Hann kann
vel að velja sér mótleikara, enda
var Sorvino alveg að gera út af
við hann, ekki síður en önnur Mia
þar á undan - nefnilega Farrow.
A meðan Allen leikur sín lífshlut-
verk á móti Mium er hann á
fleygiferð að eltast við tökubörn
þeirra á götum New York. Það
verður þó aldrei af honum skafið
að hann er mikilhæfur leikari,
sem lítur alltaf út eins og hann sé
á þriðja andvarpinu eða að
drukkna í kvenmönnum.
Mér brá nokkuð í brún þegar
þátturinn um Cecil Rhodes var
ekki á dagskrá síðasta miðviku-
dag. Það var eins og maðurinn
hefði orðið mannætum að bráð í
Matabelelandi. Hann er kominn
aftur á dagskrá góðu heilli, en
það sýnir oflæti mikið hjá dag-
skrárgerðarfólki að geta þess að
engu þegar heilu þættirnir eru
felldir niður, eins og skrifstofu-
blækurnar hafi „kortslúttað".
Aukagetan Sýn er stundum
með bestu dagskrána, líklega
fyrir það að enginn af uppum
sjónvarpsins sinnir henni hið
minnsta. Hún er svona lausa-
leikskrói sem er allur í íþróttum
og setur að öðru leyti saman dag-
skrá án uppa metnaðar. Sýn er
stundum dálítið annars heims og
gæði dagskrár skrykkjótt. Einn
daginn er sýndur þáttur að hand-
an, hvað sem það nú er. Bubbi
lýsir hvernig útlendingum er
ekki bannað að gefa á lúðurinn.
Ljósbláar myndir eru stundum
sýndar eftir miðnætti til að örva
gróðann af símtölum sem boðið
er upp á í auglýsingadálkum DV.
A mánudaginn var svo sýnd
mynd frá elliheimili með Bob
Hoskins, þar sem frosið hafði að
mestu fyrir skOningarvitin. Þetta
var í stuttu máli með allra
skemmtilegustu myndum.
Indriði G. Þorsteinsson