Morgunblaðið - 24.02.1987, Blaðsíða 47
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 24. FEBRUAR 1987
47
Elín H. Sveinbjörns-
dóttir—Minning
Fædd 17. febrúar 1907
Dáin 13. febrúar 1987
I dag verður amma mín, Elín
Helga Sveinbjömsdóttir, jarðsungin
frá Fríkirkjunni í Reykjavík. Mig
langar að skrifa nokkrar línur í
minningu hennar um leið og ég
þakka henni allar þær stundir sem
við áttum saman og fyrir allt það
sem hún kenndi mér.
Amma var heilsteyptur persónu-
leiki sem kom til dyranna eins og
hún var klædd. Atorkusemin var
henni í blóð borin og bar heimili
hennar þess jafnan merki. Eg
minnist þess er ég kom eitt sinn
að henni þar sem hún stóð uppi í
stiga við að mála húsið að utan.
Þá var hún hátt á sjötugs aldri en
lét það ekki aftra sér. Amma var
mikill náttúruunnandi og garðrækt
var eitt af hennar helstu áhugamál-
um enda hafði hún erindi sem erfiði
í þeim efnum.
Heimili ömmu og afa, Einars
Hjörleifssonar, var lengst af á
Hringbraut 24 í Reykjavík. Þar ólu
þau upp bömin sín þrjú: Guðrúnu
Valgerði, Hjörleifu og Sveinbjörn.
Fjögur elstu barnabömin nutu svo
þeirra forréttinda að búa á Hring-
brautinni í sama húsi og afi og
amma fyrstu ár ævinnar og má
nærri geta að samgangur var mik-
ill því alltaf vomm við velkomnar
uppi hjá þeim.
Eftir að Guðrún og Hjörleif flutt-
ust, ásamt fjölskyldum sínum, út á
Seltjarnarnes fluttu amma og afí
líka út á Nes, á Melabraut 40. Það
var ómetanlegt að vera áfram í
nábýli við þau. Alltaf var jafnnota-
legt að koma við hjá ömmu á
leiðinni heim úr skólanum og fá
eitthvað í svanginn og alltaf var
hún tilbúin að ræða þau mál sem
voru efst í huga manns hveiju sinni.
Hún átti mjög auðvelt með að skilja
okkur stelpurnar og setja sig í spor
okkar og því var gjaman leitað til
hennar.
Þegar íbúðir aldraðra voru reist-
ar á Seltjamamesi festu amma og
afi kaup á einni slíkri og hlakkaði
amma mikið til að njóta þess sem
þar er boðið upp á. En þessi draum-
ur hennar rættist ekki eins og hún
hafði vonað því sumarið 1982 missti
hún heilsuna mjög skyndilega. Upp
frá því dvaldi hún á Reykjalundi.
Þó þessi ár hafi verið henni erfíð
átti hún sínar gleðistundir. Það sem
veitti henni mesta gleði var að geta
verið heima hjá afa, sem lét ekki
sitt eftir liggja, því um hveija helgi
sótti hann hana og hugsaði um
hana þrátt fyrir eigin heilsubrest.
Samrýndari gömul hjón er vart
hægt að hugsa sér og mætti margt
læra af þeim hvað varðar mannleg
samskipti.
Að lokum vil ég votta afa mínum
innilegustu samúð og bið góðan Guð
að veita honum styrk.
Helga Kristín
Helga lést að kvöldi föstudagsins
13. febrúar sl. á hjúkrunarheimili
Reykjalundar í Mosfellssveit eftir
langa veru. Hún verður jarðsungin
frá Fríkirkjunni í Reykjavík í dag,
þriðjudag, kl. 13.30 s.d.
Hún fæddist austur í Fljótshlíð,
á Teigi, 17. febrúar 1907 og hefði
því náð 80. aldursári í þessum
mánuði.
Foreldrar Helgu, sem voru
sveitabændur mann fram af manni,
voru sæmdarhjónin Valgerður Guð-
mundsdóttir og Sveinbjörn Svein-
björnsson.
Helga átti sín barnæsku- og
unglingsár á Teigi í Fljótshlíð þar
til að hún flutti með ijölskyldu sinni
til Reykjavíkur um fermingaraldur.
Að föður sínum látnum flutti hún
með móður sinni og bróður, sem
bæði eru látin fyrir nokkrum árum,
að Kalmanstjörn á Reykjanesi, en
þar hafði Guðmundur bróðir hennar
keypt jörð og stofnað til búskapar.
Við margt var að sýsla þessi ár
og voru störfín mörg eins og tíðkast
hjá almúgafólki, starf saumakon-
unnar við fatasaum, enda handlagin
vel, og síldarárin á Siglufirði voru
oft dregin hin síðari ár fram úr
geymslu minninganna sem góður
og farsæll tími.
Árið 1933 festi Helga ráð sitt
með heiðursmanninum Einari Hjör-
leifssyni sem ættaður er úr Keflavík
og starfaði um áratugaskeið hjá
afgreiðslu smjörlíkisgerðanna í
Reykjavík við góðan og farsælan
orðstír.
Heimili þeirra hjóna var lengstan
hluta búskaparáranna á Hringbraut
24 í Reykjavík, enda þótt hin seinni
ár hafi þau búið á Seltjarnarnesi,
fyrst á Melabraut 40 og hin síðustu
árin í íbúðum aldraðra á Melabraut
5.
Þau eignuðust þrjú böm sem öll
eru uppkomin, Guðrúnu Valgerði,
fædd 1934, og tvíburana Hjörleif
og Sveinbjöm, fæddir 1941. Barna-
börnin eru orðin sjö.
Helgu minnist ég sem mikillar
atorku- og dugnaðarkonu, sem
aldrei féll verk úr hendi og lagði
mikla alúð við að fegra umhverfi
sitt, bæði utan dyra sem innan.
Eitt skemmtilegasta dæmi þess var
garðurinn og húsið á Melabraut 40
sem enn bera þeim hjónum fagur-
lega merki. Helga unni íslenskum
vísnakveðskap og kunni þarafleið-
andi ógrynni þeirra bókmennta og
var gaman að heyra hana draga
fram kviðlinga á góðri stund.
Alla tíð var mjög kært með okk-
ur Helgu. og er mér sérstaklega
minnisstætt hversu vel mér var tek-
ið þegar ég tengdist skyldleika-
böndum ijölskyldunni á Hringbraut
24 og mun ég varðveita þá hlýju í
safni góðra minninga.
Bamabörnin hennar eiga góðar
minningar um góða konu sem stóð
alltaf föstum fótum í tilverunni og
var góð heim að sækja hvort sem
var á hátíðis- eða tyllidögum eða
þá bara á venjulegum hversdags-
degi á leið í skólann eða úr. Margt
klappið á kinn og góðan molann
má muna, og marga nóttina var
gist hjá afa og ömmu, enda alltaf
til sérherbergi til þeirra þarfa.
Helga vistaðist á Reykjalundi í
Mosfellssveit fyrir tæpum fímm
árum er hún varð fyrir því áfalli
sem aldrei greri um heilt eftir og
vil ég hér þakka með fátæklegum
orðum alla þá umhyggju sem henni
hlotnaðist á þeim stað, umhyggju
bæði lækna og hjúkrunarfólks, sem
er þeim verustað til mikils sóma.
Og ég veit að ég tala fyrir munn
tengdamóður minnar þegar ég leyfí
mér að þakka eiginmanni hennar,
Einari, natnina og umhyggjuna á
erfiðleikatímum. Þar reis viljinn
hærra en getan á stundum. Hafi
hann kæra þökk fyrir.
Með þessum fáu og fátæklegu
línum vil ég þakka tengdamóður
minni, ömmu dætra minna, sam-
fylgdina og bið henni blessunar
Guðs og forsjár á leiðum hennar.
Og það er við hæfi að lokaorðin
hafí eitt uppáhaldsskálda Helgu,
Kristján Jónsson ijallaskáld, í ljóði
skólapiltsins, Tárinu.
Þú sæla heimsins svalalind,
ó, silfurskæra tár,
er allri svalar ýta-kind
og ótal læknar sár.
Æ, hverf þú ei af augum mér,
þú ástarblíða tár,
er sorgir heims í burtu ber,
þótt blæði hjartans sár.
Mér himneskt ljóð í hjarta skín
í hvert sinn er ég græt,
en drottinn telur tárin mín -
ég trúi og huggast læt. (KJ)
Þorsteinn Sigurður Þorsteinsson
Kvöldvaka Ferða-
félags Islands
FERÐAFÉLAG íslands efnir til
kvöldvöku miðvikudaginn 25.
febrúar í Risinu, Hverfisgötu
105. Ferðafélag Fljótsdalshéraðs
sér um efni þessarar kvöldvöku.
Páll Pálsson frá Aðalbóli mun
sýna myndir og segja frá eyði-
byggðinni á Jökuldalsheiði.
Um miðja 19. öld fór fólk að
setjast að á Jökuldalsheiði, en árið
1946 fór síðasta heiðabýlið í eyði.
Margir trúa því að þama sé að fínna
slóðir Bjarts í Sumarhúsum, en um
það eru að sjálfsögðu skiptar skoð-
anir. Það sem gerði líf fólksins á
heiðinni frábrugðið lífí Bjarts var,
að bændur þama lifðu á hlunnind-
um s.s silungsveiði, hreindýra- og
fuglaveiði. Fólkið á Jökuldalsheiði
var flest bjargálna og sumir urðu
stórbændur síðar, í öðrum hémðum.
Allt þetta og fleira varðandi
þessa horfnu byggð ætlar Páll Páls-
son að fræða fólk um á kvöldvöku
FÍ miðvikudaginn 25. febrúar.
(Fréttatilkynning)
Þú svalar lestrarþörf dagsins
' síóum Moggans!
Ás-tengi
Allar gerðir
Tengið aldrei
stál-í-stál
StoffitsMgMr dJSxrssæŒxra ® (S
VESTURGOTU 16 SIMAR 14680 PI480
Toyota Landcruiser diesel G. árg. 1985,
brúnsanseraður. Ekinn 38 þús. km.
Nýinnfluttur frá Þýskalandi.
Aðalumboðið hf.
Steinleir,
jarðleir, gífs,
föndurleír og leír fyrir
blómaskreYtingar.
MIKIÐ ÚRVAL
sendum upplÝsingalista.
Póstkröfuþjónusta.
JU
Höfðabakka 9
Sími 685411
Blaóburöarfólk
óskast!
AUSTURBÆR KOPAVOGUR
Þingholtsstræti o.fl. Laufbrekka o.fl.
Sóleyjargata
Meðalholt
Stórholt
Lindargata
frá 39-63 o.fl.