Morgunblaðið - 21.06.1980, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. JÚNÍ1980
ANNA ODDSOÓTTIR STEPHENSEN
lést að morgni hins 19. júní.
Aðstandendur.
+
Maðurinn minn, faöir okkar og tengdafaðir
EINAR PÁLSSON,
fyrrv. bankaútibússtjóri á Selfossi,
lézt í Landakotsspítala 19. júní.
Laufey K. Lilliendahl,
Ágústa Einarsdóttir, Guöjón Styrkársson.
Gestur Einarsson,
Páll Einarsson,
+ Faöir okkar.
JAKOB NARFASON,
Merkjarteigi 5,
andaöist aö Reykjalundi 18. júní. Börnin.
+
Faöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi.
ÞORÐUR SIGURDSSON,
frá Blómsturvöllum,
sem andaöist aö Hrafnistu 12. júní veröur jarösunginn frá
Dómkirkjunni mánudaginn 23. júní kl. 11.00.
Helga Þórðardóttir Stoner, Roy Stoner,
Þorlákur Þóróarson, Björg Randversdóttir,
Margrét L. Þóróardóttir, Jón Guömundsson,
Fríóa Þóröardóttir, Matzat, Felex Matzat,
Lilja Þóröardóttir, Vilborg Ólafsdóttir,
Oskar Þ. Þóröarson, Ingen Þóróarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför eiginmanns míns, sonar, fööur, tengdafööur og afa,
HEIGA GUÐJÓNSSONAR,
Hvammsgeröi 3,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 23. júnf kl. 3.00.
Þeim, sem vildu minnast hins látna, er vinsamlega bent
Krabbameinsfélagiö.
Borghildur Þóröardóttír,
Steinunn Magnúsdóttir,
Þóröur Helgason, Jóhanna Hauksdóttir,
Guöjón Helgason,
Þóra Helgadóttir, Sigurður Sighvatsson,
Sólveíg Helgadóttir, Páll R. Pálsson,
Helgi Sigurösson, Haukur Þóröarson.
á
+
Innilegar þakkir færum viö öllum þeim, sem sýndu okkur samúö
og vinarhug viö andlát og jaröarför
GUDJÓNS GUOMUNDSSONAR,
Fellsmúla 2, Reykjavík,
fyrrum bónda í Steinsholti, í Leirársveit.
Börn og tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og útför
mannsins míns, fööur okkar, tengdafööur, afa og langafa,
JÓNS ERLENDSSONAR,
Blönduhlíö 4.
Lis Níelsen, Bryndís Jónsdóttir,
Margrét Jónsdóttir, Höröur Skarphéðinsson,
Elín Jónsdóttir, Jónas Haukur Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir færum viö öllum þeim er sýndu okkur samúö og
vinarhug viö andlát og útför sonar okkar og bróöur,
EGGERTS THORBERGS AGNARSONAR,
Reykjavíkurvegi 29.
Agnar Elíasson,
Lilja Pátsdóttir
og deetur.
Minning:
Svavar Guðmunds-
son frá Sauðárkróki
í dag verður til moldar borinn,
frá Sauðárkrókskirkju, Svavar
Guðmundsson, fæddur 5. desem-
ber 1905. Svavar átti lengst af
heima á Sauðárkróki og þar bjó
hann er ég kynntist honum fyrst,
vorið 1972. Þá kom ég í fyrsta
skipti á Öldustíginn og dvaldi þar
yfir páskana í góðu yfirlæti. Þess-
ar páskaheimsóknir urðu síðan
árvissar allt þar til Svavar og
Sigurbjörg Ögmundsdóttir, eftir-
lifandi kona hans, flutti til
Reykjavíkur.
Eg komst brátt að því að Svavar
var óvenjulegur maður, skemmti-
legur, víðsýnn og söng svo af bar.
Hann var líka fullur af fróðleik og
það var gaman að hlusta á hann
segja frá æsku sinni og eftir-
minnilegum mönnum sem höfðu
orðið á vegi hans á lífsleiðinni,
jafnvel fyrir mig sem ekkert
þekkti til. Einnig kunni hann
ógrynni af vísum, kviðlingum og
gamanmálum sem hann fór svo
skemmtilega með. Við töluðum oft
um það við hann að skrifa nú
niður eitthvað af þessum frásögn-
um og kvæðum en hann færðist
ævinlega undan. Hann taldi vitn-
eskju sína ekki það merkilega að
hann gæti farið að færa hana á
blað. Það væru aðrir betur til þess
fallnir að taka sér penna í hönd en
hann. Þetta lýsir vel þeirri hóg-
værð og því lítillæti sem var svo
snar þáttur í fari hans. Núna sé ég
eftir að hafa ekki lagt betur á
minnið vísurnar sem hann fór með
og frásagnirnar sem hann sagði
okkur, því að hætt er við að þær
falli með öllu í gleymsku.
Allir sem kynntust Svavari og
heyrðu hann syngja geta borið
vitni um að hann hafði óvenjulega
sönghæfileika. Tæplega sjötugur
að aldri söng hann ennþá einsöng
með Fíladelfíukórnum og mátti
vart heyra að þarna væri alls
ómenntaður fullorðinn maður á
ferð. Söngurinn veitti honum
mikla gleði og söngurinn var
honum tæki til að tjá þá einlægu
trú sem bar til Jesú Krists frels-
ara síns. Við ræddum oft trúmál
og aldrei fyrr hef ég kynnst manni
sem átt hefur eins fölskvalausa og
sanna trú sem hann, lausa við
fordóma en staðfasta samt. Og ég
veit að þessi trú á handleiðslu
guðs og gæsku hefur oft verið
honum styrkur á erfiðum stund-
um í löngum veikindum.
Elsku afa þökkum við allar
ánægjulegu samverustundirnar
sem við áttum með honum og
Sibbu ömmu, á Sauðárkróki og
ekki síst eftir að þau fluttu suður
til Reykjavíkur. Og þó Svavari
Orra, nafna hans, auðnist ekki að
muna afa sinn munum við segja
honum frá „afa langa“, sem var
honum svo góður og söng svo vel.
Sigríður Margrét
Guðmundsdóttir.
Minning:
Helga Metúsalems-
dóttir Kirkjulæk
Fædd 7. október 1907.
Dáin 12. júni 1980.
LfKK éK nú hæói líí or ónd.
Ijúfi Jrsú. í þina hönd,
síöast þeKar ók sofna fer
Kitji GuAs enKlar yfir mér.
H. Pétursson.
I dag verður elskuleg amma
okkar Helga Metúsalemsdóttir
lögð til hinstu hvíldar við hlið
eiginmanns síns, afa okkar, Páls
Nikolássonar að Breiðabólsstað í
Fljótshlíð.
Lífið er hverfult. Við sáum
ömmu í síðasta sinn í skírnar-
veislu yngsta barnabarns hennar
25. f.m. Þá hafði ekki hvarflað að
okkur að þetta væri í síðasta sinn,
sem hún dvaldi með okkur öllum.
Amma var fædd á Akureyri 7.
okt. 1907. Foreldrar hennar voru
Sigrún J. Sörensdóttir og Metúsal-
em Jóhannsson. Sigrún var fædd á
Hóli í Kinn, en Metúsalem var
fæddur á Svalbarði innra. Fimm
ára gömul fluttist amma með
foreldrum sínum og systkinum til
Óspakseyrar í Bitrufirði, þar sem
faðir hennar stundaði verslun,
útgerð og búskap.
Amma var aðeins 7 ára þegar
höggvið var stórt skarð í fjöl-
skylduna, þegar móðir hennar dó.
Metúsalem faðir hennar varð þá
að takast á hendur hlutverk móð-
ur ásamt föðurhlutverkinu.
Amma fluttist ásamt föður sínum
og systkinum til Hafnarfjarðar og
þaðan til Reykjavíkur. í Reykjavík
byggði Metúsalem hús fyrir sig og
börn sín að Ingólfsstræti 16..
Enn er sláttumaður á ferð og
heggur þung skörð í fjölskylduna.
Sören bróðir hennar dó í blóma
lífsins aðeins 20 ára og þremur
árum síðar missti hún Fríðu
systur sína, sem var aðeins átján
ára gömul. Áður hafði hún misst
þriggja ára bróður sinn Jóhann er
þau bjuggu á Akureyri. Milli
+
Þökkum af alhug auösýnda samúö og vináttu viö andlát og útför
eiginmanns míns fööur okkar og afa,
HERMANNS GUÐMUNDSSONAR,
frá B»,
Sólheimum 26.
Aöalbjörg Jónsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Innilegar þakkir faerum viö þeim, sem sýndu okkur samúö og
vinarhug viö andlát og jaröarför
VALDIMARS KETILSONAR,
varkstjóra,
Stigahlíö 43,
Guómunda Sveinsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
systkinanna þriggja sem eftir
lifðu ríkti ávallt mikil vinátta og
kærleikur. Elsti bróðir hennar Óli
lést 1977 og var það henni þungur
missir. Ein eftirlifandi systkin-
anna er Regina Sigurlaug.
Það var erfitt hlutverk sem
Metúsalem faðir þeirra tókst á
hendur, að ala upp hin ungu börn
sín, án móður þeirra.
Metúsalem lagði mikið kapp á
að börn sín fengju gott uppeldi og
góða menntun. Amma stundaði
nám við lýðháskóla í Noregi Nord-
hordlands. Ungdomsskule Frek-
haug 1924—1925. Einnig var hún
um skeið í Danmörku.
Eftir að amma kom aftur heim
til íslands, hugsaði hún um heim-
ilið með föður sínum og starfaði
einnig hjá Theodóru Sveinsdóttur.
Þann 5. mars 1931 urðu þátta-
skil í lífi ömmu okkar. Þann dag
giftist hún Páli Nikolássyni frá
Kirkjulæk í Fljótshlíð. Þau tóku
við búi á Kirkjulæk af Ragnhildi
móður Páls afa okkar.
Þau eignuðust sex börn sem öll
eru á lífi og verða talin hér eftir
aldri.
Sigrún Fríður gift Elíasi Ey-
berg, Ragnhildur Guðrún gift
Haraldi Guðnasyni, Kristín Ast-
ríður, Regína Sigurlaug, Eggert
Sören giftur Jónu Guðmundsdótt-
ur, Viðar Metúsalem giftur Sigur-
björgu Sveinsdóttur.
Við systkinin munum alltaf
eftir hve við hlökkuðum mikið til
að heimsækja ömmu og afa upp í
sveit, því alltaf var svo gott hjá
þeim að vera. Við munum aldrei
gleyma öllum þeim sögum sem
amma sagði okkur þegar við
vorum lítil. Amma var mjög
gjafmild og góð kona og var það
hennar unun að gleðja aðra. Trú-
hneigð hennar var mjög mikil. Á
hverju einasta kvöldi lét hún
okkur barnabörnin lesa bænirnar
okkar fyrir svefninn og oft heyrð-
um við hana fara með öll ógrynnin
af sálmum og versum.
Hinn 30. okt. 1968 missti amma
eiginmann sinn og var það henni
mjög mikið áfall. Eldri sonur
hennar Eggert tók þá við búi á
Kirkjulæk og bjó hún með honum
til ársins 1975.
í fjölda ára átti amma við mikla
vanheilsu að stríða, sem leiddi til
þess að hún þurfti oft að dvelja á
sjúkrahúsum. En í júní 1978 varð
hún fyrir því slysi sem olli því að
hún varð að dvelja inn á sjúkra-
húsum þar til yfir lauk.
Með þessum fátæklegu og fáu
orðum viljum við systkinin kveðja
elskulegu ömmu okkar og þakka
henni fyrir allt það sem hún var
okkur og biðja algóðan Guð að
blessa minningu hennar. Megi nú
ljós eilífðarinnar lýsa veg hennar!
til fullkomnunar í eilífðinni.
Helga. Páll og Gunnar.