Morgunblaðið - 27.03.1975, Blaðsíða 6

54
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 27. MARZ 1975
„A meðan aórir teiknuðu skrípamynd- „Féli á sporvíddinni á Skoda 440 '56
ir af kennurunum teiknadi ég lands- módeli.
hluta...“
„Hann var aldrei heima, — eins og „Fór af staó meó mörg kfló af skyri og
ég...“ drasli...“
„Anatómían eins og hún lagói sig með
öllum klæðskeramálum..
..Ég safna bara börnum...“
(Ljósm. Mbl. Frióþjófur Helgason)
„Engin della stendur undir nafni
nema maður taki hana alvarlega”
Dellusamtal
við Ómar
Ragnarsson
„DELLUR? Já, dellur. Jú, jú,
blessaður vertu. Ég get sagt þér
frá fullt af dellum."
£ Blaðamaður Morgunblaðsins
hafði hringt í Ömar Ragnarsson
og beðið um viðtal í páskablaðið.
Annað helzta viðfangsefni viðtal-
anna í blaðinu átti einmitt að vera
sú hliðin á mönnum sem yfirleitt
snýr ekki fram, frístundaástríður
— sem sagt dellur. Og Ómar
Ragnarsson, fréttamaður og
skemmtikraftur íslendinga núm-
er eitt, á sér ótal hliðar og ótal
deilur, sem sumar hverjar eru
kunnar, en aðrar ókunnar.
£ „Ætli ég hafi ekki verið átta
ára þegar ég fékk fyrstu delluna"
sagði Ómar þegar loksins
hafði tekizt að króa hann af i
smáhléi frá atvinnudellum hans.
„Það var landafræðidellan. Ég
var þá í Kaldársseli. Á veggnum í
foringjaherberginu hékk landa-
kort af nágrenni Reykjavíkur sem
ég tók að stúdera af mikilli
áfergju og ánægju. Síðan færði ég
mig upp á skaftið og þegar ég
lá eitt sinn veikur heima fékk ég
pabba til að útvega mér fleiri kort
og yfir þeim lá ég. I þessu sam-
bandi hafði ég alveg ógurlega
gaman af hæðartölum fjalla. Það
var eiginlega sérdella út af fyrir
sig. Á þessum tima vissi ég allar
slíkar tölur, — til dæmis að Ak-
ureyri er 7 metra yfir sjávarmál
o.s.frv."
„Þetta þróaðist smám saman útí
það,“ hélt Ömar áfram, „að ég fór
að teikna landshlutana alveg villt
og galið. Og það kom sér oft vel í
skólanum. Á landsprófinu var
þannig eitt verkefni um Vestfirði.
Menn áttu að skrifa það sem þeir
vissu um Vestfirði. En ég teiknaði
þá bara allan Vestfjarðarkjálk-
ann eins og hann lagði sig með öll
staðarheiti merkt inn á, hæðarlín-
ur og svo framvegis. Þetta varð
alveg voðalegt mál i skólanum, og
prófdómararnir lágu yfir þessu í
viku til að komast að þvi hvort ég
hefði svindlað eða ekki. En ég
slapp i gegn. Á meðan aðrir teikn-
uðu skrípamyndir af kennurun-
um, teiknaði ég landshluta í tím-
um. Þannig er þetta misjafnt
hvað mennirnir dunda sér við. Á
þessum tíma sátum við saman í
bekk, Gunnar Eyþórsson frétta-
maður og hann var einmitt allur í
karikatúrum, — fjandi góður sem
slíkur.“
ÆTTARDELLUR.
„Annars er það svo, að þessi
hæðartalnadella er eiginlega
hluti af almennri talnadellu, sem
virðist vera ættgeng. Frændur
mínir, prestarnir Jón Guðnason
og Einar Guðnason, voru til dæm-
is báðir á bólakafi í svona hlutum.
Til marks um þetta er nokkuð
sem gerðist þegar talnadella mín
hafði þróazt inn í bíladelluna. Ég
var þá í lagadeildinni í háskólan-
um, og hjá því varð ekki komizt að
út spyrðist um þennan bíla-
maníak. En sögusagnir voru líka á
kreiki um að annar bíladellukarl
væri i skólanum og var sá í við-
skiptafræðinni. Þegar svo fyrir
dyrum stóð sameiginleg árshátíð
þessara tveggja deilda vorum við
tveir fengnir til að keppa í þessari
dellu okkar. Og þar sem enginn
vissi nógu mikið um þessa hluti til
að búa til spurningar handa okk-
ur, þá varð úr að við spyrðum
hvor annan. Þetta var hörku-
keppni , en endaði með því að
hann vissi ekki hvert bæri bilið
eða sporvíddin milli framhjól-
anna á Skóda 440 ’56 módelinu.
Þetta var útsláttarkeppni og ég
þvi orðinn sigurvegari. Svo fór ég
eftir á að heilsa frekar upp á
þennan mann, og þá kom í ljós að
þetta var sonur séra Einars, —
sem sagt frændi minn.“
„Séra Einar sjálfur var hins
vegar með kosningatalnadellu, og
vissi á tímabili allar kosningatöl-
ur noróan Alpafjalla," sagði
Ómar. „Og Jón, bróðir hans, var
-"■•r í ættfræðitöflunum og
kunni alla íslendinga vestan
Skagafjarðar að ég held. Þannig
trúi ég að megi segja að þessi
talna- og bíladella komi úr föður-
ættinni.“
„Móðurættardellan? Tja, sjálf-
sagt má segja að ferðadellan komi
úr henni. Langafi minn í móður-
ætt gat aldrei verið kyrr. Hann
ferðaðist út um allt og var aldrei
heima, — eins og ég. Afi hafði
mikinn áhuga á ferðamálum og
arfleiddi mig að öllum Ferðafé-
lagsbókunum.
TRIMMAÐ Á
EFTIR KÚNUM.
„Sportdelluna fékk ég i sveit-
inni,“ sagð Ómar, þegar talið
barst að einni kunnustu iðkun
hans. „Ég var í sveit norður í
Langadal. Það er staður sem ég
held mikið upp á. Ég er að heita
má fæddur og uppalinn þar, og
svei mér ef ég gæti ekki hugsað
mér að láta grafa mig þar. En
þarna fékk ég sem sagt sportman-
íuna eftir að hafa trimmað á eftir
kúnum upp á hvern dag. 50 metr-
ana hljóp ég fyrst 6 ára, en tím-
ann man ég ekki. Hins vegar
hljóp ég 100 metrana á 17 sekúnd-
um 9 ára gamall. Nú, svo fór ég á
eitt námskeiA hér í bænum, tók
þátt í nokkrum drengjameistara-
mótum o.s.frv."
„En fyrir utan hina venjulegu
dúfnadellu, sem menn fengu þeg-
ar þeir voru strákar," sagði hann
þegar rætt var frekar um æsku-
dellurnar, „þá fékk ég alveg rosa-
lega reiðhjóladellu svona á 12 til
16 ára aldrinum. Og þegar ég var
15 ára, að mig minnir, tók ég mér
það fyrir hendur að hjóla einn
héðan úr Reykjavík og upp i Bif-
röst. Takmarkið var að hjóla þetta
á 7 tímum. Ég fór af stað með
mörg kíló af skyri og drasli og var
búinn með það allt uppi á Akra-
nesi. Svo stóð ég á blístri við
Hafnarfjall, og fannst þetta orðið
helviti erfitt. En loksins þegar ég
var kominn yfir Hvitárbrú fór
hugurinn að bera mig og þetta
tókst á 7 tímum.“
MANNDRÁPSHJÓLIÐ
„Hins vegar munaði engu að
þessi hjóladella min hefði endað
með skelfingu," sagði Ómar. „Ég
var næstum búinn að drepa gamla
konu með þessu hjóli. Þegar ég
var í menntaskólanum átti ég lít-
inn NSU-bíl, sem ég hafði óskap-
lega gaman af að skjótast um á.
En einu sinni á fyrsta apríl þorði
ég ekki að fara á bílnum í skólann
af ótta við að hann yrði fyrir
einhverju hnjaski í ólátum. Svo
að ég dró fram gamla hjólið mitt
og fór á því. 1 þann tið var ég
orðinn eldklár í stælum eins og að
hlaupa af hjólinu á fullri ferð og
snúa þvi um leið yfir sig svo að
það nam staðar á hvolfi. Nú, nú,
þennan fyrsta apríl er svo ákveðið
að ég skuli leika listir mínar á
hjólinu niður brekkuna við skól-
ann. Allur skólinn er kominn út á
tröppur í fínu veðri og ég á fleygi-
ferð niður brekkuna og stekk af
baki. Þá mistekst mér að snúa
hjólið niður, svo að það rennur
bara áfram niður brekkuna. Það
liggur við að allur skólinn reki
upp neyðaróp því að fyrir neðan
brekkuna situr gömul kona á
bekk og bíður eftir strætó. Séð að
ofan virtist útilokað annað en
hjólið þeyttist á fleygiferð í bakið
á gömlu konunni. En þá vill svo
til að í þessu vetfangi beygir hún
sig niður til að ná i strætómiðann
★ Omar kemur fyrstur I mark I 100 metrunum ð héraðsmótinu a8 Laugum
1965. „Kom bara beint af barnaskemmtun og skellti mér I 100 metrana".
Ömar leiknar Draum fjósamannsins. Hinn sérfslenzki
jeppi ómars, Draumur fjðsamannsins: „Alll beinar
Ifnur og enginn millikassi...“
Til hægri er samanburður á hunum og Willysjeppa.