Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1971, Blaðsíða 27

Þegar Fram vann fyrsta
sigur sinn.
Ég var 16 ára þá og er því vafalaust — að minnasta kosti í aug-
um hinna yngri ,,Frammara“ — kominn í flokk „gömlu karlanna“.
En það er nú einu sinni svona með okkur, sem farnir erum að
reskjast, að við tökum ekki eftir því sjálfir, og þegar við lítum
um öxl og minnumst liðinna daga, finnst okkur margt, eins og
það, hefði gerzt í gær“. Ég er að minnsta kosti með þessu marki
brenndur. Mér finnst ekki nærri eins langt síðan er þetta var og
það í reyndinni er, og það þótt ég minnist, hversu allt hefur breyzt
á þessum tíma, bærinn þanizt út í allar áttir, íbúunum fjölgað
stórlega, og þar fram eftir götunum.
Kannske er það ekki úr vegi, að minnast nokkrum orðum á
Reykjavík á þeim tíma, er Fram kom til sögunnar, umhverfið sem
við ólumst upp í, strákarnir, sem öllum á óvænt sigruðum garp-
ana í K. R. á því mikla sumri 1911, er minnzt var aldarafmælis
Jóns forseta Sigurðssonar.
Það er ekki unnt að drepa á nema fátt eitt, í stuttri grein, sem
ástæða væri til að minnast á, frá upphafi tímabils hinna stórstígu
framfara, sem hér urðu, er togaraútgerðin hófst hér. Við, strák-
arnir í Fram á þessum árum, vorum fæddir á skútuöldinni. Við
uiunum frönsku húsin svokölluðu hafnarmegin Austurvallar, þar
sem franskir sjómenn höfðu aðsetur, kátir karlar, sem skemmtu
sér með harmónikuspili, léku sér við okkur krakkana og gáfu
okkur kex. Þá voru ekki nein steinlögð stræti, engar hafnarbryggj-
ur, hvorki gas eða rafmagn, göturnar upplýstar með steinolíu-
Ijósum (luktirnar), vatnið sótt í brunna o. s. frv. En Reykjavík
átti sína fegurð þá sem alltaf og þá voru stór og fögur tún, þar
sem nú eru nýtízku húsahverfi. Bærinn sjálfur var þá sumarfeg-
urri en nú, og það var hátíðabragur á bænum, á tyllidögum á
sumrin, þegar veður var gott og fánar á hverri stöng, þótt það
væri Dannebrog, sem skartaði á stöngunum.