Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1920, Blaðsíða 44

282
Georg Brandes:
] IÐUNN
anna. Tveir drengir og stúlka nokkur gerast tals-
menn þjóðfélagslegra umbóta. Drengirnir eru dæmdir
í 20 ára betrunarhússvinnu og stúlkan 10 ára, og
þjóðin hreyíir alls engum mótmælum við dómnum.
Á mestu skelfingartímum keisaraveldisins rússneska
mundu drengir þessir hafa verið dæmdir í 3—4 ára
fangelsi og stúlkan 1 árs. Fær þelta mann næstuin
til að örvænta um menninguna, að Ameríkumenn
skuli svo góðlátlega þola jafn viðbjóðslega harðstjórn
í refsidómum og raun ber vitni«.
Það hefir síður en svo verið hörgull á gleiðgosum
í dönsku blöðunum, sem hafa afvegaleitt fáfróða les-
endur með því að telja þeim trú um, að frásagnir
mínar urn ástandið væru hlægilegur uppspuni.
Menn lesi einungis, hversu Bernhard Shaw farast
orð um þetta í júlí-hefti áðurnefnds tímarits: »Þér
megið skila því frá mér til Ameríkumanna, að þeir
hafi alvarlega hnekt trúnni á lýðveldi í veröldinni
með skammarlegum afturköllunum, þegar við fyrsta
skotið, á öllu því frelsi, sem sjálfstæðisyfirlýsingin á
sínum tíma hafði lýst yfir.
Þegar þeir hófust handa með því að dæma hers-
höfðingja einn, sem var í George Washingtons félagi
nokkru, í ævilangt fangelsi, og létu þar næst dynja
yfir kærur fyrir dómstólunum í stórum stíl, sem
náðu hámarki sínu með hinum hlægilega dómi yfir
Eugene Debs (10 ára betrunarhús), þá svívirtu þeir
land sitt, gerðu Wilson skömm og fengu Þýzkalandi
gögn í hendur til að sanna réttarfarslega yfirburði
sína. Þýzkaland hafði þolað Liebknecht, yfirlýstan
landráðainanninn, ótrúlega lengi, áður en það loks
dæmdi hann í 4 ára betrunarhús; það gat þá mcð
réttu haldið því fram, að jafnvel á tímum keisara-
stjórnarinnar hafi það átt ríflegra frelsi að fagna en
Bandaríkin með sinni marglofuðu lýðsljórn. Sem lýð-
veldissinni skammast ég mín vegna ameríksku föður-