Lesbók Morgunblaðsins - 09.11.1991, Blaðsíða 5

RÚDÓLF PÁLSSON
Formáli
Vindurínn blæs og vegir andans duldir,
vegamóður frá ókennilegum heimi
og hvert hann fer til framandi ókendra landa
er furðan mikla, en enn er hann á sveimi.
í loftsins veröld lyftir hann vængjum sínum,
lægðir hann miðar út frá kuldans sviði,
jafnvægis leitar og loftsins straumakerfi
er látlaust á ferð og eins og allt á skriði.
Tómið skal fyllt af föngum allra nægta,
fárviðrið stílar sín rök út frá straumsins kalii,
hið heita og kalda hrapar og rennur saman
er hæðir og lægðir jafnast í upprisu og falli.
Vindurinn blæs og vegir andans skírast,
vör er sú hönd er lögmálssverðinu sveipar,
allt leitar síns réttar og lognið er tákn þess friðar,
sem lífinu veitist, þar sem það spennir greipar.
Lognið varir ef vogin mikla ei raskast,
vorið ríkir í skjóli regns og sólar,
haustið drottnar í dvínandi bjarma eldsins,
dauði og fæðing, tilverunnar pólar
jafna hæðir og lægðir lífs og anda,
Ijós og myrkur benda þér áfram veginn,
að nóttu skal sofa, að degi dáðir vinna,
en Drottinn vitjar þín alltaf báðum megin.
Vindurinn blæs og vegir andans skírast,
velferðin miðast við jafnvægi laga og réttar,
afturhvarfið til upphafsins, lognsins mikla,
er einnig þar sem reglurnar eru settar.
Höfundur er úr Mýrdal en býr í Reykjavík. Fyrsta Ijóöabók hans, „Á svörtum reið-
skjóta”, kom út 1973.
Höfundur er þrjátíu ára og býr í Reykjavík.
/ Peking-óperu eru fjögur :tðalpersónugervi; Sheng/karlhlutverk (lao-sheng:
gamall maður), jing/karlhlutverk (andlit máluð í munstri), Chou/hirðfífl, trúður
og dan/kvenhlutverk. Frá vinstri: Lao-sheng, dan og lao-dan (sést að hún er
gömul af því að grár hárlagður er á hnakka hennar). Til hægri eru þeir fáu
sviðsmunir sem oftast eru notaðir í Peking-óperu: eitt borð og tveir stólar með
rauðu taui á.
Drenghnokki situr á milli hermanns úr kínverska alþýðuhernum og afa síns.
Þeir sitja á „fyrsta bekk”, en fyrir framan hann eru borð undir tebolla og könnur.
Á milli bekkjaraðanna eru trjádrumbar sem gegna sama hlutverki.
Einn daginn skein sólin glatt á hvíta trefjaplastið og stórbætti sviðsljosið. GuII-
saumurinn á silkibúningunum gljáði og glampaði svo unun var að sjá. Ekki voru
neinir Ijóskastarar til staðar, berar Ijósaperur voru látnar nægja, svo þessi sólar-
stund var meira en velkomin. Þar að auki hlýnaði verulega í salnum svo hægt
var að fara úr úlpunni. Hægra megin við sviðið er hinn helmingur hljómsveitar-
innar, fjórir strengjahljóðfæraleikarar. Tveir hljóðnemar, á kassa og palli, fyrir
framan sviðið.
Margir hafa nesti með sér að heiman og snæða það hvenær sem er. Ekkert hlé er
á sýningunni og bregða menn sér út við og við til að kasta af sér vatni, en þess
er þörf í öllu því teþambi sem stöðugt var í gangi. Starfsmaður kom með jöfnu
millibili og fyllti á tekönnurnar með sjóðandi vatni úr stórum tekatli. Vatnið var
soðið aftast í „salnum" á kolakamínu, nóg var til af kolunum. I bakgrunni ei
plastið sem skilur salinn frá Gulafljótinu, en sæmileg birta kom í gegnum það.
Flestir áhorfenda eru eldri menn, enda sýningar alltaf á daginn á milli 14.01
og 17.00 og ekki hægt að búast við vinnandi fólki nema um lielgar.
ÁSDÍS TÓMASDÓTTIR
Haustmyndir
Skerandi ljós
kyssir tif klukkunnar.
Birtan þrýstir sér
þétt að glerinu
og togar
með sér húðlit ský.
Fugl úr tré,
annar úr málmi,
margspakir álagaprinsar
komandi tíma
spóka sig
í kvöldkyrrðinni.
Þroskuð ber
klasar úlfareynis.
Moldugir fingur
grafa
blómlauka vetrarins
djúpt í jörð.
Lauf trjánna
rauð og gul.
Litlir knappar
hvítra vetrargosa
umvafðir þéttri mold
bíða vors.
Ötul kónguló
leikur á
þanda þræði
og pakkar
gróðrínum
varlega inn.
Koparreynir
fléttaður englahárum
tindrar í haustsólinni.
Það hvessir og rigningin
límir marglit trjálauf
við húð og hár.
TRYGGVI HANSEN
ég hef etið
hjarta
Hún kom ekki
aftur á móti var önnur
geðþekk
svört þykk flétta
kona horfði á mig selsaugum
eggjaði hold mitt
oddmjó tunga milli tanna ...
í fellingum reis hún upp úr vatninu
feiminn rísastór fjallalær
ég náði taki á selakonunni
með spjóti efans
spik hennar
var heitt og sætt
laun veiðimanns
hjartað
mjúkt af heitu blóði
sullar á tungu minni
selta augna þinna
ímynd þín á himnum
tekur að seiða mig innan
heim og niður til þín í haf
rökkurviljans
söngur þinn
sem hnífur í gegnum mig
skapar kaos í n heimum
þú heldur mér vakandi við efnið
þú syngur í blóði mínu
djúpsjávardýr
Höfundur er torf hleðslumaður og grafískur
hönnuður.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 9. NÓVEMBER 1991 5