Lesbók Morgunblaðsins - 30.09.1989, Blaðsíða 14

Ég kynntist Intervac aðeins fyrir nokkrum árum af tilviljun er
ég las grein um það í erlendu blaði og ákvað að geyma greinina,
þar sem mér þótti þetta mjög athyglisverð hugmynd, að skiptast á
húsnæði eða nýta aðra möguleika sem talað var um í greininni, svo
ég gerðist áskrifandi að Intervac-listanum 1987.
Þegar listi nr. 1 kom inn um
bréfalúguna hjá mér í lok janúar
1988, fór ég auðvitað að leita eftir
tilboðum er kæmu til greina fyrir
mig og mína fjölskyldu — við höfð-
um mestan hug á að fara til Flórída
og skrifuðum nokkrum aðilum þar.
Ekki stóð á svari frá þeim, við feng-
um mjög greinargóðar upplýsingar
með myndum bæði frá fólki sem
vildu skipta á húsnæði og öðrum
sem vildu leigja húsnæði, en í
millitíðinni fengum við spennandi
tilboð frá Frakklandi, Englandi og
Belgíu frá fólki sem vildi koma til
íslands. Við ákváðum að taka til-
boðinu frá Belgíu. Tilboðið var að
skipta á parhúsi nálægt Antwerpen
gegn lítilli íbúð hér, þar sem við
vorum sjö. Belgía leiddi hvort sem
er til allra átta í Evrópu. Tilboðið
bauð upp á að skipta einnig á bílum.
Við nýttum okkur eitt af þessum
sérfargjöldum sem ferðaskrifstof-
urnar bjóða uppá af og til, svo
ekki gat þetta ferðalag okkar orðið
mikið ódýrara. Og fjölskyidan, sem
við komum til með að skipta við,
ætiaði að fara svolítið seinna til
Islands og bauðst til að sækja okk-
Húsið okkar í Belgíu.
ur til Brússels. Við komum „heim“
í húsið sem yrði heimili okkar
næstu vikurnar mjög seint um
kvöldið, mjög þreytt, en þar beið
okkar heit súpa og meðlæti. Það
var mjög fallega hugsáð þar sem
við vorum ekki beint upplögð í að
elda þá um nóttina, svo það var
mjög vel þegið.
Næsta degi eyddum við fótgang-
andi í að skoða næsta nágrenni og
umferðina, þar sem við kæmum til
með að aka sjálf á meðan á dvöl-
inni stæði, síðan fórum við í búðirn-
ar að kaupa matföng, sem mætti
nefna að voru allt að þrisvar sinn-
um ódýrari en hér heima.
Þriðja daginn fórum við að aka
og skoða okkur um, við fundum
marga sérkennilega staði sem við
ákváðum að koma aftur tii að skoða
betur, en þar sem við íslendingar
erum miklir ferðamenn iögðum við
upp í langferðalag á bílnum, við
fórum yfir til Hollands, stoppuðum
þar í nokkra daga, fórum um á
báti, og fengum að heyra söguna
um ána Amstei og hvernig Amst-
erdam hlaut nafnið Amsterdam. Á
leið okkar um skurðinn sáum við
4ra hæða íbúðarhús, sem var ekki
nema 1 metri á breidd, og flest
húsin hölluðu fram. Okkur fannst
þetta sérkennilegt og spurðum
hvort þau væru komin að falli, en
þá var okkur bent á krók sem var
á flestum þessara húsa rétt fyrir
ofan efstu hæðina og var okkur
sagt að húsin væru byggð svona
til þess að fólk gæti halað alla sína
búslóð upp á þessum krók og ekk-
ert skemmdist eða brotnaði af því
að húsið hallaðist fram á við, já,
það er margt tíl! Svo sáum við líka
fangaklefa frá miðöldum undir
einni brúnni. Síðustu dögunum þar
eyddum við í að versla, en í Amst-
erdam er alveg sérstakt að versla.
Síðan ókum við suður á boginn
og stoppuðum á stað sem heitir
Efterling, nokkurs konar eftirlíking
af Disneylandi. Við 'hliðið var afar
spennandi fyrir börnin að hitta fyr-
ir ruslatunnukarl sem kallaði: „Ég
vil fá pappír, ég vil fá pappír", og
hann hélt munninum opnum til að
gleypa allt þetta ofsa góða rusl,
sem krakkarnir' gátu ekki fundið
nægiiega mikið af, til að gefa hon-
um. Þarna var líka farið á púða-
hringjum niður mjög straumharða
á, þá var farið að höll fakírsins sem
flaug á teppi milli halíarálmanna
og túiipanarnir komu upp allir í
einu í garðinum. Svo var þarna
lítill garður, umkringdur af ttjám,
sem hafði að geyma kastala með
Þymirós og allri hirðinni steinsof-
andi, þetta var svo lifandi. Maður
heyrði hroturnar í kokkinum og
eldabuskunni og sá Þyrnirósu sof-
andi og virtist hún anda!
Síðan var farið í hrellingarhúsið
en það er aiveg ólýsanlegt og ógley-
manlegt, það er svo margt sem er
að sjá þar og allt er þetta svo lif-
andi og vel gert að maður getur
ekki ímyndað sér annað en að það
sé allt raunverulegt. Dagur var að
kvöldi kominn og við höfðum ekki
séð nema lítið af því sem er að sjá
í Efterling, en þessi staður er fyrir
alla aldurshópa, og ég vonast til
að eiga þar leið um aftur.
Síðan ókum við suður á bóginn
til Þýskalands, framhjá Dússeldorf
meðfram Rín til Kölnar, og stopp-
uðum þar nokkuð til að skoða þessa
dásamlega fallegu dómkirkju, sem
gnæfir yfir brautarstöðina þar, og
skoðuðum okkur um í borginni.
Sáum alveg sérstaklega falleg
listaverk í krít, sem teiknuð voru
Ruslakarlinn kallar á krakkana
rusl!
Smábænastaður á götuhorni í
Belgíu.
á gangstétt rétt við miðborgina,
og borðuðum og versluðum og héld-
um síðan áfram meðfram Rín til
Koblenz, þar sem Rín mætir Mosel-
ánni. Þá héldum við enn áfram
suður á bóginn meðfram Mosel-
ánni, alveg stórkostlegt útsýni.
Vegakerfið í Þýskalandi er það
Iiann á eftir að vaxa svolítið
til að passa í þessa skó!
til að biðja þau um áð gefa sér
besta sem ég hef kynnst hingað
til. Við stoppuðum í litlum sögu-
frægum bæ, sem heitir Trier, fór-
um í gamlan rómverskan kastala
frá 2. öld sem kallaður er Porta
Nigra, sem er byggður úr sand-
steinsblokkum sem haldið er saman
með járnum. Við sáum fyrstu got-
nesku kirkjuna sem byggð var í
Þýskalandi árið 1235—1260, hún
er rétt fyrir handan torgið í þessum
litla bæ, þar sem húsin kringum
torgið eru öll skreytt með alla vega
löguðum bitum og útskurði, hvert
og eitt alveg sérstakt listaverk. Við
skoðuðum okkur betur um j þessum
vinalega bæ og héldum svo áfram
meðfram Moselánni norður á bóg-
inn og sáum vínekrurnar teygja sig
upp eftir hlíðunum og óaðgengilega
miðaldakastala oft efst á toppnum
gnæfandi yfir. Maður fékk á til-
finninguna um kónga og prinsessur
og sitthvað úr löngu gleymdum
sögum frá barnæsku.
Því næst var ákveðið að snúa
við og fara norður á bóginn. Við
héldum ferðinni áfram til Monta-
baur, það er lítið þorp norður af
Frankfurt, gistum þar eina nótt og
versluðum daginn eftir og skoðuð-
um okkur um. Síðan ákváðum við
að fara að halda heim á leið, en
stoppuðum þó nokkuð í Achen, og
komum þreytt og sæl heim. Næsta
dag héldum við okkur á heimaslóð-
um. Krakkarnir voru að heimsækja
næstu nágranna og urðu mjög vin-
sæl þegar þeim tókst að handsama
hana sem hafði sloppið út úr hæns-
nagirðingu í nágrenninu og nærri
helmingur af fólkinu í götunni voru
að reyna að ná. Daginn þar á eftir
var farið í Bobbyjanland, það er
belgískt tívolí, svo þegar heim var
komið þurftu börnin að skreppa
aftur til að heimsækja nágrannana,
það var orðinn fastur liður hjá
yngstu krökkunum. Við höfðum
gleymt að kaupa brauð og fórum
til að ná í það og rákumst þá á
lítinn skemmtigarð, þar þurftu
börnin auðvitað að fara í öll tækin
svo sú brauðferð var nokkuð löng.
Loks var okkur boðið af vinafólki
fjölskyldunnar sem við skiptum við,
að dvelja í húsi við Oostende-
ströndina og. það var nú aldeilis
uppjifun fyrir börnin.
Ég og fjölskylda mín getum svo
sannarlega þakkað Intervac, bara
fyrir að vera til og gefa okkur
möguleika á svona góðu sumarfríi.
elísa m. kwasyenko
Efterling-áin. Siglt niður ána á púðahringjum.
Ódýr utanlands-
ferð fjölskyldu
- til Belgíu á vegum alþjóðasamtaka heimilisskipta -