Lesbók Morgunblaðsins - 04.09.1982, Blaðsíða 9
Álfaborg — eða kannski álfablokk — á
örfoka svæði innarlega á Haukadalsheiöi.
Fjær sést hvar Farið rennur fram, en í
baksýn eru Jarlhettur.
Mynd eftir greinarhöf.
Björnsfell; hvassbrýnd mó-
bergsfell, sem rísa upp af sand-
öldum suðaustur af Þórisjökli,
en litlu austar smærri fell;
Sköfnungur og Lambahlíðar.
Sumir telja raunar að sú nafn-
gift sé ekki rétt á kortinu —
Lambahlíðar sem Jónas Hall-
grímsson minnist á séu annars
staðar.
Þegar kemur austur á hraun-
ið, sem verður norður af Hlöðu-
felli, blasir við Þórólfsfell, mó-
bergsfell þar norður af. Þar
heita Skersli og Jökulkrókur,
þegar norðar kemur, og endar í
jökulurð, sem verður niður af
Klakki, — tindi sem gnæfir upp-
úr Langjökli og sést víða að. Þar
eru afréttarmörk milli Biskups-
tungna og Laugardals. Innan úr
þessum jökulkima rennur læmi
í Hagavatn og eru í raun innstu
upptök þeirra vatna, sem að lok-
um mynda Tungufljót.
I gróðurfarslegu tilliti sígur á
ógæfuhliðina eftir því sem aust-
ar dregur. Þar verða úfin hraun
og fínn sandur í lautum en engu
strái sýnist vært þar. Nærri má
þó geta, hvort þjóðargjöfin á
ekki eftir að valda straumhvörf-
um og verður þá græni liturinn
allsráðandi. En nú og eitthvað
enn um sinn er æði grátt yfir að
líta, þegar horft er af Línuvegi í
áttina að Hagavatni. Haga-
fellsjökullinn er feikilega
sprunginn báðum megin við
Hagafellið, en austar gnæfa
tindar Jarlhettanna eins og
skörðóttur tanngarður.
Vegurinn liggur ekki alla leið
austur að Hagavatni; hann sma-
sveigir til suðurs. Jafnframt gat
að líta einkennilega en um leið
hálfóhugnanlega sjón. Á feikn-
arlegu flæmi, allt innan frá
Hagavatni, var sandurinn á
hreyfingu. Það var þéttur renn-
ingur, sem varla náði nema svo
sem hálft fet frá jörðu. Þetta er
raunar ekki venjulegur sandur,
heldur öllu fremur jökulleir,
fínn í sér eins og hveiti. Ekki
var þó neinn vindur þarna sem
heitið gæti og auðvelt að ímynda
sér, hvernig ástandið gæti orðið
í harðviðri. En það var allt
skraufþurrt og renningurinn
hélt áfram eftir- að komið var
niður úr Mosaskarði; þá fram
Haukadalsheiði og allar götur
niður í skógræktargirðingu.
Þessi renningur er sá vágestur,
sem ógnar öllu gróðurfari á
þessu svæði og einnig þess að
geta, að hér um slóðir er annál-
að harðviðrasvæði. Minnist ég
þess úr smalamennsku fyrir
f
nánd við Línuveginn: Hlöðufell, reglulegt að logun og tignarlegt sést hér frá Sköfnungi
en sléttu hrauni með nokkrum gróðri hallar út frá Skjaldbreið.
Hér getur þjóðin séð hluta af gjöfinni, sem hún gaf sjálfri sér á 1100 ára afmælinu:
Girðingin, sem ætlað er það hlutverk að friða klappirnar og eyðimörkina í 6—800
metra hæð.
9