Lesbók Morgunblaðsins - 01.08.1981, Blaðsíða 7

I tilefni af
verzlunarmannahelgi
„Og svo eru þær sem barnavögnum aka“ — fá sér einn is og horfa
á mannlífið á meðan sá litli tottar snuðið og lætur sér vel líka.
Kannski horfir þessi unga móðir með nokkurri eftirsjá á
áhyggjulaust líf unglinganna, — en svona er lífið.
Sölubúðir þurfa ekki endilega stóra lóð — kannski dugar spjald, sem reist er uppá endann. Þar á er hægt að
festa margvislega — og vonandi forvitnilega — hluti — og allt á góðu verði.
Verzlað úti í veóurblíóunni
Lækjartorg og eystri hluti
Austurstrætis hafa fengiö á
sig nýjan svip upp á síökastið,
sem birtist bezt þegar sólin
skín — og jafnvel í einhverjum
mæli þótt hún skíni alls ekki.
Miöbærinn er oröinn dvalar-
staöur, sem hann hefur alls
ekki veriö þar til bílaumferö
var beint frá hluta Austur-
strætis og hugkvæmir menn
fóru aö setja upp sölutjald
fyrir alls konar varning. Nú
sést stóra tjaldið ekki lengur
af einhverjum ástæöum, en
þarna viröist vera sinnt þörf
sem er fyrir hendi. Á sólskins-
degi, eins og þá er myndirnar
voru teknar, rís þarna fjöldi
smábúöa, ef hægt er aö nota
þaö orö yfir eitt borö meö
prjónlesi, ávöxtum eöa ein-
hvers konar dóti. Sennilega
eru þeir, sem standa innan viö
þessi búöarborö, ekki í kaup-
mannasamtökunum og fyrir-
tækin varla skrásett. En þaö
merkilega er, að verulegt fjör
viröist vera í viöskiptunum;
þaö er ekki bara skoðaö og
gramsaö í þessu margvíslega
dóti, sem þarna er á boöstól-
um, heldur blasir viö, aö
kaupin gerast á eyrinni. Um-
fram allt setur þetta skemmti-
legan svip á miöbæinn, sem
frá hendi fyrrverandi og nú-
verandi borgaryfirvalda er aö
ööru leyti heldur dapurlegur.
Stefnan hefur veriö aö gera
alls ekki neitt þegar sú endur-
bót er undanskilin, sem áöur
er nefnd.
7