Lesbók Morgunblaðsins - 14.07.1979, Page 7
Hér sést, hvernig vindur sveigir
fram hjá húsi, sem stendur eitt
sér. 2. Þegar mög hús standa
samsíða, myndast vindstrengir
milli Þeirra. 3. Jafnvel Þegar
vindurinn stendur Þvert á húsin,
myndast hvirfilvindar og svipti-
vindar á milli Þeirra. Eftir Því sem
húsin eru hœrri, veröa vind-
strengirnir haröari og svipti-
víndarnir snarpari. 4. Jafnvel
Þegar byggt er, Þannig aö lokaö
svæöi myndast, slær vindinum
niður í Það, ef Þaö er of stórt, eins
og sýnt er á hliðarmyndinni nr. 6.
5. Ef húsin standa Þéttar, nær
vindurinn aldrei aö slá niður milli
Þeirra, eins og sýnt er á hliöar-
mynd nr. 7. Ef húsin standa auk
Þess Þvert hvert á annaö, mynd-
ast ekki teljandi hvirfilvindar eöa
sviptivindar.
og 3. verðlaun, hafi veriö mjög
athyglisverðar og byggt á smærri og
sveigjanlegri einingum en 1. verð-
launatillagan. Athyglisvert væri, ef
þær tillögur væru skoöaðar betur, en
gleymdust ekki eins og svo margar
góðar hugmyndir, sem fram hafa
komið. Gaman væri, ef höfundar
tillagnanna vildu tjá sig um þessi
mál.
Fórnarlömb
funktionalismans
Ég er þó ekki sannfærður um, aö
fjölbýli eða sambýli sé form, sem
hentar öllum, og þá er að athuga,
hvort fleiri möguleikar eru fyrir
hendi, og hvort við getum t.d. haldið
áfram aö byggja okkar hefðbundnu
hús, en myndað hverfin á einhvern
annan hátt, sem tæki mið af íslensku
veðurfari. Eins og ég gat um áöan, er
mikiö unnið, ef tekst aö draga úr
vindi. Á meðfylgjandi myndum sýni
ég, hvernig þetta má gera meö
niðurröðun húsa, og ætti ekki að
fylgja því neinn aukakostnaöur.
Framan af þessari öld byggðum viö
íslendingar blokkir okkar aö gamalli
fyrirmynd, þannig að þær mynduðu
lokaða bakgaröa, eins og sjá má
víöa í Austur- og Vesturbænum í
Reykjavík. Eftir síöari heimsstyrjöld-
ina fór hins vegar að gæta hér áhrifa
stefnu, sem kennd er við Bauhaus-
skólann í Þýskalandi eða nefnd
funktionalismi. Þaðan eru m.a. flötu
þökin okkar upprunin. Aðal slagorð
þessarar stefnu voru loft, Ijós og
útisvæði, og nú skyldi blokkunum
raðað, eins og sjá má t.d. viö
Kringlumýrarbraut, Álfheima og víð-
Framhald á bls. 12
Sveinbjörn Beinteinsson
EGGTIÐ
1979
Enn kemur voriö á vinafund,
vetrarkuldarnir sleppa taki,
gefur paö okkur létta lund.
Landiö blómstrar og hverfur
klaki.
Losnar af ánum ísapak,
opnast vötnin meö björtum
sundum.
Ljóöiö, rátt einsog lóukvak
leitar pá fram 6 góöum stundum.
Of snemma stundum yrkjum við
ástarijóðiö til vorgyðjanna:
Veörum seinkar aö gefa grið
gróðurvonum í lífi manna.
Geymist ennpá hin gamla tönn.
Grösum verður pví fátt aö liöi.
Nepjur og frost í óöaönn
afrækja lítt pá köldu siöi.
Voriö fer hægt, en veröur pó
vetur óðum aö rýma sæti.
Fáum viö eftir frost og snjó
fuglasöngva með nógri kæti.
Lífsins rödd er pá Ijúf og sæt.
Landið vaknar og fer aö gróa.
Þá er hver stundin mild og mæt
mettuö af ilmi grænna skóga.
Fyrst pú átt hér meö öörum land
athuga skalt hvað bæta mætti.
Annars fer pað í urö og sand,
engum gagnlegt með neinum
hætti.
Eigi veröur með orðum bætt
eyöing og sóun margra handa.
Veröi hór einhvers illa gætt
ólán og skaöi mun pví granda.
Voriö kemur meö kátan brag.
Klakinn fellur af hamrapili.
Þekkja sinn stað hinn práöa dag
pröstur í skógi, hrafn í gili.
Þaö sem viö höföum hlakkaö til
hljómar í söngvum nýrra laga.
Stöndum pá viö um stundarbil
stödd í nýgrónum sumarhaga.
MAGNUSARRIMA
14-3-1979
Meöan um æðar fjöriö flæöir
fúsleg glæöist von og prá
heim til kvæöa hugur præöir
hálum fræöabrautum á.
Mörg er leiö um heimsins heiði
hvergi greiö, en mönnum fær,
viljann seiöir vegurinn breiði,
vel má sneiöa götur pær.
Hugur pannig heill og samur
hefjast kann viö dáörík störf.
Stundum annast armagramur
afreksmanna verkin pörf.
Þorstans kvöl er pyngsta bölið
pegar fölir gerast menn.
Lífsins dvöl viö Ijúffengt öliö
Ijóss í sölum batnar enn.
Skáldin enn á ýmsu kenna
ef pau nema, heyra og ajá,
af pví menn til ungra kvenna
augum renna — pó á ská.
Braust í dans hjá flóða fansi,
fór par ansi margan sprett.
íprótt hans með engum stansi
óx með glans viö sporin lótt.
Enn varö nú aö öðru snúa,
annir drjúgar gáfuat pó.
Eignaöist frú og fór aö búa.
Fjallið trú hans aö sór dró.
Þar sem hallar háu fjalli
hamrastalli niöur frá
gróðurfalleg hlíð og hjalli
hugbót alla veita má.
Feitar ær í fögrum gærum
fylla krær á vetrartíð,
skarta pær meö hvítum hærum,
hjörðin kær er útlitsfríö.
Komi hret um haust og vetur
hugurinn getur orðið stór.
Til að feta brattann betur
bóndinn hót á Krist og Þór.
Bóndans lund viö Ijóöadundur
langar stundir unir glöð,
hugarfundur, orðsins undur,
allt er bundið sinni röö.
Hryggöin ströng varö öll aö öngu,
oft og löngum sannast paö,
er við söng á gleðigöngu
gamanföngin hlóöust að.
Meðan rýkur fönn og fýkur
fram um bríkur klettastóls
hvammakríkur hlaut sem slíkur
hvítar flíkur vetrarskjóls.
Hjarniö sóast, geislar glóa,
grundin, pó sem fyrr var bleik,
auö af snjóum enn mun gróa
ung og frjó á nýjan leik.
Þytfleyg orö úr pagnarskoröum
peystu norður himinleiö
yfir storð, er efla poröum
einsog foröum bragarseiö.
Héldust grið og hugarfriður,
hljómaöi kliöur dýröarbrags,
hressti liöiö hiótrasmiöur,
hófst pó siöur betri dags.
Flyt 6g æði formleg kvæöi
færö í klæöi ríms og prjáls.
Illan slæöing hóöan hræöi
háttafræöi stuðlamáls.
Draup úr bollum drykkur hollur,
deyfö og mollu hrakti frá,
dafnaöi sollur, hvarf pá hrollur,
hýrgun ollu staupin grá.
Kemur dagur Ijóös og laga,
leikur fagurt hugur dæll.
Otí haga vill pá vaga
vinur braga heill og sæll.
Sæktu feng af Ijóöum lengi
lífs á engi furöu hress.
Fagni drengur góöu gengi,
geriat enginn skortur pess.