Lesbók Morgunblaðsins - 13.11.1977, Blaðsíða 16

// E Q
LOFAÐt
A/IURIEL-
sysruR
MINMI AÐ
VÖKVA
FMR.ll?
MAMA f
BL ÓM/N A
meoam HÚM
FÓR
FCRDALAG"
EMG/MM HOWAR.D
ADREyMA ADSELTAA
MER TRy<sG/N<5flR.^J\
AD BR
bflRF/ AÐ
K/i f?AÐ
Ifí/A AD
4 flTTfíDI
3 M<G , ,
/RSTfí þU'
I MURIEL
7LAÐ/ EKK!
-ERÐfíLAGtO
yRR EN l
A/ÆSTU
WOODY ALLEN .
Hugleiöingar
Framhald af bls. 11. -
Og síðasta viðvik samferða-
manna Jóns var að níðast á hon-
um dauðum og grafa hann í and-
stöðu við sterkustu og lifseigustu
hugsunarhefð þjóðfélagsins:
kristindóm og kristna siði. En
slikt lögmálsbrot dró sannarlega
dilk á eftir sér. Samvizku grafar-
mannanna er ofboðið. Þeir fá
sektarkennd og vonda drauma.
Þeir skilja innst inni að níðings-
verk er „ögn á dauðum bjálfa að
níðast". En framar öllu er það
skilningsleysið á atburðum og
fyrirbærum, orsökum og afleið-
ingum, sem veldur þeim hugar-
angri. Það er ekki afturganga
Jóns sem sækir á grafarmennina
um nætur heldur rödd þeirrar
eigin samvizku. En þeir hafa ekki
þrek, fremur en áður, til að horf-
ast f augu við sannleikann. Þeir
dulbúa hann og réttlæta sem
ásókn dáins manns. Sannleikur-
inn verður að draugasögu. Það er
sannarlega ekki að furða þó Step-
han G. Stephansson ljúki kvæð-
inu á þessu erindi:
Meðan nokkrir, satl að segja,
svipað Jóni lifa og deyja,
lengi í þessum heimska heimi
hætt er við menn illa dreymi.
Staphani er það fullkomlega
ljóst að þessi gamla þjóðsaga er
alltaf að endurtaka sig. Þeir eru
margir sem heita aðeins Jón og fá
viðurnefnið ,,hrak“.
Kaupmannahöfn júlf 1977
HUGGUN
frá Páli Ólafssyni
Jón Jónsson bóndi á Sleðbrjót í Jökulsárhlíð
var góðvinur Páls Ólafssonar skálds. Þegar Jón
missti son sinn, sendi Páll honum þetta hug-
hreystingarljóð, og þegar annar góðvinur Jóns
á Sleðbrjóti varð fyrir dótturmissi, kvaðst Jón
ekki hafa annað hlýrra að segja honum en
senda honum kvæðið Páls. Óvíst er hvort
kvæðið hefur komið á prent áður, þar sem það
er úr sendibréfi og Páll skaut gjarnan Ijóðum
inn í sendibréf til vina sinna.
I fjarveru allra, með fölnaðan ná
fast upp að hjartanu bundinn
að harma sig þreyttan, er hugginin þá
og hníga svo þróttlaus í blundinn.
Að vakna svo aftur af vonlausum draum
þeir vita hvað er, sem það reyna
að sýnast að una við glvs og við glaum
og gremjunni og hrygðinni að leyna.
Og stefna til grafar með stirðnaða brá
þá stundirnar verða að árum
og leggjast til hvíldar og láta ekki sjá
menn leggist á bakið með tárum.
En samt kemur eitt sinn þin síðasta nótt
og svo færðu hvíldar að njóta
og svo kemur vonin með svölun og þrótt
hún situr þá ekki til fóta.
Hún situr til höfða og segir: „Þú fær
son þinn á morgun að líta.
Nú skal ég vaka og vera þér nær
og vonlausa blundinum slíta".
Mikils viröi
Framhald af bls. 10
okkur bera mikið á vondum
vinnubrögðum nú til dags sam-
anborið við ástandið i þeim
málum fyrir 30 árum þegar við
vorum þarna við nám. Þá
mættust i Kaupmannahöfn höf-
uðstraumar i öllum greinum
myndlistar og þar var mikil
grózka.
Auðvitað má margt merki-
legt sjá á söfnum og ber þá
Louisiana-safnið hæst. Þar er
sýnt allt það bezta sem er að
gerast i ýmsum listgreinum
viða um heim og þá ekki sist
höggmyndalist.
Listiðnaður stendur hins veg-
ar með miklum blóma i Dan-
mörku og margar nýjungar eru
á döfinni í leirmunagerð og
vefnaði, svo nokkuð sé nefnt.
En það er alltaf mikils virði
að sjá hvað er að gerast á
þessum sviðum J—- hvort sem
maður er hrifinn eða ekki",
segja þau hjón að lokum.
t'lBOÍandl: ll.f. Arvakur. Ri'vkjavlk
Fnimkv.slj.: Haraldur Svolnsson
Rilstjórar: Mallhías Johanncssen
Styrmir Cunnársson
Rilsfj.fllr.: (ífsli Si^urðsson
Auulysinuar: Arni (iarðar Krislinsson
Rilsljórn: Aðalstræli 6. Slmi 10100