Lesbók Morgunblaðsins - 13.11.1977, Blaðsíða 9

á er sagt í viðtalinu. Nemendur fengu að fylgjast með tilurð
ir í skólanum.
Hulda
Valtýsdóttir
ræðir við
Rúnu og Gest
Þorgrímsson
um ársdvöl
þeirra í
Kaupmannahöfn
Eftir að ég hefði lokið fyrsta
námskeiðinu var ég beðinn um
að leiðbeina á stuttu fram-
haldsnámskeiði þar sem m.a.
átti að gera kennslukvikmynd
um leirkerasmíði. Meðal þátt-
takenda var Carsten nokkur Elk
kennari og námsstjóri i Röd-
ovre, sem er ein útborg Kaup-
mannahafnar. Barnaskólanum
í Islev Rödovre hafði nýlega
verið úthlutað fjárupphæð til
listaverkakaupa fyrir skólann
og það varð svo úr, eftir að
Carsten hafði heimsótt okkur
og séð hvað R.úna var að fást
við, að hann fór þess á leit að
við ynnum að verkefni fyrir
skólann. fengjum aðstöðu til
vinnu þar, svo börnin gætu
fengið að fylgjast með, bæði
forvinnunni og allar götur þar
til verkinu lyki. Síðan mundi
fjárupphæðin notuð til kaupa á
einhverju verkanna".
,,Þetta var kærkomið tæki-
færi", segir Rúna, ,,og við tók-
um því fegins hendi. Við höfð-
um enga vinnustofu þar sem
við bjuggum. Ég vann þar að
visu við postulínsmálunina en
þurfti að láta brenna fyrir mig
annars staðar. í skólanum var
a'ðstaðan prýðileg og þar gát-
um við brennt sjálf"
Og bæði taka þau i sama
streng, að samskiptin við börn-
in hafi verið hin ánægjulegustu
— „þau komu til okkar i hóp-
um, unnu að sínum verkefnum
annars staðar i stofunni,
spurðu okkur margs og sýndu
starfi okkar mikinn áhuga. Þau
sáu með eigin augum hve mikil
vinna er lögð i hvert verk og
gættu þess vel að munirnir
yrðu ekki fyrir hnjaski, hvort
sem þeir stóðu i hillum eða
héngu á veggjum".
í dönsku blaði þar sem sagt
er frá þessu fyrirkomulagi undir
fyrirsögninni: Dæmi til eftir-
breytni, er haft eftir Carsten
Elk:
„Höfuðkosturinn við þetta er
að börnin í skólanum fá tæki-
færi til að fylgjast með vinnu
listafólksins á þessu hálfa ári
og þau fá sjálf að taka þátt i
vali á þeim munum, sem þeim
finnst skólinn eigi að eignast.
Afstaðan til listaverks, sem
keypt væri úti i bæ, þótt marg-
viðurkennt listaverk sé, yrði
aldrei eins náin. Ekki er það
siður kostur að hjónin eru bæði
vel að sér i uppeldisfræðum og
vön kennslu og þau njóta sjálf
þessarra samskipta við börn-
in".
í framhaldi af þessarri vinnu
við Islev-skólann var þeim
Gesti og Rúnu boðið að sýna
verk sin í aðalbókasafninu í
Rödovre, en það er fræg bygg-
ing og fögur, reyndar eitt sið-
asta verk danska arkitektsins
Arne Jakobsen. Þar sýndu þau
það sem þau höfðu unnið um
veturinn ásamt fleiri verkum
sem þau höfðu meðferðis til
Danmerkur. Sýningin fékk
góða dóma i blöðum og vakti
athygli.
Þá er einnig þess að geta að
síðastliðið vor tóku þau hjón
enn saman föggur sinar og
listmuni, hlóðu bíl sinn og óku
sem leið lá til Þrándheims, en
þar fengu þau leigðan lítinn
Veggmynd eftir Rúnu, rúmur metri á breidd. Myndina
hún þar.
sýningarsal og héldu eina sýn-
inguna enn. Þar i bæ fengu
þau einnig lofsamlega dóma í
blöðum.
Við förum að rabba vitt og
breitt um frændur okkar Dani
og sú spurning kemur upp,
hvað sé þeim efst í huga eftir
þessa ársdvöl með þeim.
„Ekki annað en það að hún
var ánægjuleg i alla staði", seg-
ir Rúna. „Danir eru i eðli sinu
Ijúfir í umgengni og rólyndir,
enda búa þeir ekki við jafn
langan vinnudag og við gerum
hér. Þó virðist okkur að tiltölu-
lega sé sist minna lista- og
menningarlif i Reykjavik en i
Kaupmannahöfn. En Danir eru
gróin og þróuð iðnaðarþjóð
sem stendur traustum fótum
frá fýrri tið. Þeir gera vel við sitt
námsfólk, gamalt fólk og börn.
En i þessu velskipulagða vel-
ferðarriki koma þó i Ijós ýms
göt, sem bjóða nýjum áður
óþekktum vandamálum heim.
Framhald á bls. 10
gerði Rúna fyrir skólann i Kaupmannahöfn og er
Skúlptúr eftir
Gest; verk, sem
hann vann fyrir
skólann i Kaup-
mannahöfn og
er þar.