Lesbók Morgunblaðsins - 13.11.1977, Blaðsíða 10

Gestur með brjóstmynd af manni — eitt af mörgu, sem hann leggur
gjörva hönd á.
Steinleirinn er heillandi við-
fangsefni. Hér er Gestur við
rennibekkinn og hluturinn er að
taka á sig form.
Við lokastig framleiðslunnar; hér
stingur Gestur fallegum vasa í
brennsluofninn, þar sem leirinn
er brenndur við geysihátt hita-
stig.
Hér er það nýjasta, sem um leið
er árangur af samvinnu þeirra
hjóna; Gestur hefur mótað lilut-
ina, en Rúna skreytt þá.
Rúna
og Gestur
Framhald af bls. 9.
Viðhorf sumra í atvinnumálum
eru t.d. vægast sagt dálitið ugg-
vænleg núna. Þau mál eru
sjálfsagt flókin og við viljum
ógjarnan fella nokkra sleggju-
dóma. Samt finnst manni eitt-
hvað bogið við það þegar betur
borgar sig að fá greiddan at-
vinnuleysisstyrk þegar um
þrengist í manns eigin fagi en
fá sér atvinnu í annarri grein.
Slikt hlýtur að vera atvinnu-
leysis-hvetjandi og bjóða heim
lélegum móral. En heilbrigt
fólk sættir sig tæpast við slikt
athafnaleysi til lengdar".
„Þetta er ein af villigötum
sósial-kapitalismans", segir
Gestur og brosir út i annað.
„Sviar uggðu betur að sér en
Danir í þessum efnum. Þegar
atvinnuleysi hefur verið yfirvr'*-
andi hjá þeim i einhverri
grein eins og t.d. hefur orðið
meðal prentara vegna breyttra
starfshátta, þá hafa stjórnvöld
lagt i tæka tið sterka áherzlu á
endurhæfingu manna innan
greinarinnar og þannig forðað
þeim frá atvinnuleysi. En fólk,
sem við kynntumst í Danmörku
virtist hafa fullan skilning á þvi
að þessi mál þyrfti að endur-
skoða og við skulum vona að
það verði gert".
„Er um nokkur sérstök áhrif á
listasviðinu að ræða sem þið
búið að eftir þessa dvöl?"
„Það er alltaf gott að breyta
um umhverfi", segir Rúna.
„Fólk verður þá opnara fyrir
áhrifum úr ýmsum áttum. Auk
þess víkkar það sjóndeildar-
hringinn að kynnast hversdags-
lífi annarra þjóða".
Gestur: „Það er líka mikils
virði að komast i þá aðstöðu að
geta borið sig saman við aðra
— komast að þvi hvað maður
dugar i samkeppninni. Það
rann t.d. upp fyrir mér, hvað
islenzkir listamenn eru illa settir
með að koma verkum sinum á
stærri markaði og þá á ég sér-
staklega við myndhöggvara.
Við fórum mikið á söfn og
sýningar. Ekki sáum við þó
nema eitt einasta verk eftir Sig-
urjón Ólafsson, sem ég tel
reyndar að sé einn mesti mynd-
höggvari sem uppi er i dag.
Jafnaldrar hans i Danmörku
t.d. sem margir eru ágætir
listamenn, eru nú orðnir þekkt-
ir um allan heim. En vilji fólk
kynnast verkum Sígurjóns
verður það að gera svo vel að
koma til íslands — nema til
komi styrkur frá opinberum að-
ilum til að kynna hann erlendis.
Það er ekki vinnandi vegur fyrir
einn mann að standa undir
flutningskostnaði höggmynda
héðan til annarra landa".
„Um ástand í myndlistarmál-
um í Danmörku eins og það
kom ykkur fyrir sjónir — ",
„Satt bezt að segja fannst
Framhald á bls. 16.
Rúna med hálfgerða mynd, sem nær yfir sex flfsar. Stundum vinnur
hún á fjórar flfsar og allt niður f eina eins og sjá má á forsíðumynd-
inni.
Samvinna — uestur byr tn sKaiar eða skildi úr steinleir og Rúna
skreytir gripina.
Hér hefur Rúna raðað upp á borð nokkrum misjafnlega stórum
mynduin, sem brenndar eru á flfsar. Nokkrar slíkar myndir voru á
haustsýningu Félags fslenzkra myndlistarmanna á Kjarvalsstöðum í
október.