Lesbók Morgunblaðsins

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Lesbók Morgunblaðsins - 03.04.1977, Qupperneq 12

Lesbók Morgunblaðsins - 03.04.1977, Qupperneq 12
KIROMANTIK er nafn á ævafornri athöfn, er við íslenzkir nefnum lófa- lestur, — orðið er dregið af griska orðinu keir, er þýðir hönd og manteia, er þýðir spádómur. Hér er um að ræða skilgreiningu á þeim eiginleikum sumra að geta séð fyrir örlög fólks, eftir því sem línur, lögun og fyrirferð viðkomandi lófa segja fyrir. Lófalestur á sennilega uppruna sinn i Kína svo sem margt annað, og hefur borist til Evrópu frá Austur- löndum. Cicero getur fyrst um lófa- lestur, en athöfnin var fordæmd, er kristni komst á, þar til sígaunar komu henni aftur til vegs. Komu þeir senni- lega með hana frá hinu upprunalegu heimalandi sínu Indlandi. Margir telja lófalestur vísindagrein, en aðrir hafna þeirri staðhæfingu, en einu má þó örugglega slá föstu og það er, að lófalesturinn byggist að verulegu leyti á skarpskyggni fremjandans og sálfræðilegu innsæi gagnvart persónunum hverju sinni. Máski má rrekja lófalestur til fyrstu myndrænu athafna mannsins, sem sér stað í afþrykkjum á höndum og fótum og eru fyrstu og elstu finnan- Bragi Asgeirsson Frá fyrstu tíð og fram á vora daga hafa hendur í öllum mögulegum útgáfum verið tjáningarmiðill I myndlist- inni. Mynd: Marc Chagall. Rýnt í Iðfa meist- aranna leg merki mannlifsins. Maðurinn hef- ur fljótlega uppgötvað, að línur, stærð og lögun handa og fóta voru mismunandi og e.t.v. sett það i sam- band við mismunandi skapgerð. Við vitum líka, að engir tveir eru með sömu fingraför, og það gefur auga leið, að mismunandi persónu- einkenni hljóti einnig að leynast i lófalínum fólks — en þó byggist hér vissulega allt á skarpskyggni lesand- ans. Einnig er álitið, að hægt sé að ráða persónuleika manna af rithönd þeirra og nefna hana gjarnan „lykil persónu- leikans". Um aldir hafa verið til menn, er hafa sökkt sér niður í rannsóknirá þessum tengslum og má nefna þessa athöfn vísindalega, enda hafa verið gefnar út bækur, þar sem niðurstöðurnar eru raktar. Eftir þvi sem menn best vita, var það ítalinn Baldó — frægur læknir og prófessor i Bologna — er fyrst ritaði litla bók um möguleikana á því að greina sérkenni manna úr rithönd þeirra (1622). — Nefnist athöfnin graphologie — skriftrýni. Hér er sjálfsagt forsendan, að við- komandi hafi hrist af sér hina tillærðu skólaforskrift og hafi öðlast rithönd með sérstökum einkennum, sem séu i samræmi við skapgerðarryþma hans. Við þetta er svo að bæta, að sjálf höndin hefur verið notuð sem tján- ingarform í ótal myndum og mörgum tilgangi i gegnum aldirnar — i beinum mannlegum samskiptum — merkjamáli — handapati til áherslu orða og sem tjáningartákn í mynd. Hér kemur höndin fram i ótrúlega mörgum tilbrigðum, stærðarhlut- föllum og lögun — sem tákn trúar, tilbeiðslu, uppgjafar — upphafinnar gleði, rósemi, þagnar o.s.frv. Á sama hátt og höndin er hið fyrsta, sem manneskjan notaði sem tjáningartákn fyrir tugþúsundum ára, er höndin enn i dag í fullu gildi sem tjáningarmiðill listamanna og væri hér tómt mál að tala um framúrstefnu eða gamaldags tjáningarmáta! Ástæðan fyrir því, að ég hugleiði þessi mál er sú, að eitt sinn sem oftar, er ég var staddur í Ameríska bóka- safninu, rakst ég á grein í Arts Maga- zine frá 1 974, þar sem á merkilegan hátt er fjallað um lófalestur — og þar sem hér var um að ræða lófa heimskunnra myndlistarmanna, var forvitni mín vakin — einkum vegna hinna nærtæku niðurstaða. Greinin nefriist „Glataðar listir" —: Er hægt að öðlast þekkingu með lófalestri? — og er eftir Charlotte Gilbertson. Hún er þannig til komin, að barónessa Tortellini af Calabriu er þess fullviss að í hinni margbrotnu mynd handarinnar sé eigi aðeins að finna skýringu og skilning, heldurallan sannleika. Hér birtast niðurstöður þriggja lófalestra — af lófaförum — sem hún innti af hendi fyrir mig án þess að vita, hverra hendur um væri að ræða. ,.Ó!" sagði hún, þegar hún leit fyrst á lófaförin: „Þetta eru sannarlega óvenjulegar hendur." Siðan yppti hún öxlum og sló út höndunum, eins og ibúunum á hæðum Calabriu er tamt, og sagði fremur við sjálfa sig en mig: „Já, óvenju athyglisverðar hendur, jafnvel fyrir' konur. Þessar hendur búa yfir sterkri skapgerð. Það verður gaman að lesa úr þeim."

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.