Lesbók Morgunblaðsins - 13.07.1975, Blaðsíða 10

Þau geta flest
orðið samfélaginu
að liði
Framhald af bls.7
Lengra er yfirleitt ekki hægt að
fara, þvf að þá er hætt við að
skilninginn brestk
Fyrir utan móðurmál og stærð-
fræði má nefna samfélagsfræði,
svo sem kristinfræði, ýmislegt um
samskipti mannanna, átthaga-
fræði og skynþjálfun auk ADL
þjálfunarinnar. Loks er gert ráð
fyrir hagnýtum störfum í ýmsum
myndum, svo sem grundvallar-
þjálfun í handavinnu, teiknun,
föndur, trésmíði, flokkun, röðun
og samsetningar. Verklega
kennslan er mjög mikilvæg, því
að það er á þessum vettvangi, sem
vangefnir geta oftast fundið eitt-
hvað við sitt hæfi, hvort sem það
er í formi starfs eða tómstunda-
iðju. Og ekki megum við gleyma
líkamsþjálfun, sem mikil áherzla
er lögð á, enda tvímælalaust ein
mikilvægasta greinin.
— Og hvar ætti grunnskóla-
námið að fara fram?
— Heppiiegast er, að settir
verði á laggirnar sérstakir skólar,
þjálfunarskólar f tengslum við fá-
vitastofnanirnar. Skólarnir þurfa
að vera í öllum landsfjórðungum,
þannig að fólk þurfi ekki að
flytjast búferlum til að koma van-
gefnum börnum sínum til náms.
Það verður væntanlega sér-
kennslumiðstöðin, sem annast
námsskrár- og kennslugagnagerð
fyrir þessa þjálfunarskóla og hef-
ur sérfræðilegt eftirlit með börn-
unum. Hvað tekur við að grunn-
skólanámi loknu, fer eftir aðstæð-
um og þroska i hverju tilviki fyrir
sig, en búast má við því, að flest
börnin verði undir það búin að
stunda einhverja arðvænlega iðju
ri«« fandi: II.f. Arvakur. Rrvkjavfk
Framkv.slj.: Ilaraldur Svrinssun
Rilsljúrar: Mallhfas Johannrssen
Slv rmir (iunnarsson
Kilslj.fllr.: (ilsli SÍKurðsson
Aunlv'sin^ar: Arni (iarðar Krisfinsson
Rilsljúrn: Aðalslræli (>. Slmi 10100
eða þá afþreyingarstörf, sem
gætu veitt þeim lífsfyllingu.
— Nú höfum við að mestu ein-
skorðað okkur við framtíðina, en
er þegar farið að marka þessar
leiðir að einhverju ráði?
— Það er nú heldur lítið. Ég
held, að mál þessi komist ekki á
verulegan rekspöl, fyrr en með
stofnun sérkennslumiðstöðvar-
innar, því að hún á að vera
burðarásinn í þessu kerfi. Þó er
hægt að undirbúa jarðveginn
áður að einhverju leyti, t.d. með
því að efna til fræðslu- og
leiðbeiningastarfs fyrir foreldra.
Þess má geta, að tvívegis hafa
verið haldin slík námskeið hér-
lendis, bæði af Námsflokkum
Reykjavíkur i samvinnu við aðra
aðila. Það síðara er nýlega af-
staðið og gaf mjög góða raun. Þá
hefur stjórnarnefnd hreyfi-
hamlaðra og fjölfatlaðra komið á
fót visi að lekóteki, en þar hafa
verið þýddar og gefnar út stuttar
og greinargóðar þjálfunaráætlan-
ir og þeim komið á framfæri við
þá aðila, sem þangað hafa leitað.
Þessar áætlanir spanna 21 þroska-
svið og eru stigskiptar. Þær miða
að því að ná fram auknum andleg-
um og likamlegum þroska á mjög
kerfisbundinn hátt. Leið-
beiningarnar eru í senn einfaldar
og skýrar og hafa reynzt mjög
gagnlegar.
— Það er ljóst, að vangefin
börn hafa orðið mjög útundan í
samféiaginu, og kannski er það
skiljanlegt, — segir Þorsteinn í
lok samtalsins. — Þetta samfélag
okkar hefur verið að byggjast upp
á örfáum árum og kallað hefur
verið á fé tíi nauðsynlegra fram-
kvæmda úr öllum áttum. Vita-
skuld er ekki hægt að sinna öllu í
einu vctfangi, en þó held ég, að
málefni vangefinna hafi orðið
óhæfilega lengi útundan á sama
tíma og félagsleg aðstoð við ýmsa
aðra minnihlutahópa hefur þróazt
betur. Það er mjög eðlilegt, að
foreldrar vangefinna barna telji
sig eiga kröfu á hendur samfélag-
inu og þeirri kröfu getur það bezt
svarað með þvi að hefja nú þegar
af fullum krafti hið nauðsynlega
uppbyggingarstarf, sem tillögur
liggja fyrir um hjá ráðuneytum.
GRÓÐURKAFFIHÚS EÐA
KAFFIGRÓÐURHÚS
Þegar við höfum flengzt
Þingvallahringinn á
sunnudögum á sumrin
ýmist í sólskini og ryk-
mekki eða rigningu og
drulluslettum, finnst
okkur ágætt að stanza í
Eden í Hveragerði, fá
okkur ís eða kaffi og kaupa
tómata, gúrkur eða blóm.
Um þetta ber skýrt vitni sá
gífurlegi bílafjöldi, sem
alltaf er þarna fyrir utan
hvert sunnudagssíðdegi.
Mjög er skiljanleg
löngun okkar íslendinga til
að njóta hlýju og gróðurs,
en ég skil ekkert í, að
margir skuli ekki sjá, hvað
það er drephlægilegt, að
svo gífurlegur fólksfjöldi
skuli þurfa að safnast
saman á þennan eina blett
á sunnudögum og engum
á öllu landinu skuli hafa
dottið í hug öðrum en eig-
endum Edens að koma upp
slikum stað.
Hvernig stendur á því,
að við göpum af aðdáun
upp í einhverja útlendinga,
sem teikna glæsilegan
„túristastað" við Kleifar-
vatn, þar sem nýtt yrðu
einhver mestu og beztu og
augljósustu gæði þessa
lands, jarðhitinn? Hvers
vegna getur okkur ekki
dottið þetta í hug sjálfum?
Ef ég væri ofsalega rík
og vissi ekki aura minna
tal, myndi ég koma upp
gróðurkaffihúsum um
landið þvert og endilangt, í
hverjum bæ, þorpi og
sveit. Ég myndi nota raf-
orku til að lýsa þau upp á
vetrum, svo að þar gæti
orðið grænn gróður og
blómaskrúð allt árið um
kring. Og þetta gerði ég
ekki einungis fyrir útlenda
túrista heldur aðallega
fyrir rétta og slétta ís-
lendinga, sem þrá hlýju og
gróður. Hugsið ykkur,
hvað það væri skrýtið og
skemmtilegt að sitja inni í
slíku gróðurkaffihúsi um
háveturinn og horfa á
grenjandi stórhríð fyrir
utan glerið, en njóta ylsins
og gróðursins fyrir innan.
Fyrir nokkru las ég grein
eftir Jóhannes Helga rit-
höfund, þar sem hann lýsir
þeim vana Ijúflyndra og
áhyggjulausra Vínarbúa að
sitja stundum saman á
kaffihúsum yfir kaffibolla
eða glasi af bjór eða léttu
víni og rabba þar um lífið
og tilveruna i rólegheitum.
Slíkt háttalag er mörgum
stressuðum íslendingum
óskiljanlegt, þeim sem
streða alla vikuna fyrir
stáli, plasti og harðviði og
slappa helzt af um helgar á
yfirfullum, háværum dans-
húsum yfir rándýrum,
sterkum drykkjum eða líta
ekki upp úr stritinu á
meðan verið er að vinna
fyrir næstu „sólarlanda-
ferð". Kannski myndu slik
gróðurkaffihús kenna okk-
ur að tileinka okkur að
nokkru rólega háttu Vínar-
búanna og minnka þaraf-
leiðandi „stress" hvers-
dagslifsins og láta okkur
finna, að víðar er hægt að
slappa -af en á Spáni og
Mallorca.
Anna Maria Þórisdóttir.