Lesbók Morgunblaðsins - 09.09.1973, Blaðsíða 15

20 i ; iwPr 7 * Ji ■' , \ 11! fl® 1 U L. END' \ts<k Ú.L'
•?; fl -V !>
AN a/CM ft- A ll FÆS«
■x 'S \ A Ss |,r\ W\ \ Sfc- í'Wx-l ’t FUUL
s- Ké- LL- ftR aee/U rtA'r- \ r4
ifc - 1 \ 4 cS . -p if UMCkE - R£> \ ft í3rARr- lAfZ
** rr iX — KlM D- 1 N 1+
ÍTfténP Pt P. J V
Fouk ftFTMC- £MD ff LJoÐ
•v \ SV IK 17 L S>- IM PÉLfr^ HIVFMI f - or£>
FUéL- 'ÍÓPti Tö N- MKF RK
FRflUS TRiftK- FÆRlR ÚR
n HNeiCt- 1 N C,- fÖ t-t+' 5iTF) F FlKlftR 1
Vo(?UKl FLf\Tl R. o'H«LrKX- ANLeafl HtABF
V Æ i> VC- 1 \R
Sta'FuR FflíSöo- • V<ARl- FUUL FLfiN ToNAl
VE S- fZ L.F) SVCOR-
ffiNW HLTÖÐ- Ftí 1 A'ASN STÓK
t? p NULú
.. FUÍiL- INN UM KöFHA txUÐ
1 rm
\>kiT- UK FJALL + ClMÐTAt
Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
’ tv
Lausn á síðustu krossgátu
m KL- 'ilXt 1Ð FoR- F»»- Ko8- UHá T! ■ vevi- UR VÆT- Lfl FAHCA MHRC ✓ 1 íli T«i «iíV- HVL
fúr« ÍKrtf s o F A N D h H A"1 T T U K O'-'.R á K
‘o^ A’ K A F u. R A’ 1 R N ft 5 T L
FuRL' IMH K I T A N A' T A r»«- »*• 6-ÍTl A N D $ T o'
¥ D*i A N N fl 5 T 5 N U J> J> A *
n !: N H U J> ti A K VÍN 7" R fl 5 A
N t’UUU- AuÞ F L T Au' ar- ran- K mnr StSr K R.
A R R r-v»* 8Y4A- F £ S !«£ N A »V. «ei
: 4 á iS i':': V Ftorel A i> R E \ N \ N Ó'
%ÍLT lO UÚL Vit>l A HA6U A© U £ N N r f> Kx- flvci /' S
f kR- 3 o' k A ■Ð A P. Cípsf Mp: 1 n©- WU' ufl Ð ItflO snM 0 R K
ó' L I nriM. <CU$»c h K mt? o‘ 5 1 4 u K ÍHOIllt Í.-.TÍ U K
JUSD I S> L A i 5 T fnexn A‘ d £ N 4 A
\Ú -í- N N tR’l 0 L pAU' LCW 5 E 1 ó T f*K- ufl- K o'HÐ
li Jd A © -9 L £ i k: -» r —> 5 A N T> 1
Nýtt tölublað af tímaritinu Eimreiðinni
er að koma út um þessar mundir. Er það
annað heftið undir nýrri ritstjórn Magnúsar
Gunnarssonar, viðskiptafrœðings. Margt er
athyglisvert í þessu tölublaði, ekki sízt rit-
gerð Þórs Whitehead, sagnfrœðings: Hvað
SÖgðu Bandaríkjamenn um íslenzk stjórnmál?
t ritgerðinni fjallar Þór um viðhorf banda-
rískra sendimanna til íslenzkra stjórnmála á
Stríðsárunum, og byggir hann á rannsóknum
SÍnum á gögnum bandaríska utanríkisráðu-
neytisins, gögnum, sem ekki hafa áöur verið
könnuð með tilliti til íslenzkrar sögu. Hér
verður fróðlegri grein Þórs ekki gerð nein
frekari skil, en óneitanlega vekur það athygli
og ánœgju, að íslenzkúr sagnfrœðingur hefur
byrjað shipulega rannsókn á sögu sfðustu ára
og hi.kar ekki við að birta niðurstöður sínar
á prenti.
í Eimreiðinni birtist einnig viðtal, sem
Davíð Oddsson átti við formann og varafor-
mann stúdentaráðsins við Stokkhólmshá-
skóla. En þar fara þeir með stjórn mála, sem
sameinuðust á uppgangstímurn vinstri sinn-
aðra stúdenta í andófi gegn yfirgangi þeirra
og firrum. Á síðustu árum hefur þróunin i
Svíþjóð verið á þann veg, að sífellt fleiri
stúdentar hafa fylkt sér urn hægri menn inn-
an veggja háskólanna, og nú hafa þeir meiri-
hluta í öllum stúdentaráðum í sœnskum há-
skólum utan einum.
f viðtali sínu spyr Davíð: „Hvers vegna ná
vinstri sinnaöir stúdentar ekki lengur Ul
skólabrœðra sinna?“
Og viðmœlendur hans svara: „Meginorsök-
in er sennilega þreyta. Fólk er orðið yfir sig
þreytt á endalausu jarmi um Vietnam, bylt-
ingar, vonda arðrœningja og annan moðreyk,
sem snerta baráttumál stúdenta tiltölulega
l'itið. Stúdentum þykir baráttumál vinstri-
sinnaðra froðusnakk þar sem þeir einskorða
sig við vandamál, sem þeir geta haft sára-
lítil áhrif á, en hins vegar láta þeir málefni
stúdenta lönd og leið. Þó virðist þetta vera
aðeins' að breytast og okkar langa valdatiö
hefur orðið til þess að fœra vinstri menn nœr
veruleikanum. Það er út af fyrir sig ágœtt
að hafa dálítánn hóp atvinnumótmælenda í
skölanum, okkur hinum til skemmtunar og
tíl að hrella góðborgara, en reynslan sýnir að
þegar slikir hópar komast í valdastöðu inn-
an skólans þá eru þeir fremur til óþurftar
en gagrisi þar sem þeir tefji oftast framgöngu
þarfra mgla með fánýtu blaðri um óskylda
hluti.“
Þetta er harður dómur, en hann á ekki síð-
ur viö um vinstri menn hér á landi en í Sví-
þjóð. Á síðustú árum hefur Stúdentaráð Há-
skóla tslands fremur vakið á sér athygli fyr-
ir annað en baráttu fyrir hagsmunum stúd-
enta og sama má segja úm Samband íslenzkra
námsmanna erlendis. Örlög Æskulýðssam-
bands íslandS ery einnig hrópandi dœmi um
það, hvernig fer fyrir ágœtum samtökum,
þegar vinstri menn ná v,ilja sínum fram.
Sagt hefur verið, að straumar erlendis frá,
t.d. í málefnum stúdenta, komi fram hér á
landi einu til tveimur árum eftir að þeir ná
hámarki á Norðurlöndunum. Sé svo, sjá
vinstri menn í íslenzku stúdentasamtökun-
um sína sœng uppreidda og vita á hverju
þeir eiga von, ef vilji 'er hjá öðrum til að
veita þeim það aðhald, sem nauösynlegt er.
Innan Háskóla íslands hafa þeir til skipt-
is farið méð stjórn málefna stúdenta, sem
kjósa að starf stúdentaráðs rmðist fyrst og
fremst við hagsmunabaráttu stúde'nta, og
hinir, sem vilja að störf ráðsins séu pólitísk
i orðsins fyllstu merkingu. Hafa þeir síðar-
nefndu ráðið undanfarin ár bœöi í stúdetnta-
ráði og SÍNE. Héf verður engu spáð uiti það,
hver þrórtnin verður í þessúm efn'um meðál
íslenzkra stúdenta á nœstu mánuðxtm. En eft-
irfarandá málsgrein úr frýttatillcynningu jrá
nýlegu þingi SÍNE gefur til kynná, að <H:tt-
hvað sé að rofa til:
„Þá benti þingið á fréttarangfœrslu Þjóð-
viljans og Stúdentablaðsins, er þessi blöö
skýrðu frá þvi, að stjórn SÍNE hafi átt aðild
að Rauðri verkalýðseiningu 1. maí 1973. Um
slíka aðild var ékki að ræða.“
-Björn Bjarnason.