Lesbók Morgunblaðsins - 09.09.1973, Blaðsíða 6

eftir Walt Withman
SÖNGUR VELTANDI JARÐARINNAR
I
Söngur veltandi jarðar, og samsvarandi orða,
Hugðirðu þetta orðin, þessi beinu strik?
þessar sveigjur, horn, depla?
Nei, orðin eru ekki þessi, hin raunverulegu orð
eru í grundinni og sænum,
Þau eru í loftinu, þau eru í þér.
Hélztu aðþetta væru orðin, þessi unaðslegu hljóð
af vörum vinar þíns?
Nei, hin raunverulegu orð eru dásamlegri en þau.
Líkamar manna eru orð, ógrynni orða,
(í beztu ljóðunum endur-birtist líkaminn,
karls eðakonu,
vel-skapaður, eðlilegur, glaður,
Hver hluti hæfur, virkur, móttækilegur,
laus við blygðun eða blygðþörf.)
Loft, leir, vatn, eldur — þessi eru orð,
Ég sjálfur orð með þeim
— eðli mitt gagnsmogið þeirra —
nafn mitt er þeim ekkert,
Þótt þess væri getið á hinum þrjú þúsund tungum,
hvað myndu loft, leir, vatn, eldur
vita af nafhi mínu?
Holl návist, vinsamlegt eða skipandi látbragð,
eru orð, tjáning, merking,
Töfrarnirsem stafa af útliti sumra
karla og kvenna,
eru einnig tjáning og merking.
Starfsemi sálna er af þessum óheyranlegu
orðum jarðar,
Meistararnir þekkjaorð jarðar og nota þau
fremur eh heyranleg orð.
Umbót er eitt af orðum jarðar,
Jörðin hvorki slórar né flaustrar,
Hún er alhæf, sáir, uppsker,
falin í sjálfri sér fyrir stökkinu,
Hún er ekki hálf-fögur aðeins,
lýti og æxli
opinbera engu minna en fullkomnun.
Jörðin synjar ekki, hún er nógu örlát,
Sannindi jarðar dvelur sífellt,
þau eru ekki svo dulin að heldur,
Þau eru rósöm, fíngreind, óþýðanleg á prent,
Þau metta allt sem fúslega miðlar sig,
Miðlar heim göfgi, tjái ég og tjái,
Égtala eigi, en heyri þú mig eigi,
hversu má ég þá duga þér?
Að þola, að bæta,
ófær þess — hvert lið væri f mér?
- Þýðandi: Ingimar
Erlendur Sigurðsson
VJbl' WHh
(Accouche! accouchez!
Ætlarðu að ýlda þinn eigin ávöxt í sjálfum þér?
Ætlarðu að húkaog kafna þar?)
, Jörðin þrætir ekki,
Er ekki uppnæm, hefur engar kvaðir,
Öskrar ekki, hastar, sannfærir, hótar, lofar,
Mismunar ekki, hefur enga ímyndanlega bresti,
Læsir engu, synjar einskis, útilokar engan,
Hún vitnar um alla krafta, fyrirbrigði, ástand,
undanskilur ekkert.
Jörðin opinberar sig ekki
og neitar ekki að opinbera sig,
ríkir samt undir,
Undir sýndarhljóðum,
glæsikór hetja, kveinstöfum þræla,
Fortölum elskenda, bölbænum, stunum feigra,
æskuhlátri, áherzlum prúttara,
Undir hin ráðandi orð sem aldrei bregðast.
Orð hinnar mælsku dumbu miklu móður
bregðast aldrei börnum hennar,
Hin sönnu orð bregðast ekki,
því hreyfing bregzt ekki,
og endursvörun bregzt ekki,
Sömuleiðis dagur og nótt bregðast ekki,
og stefnuför okkar bregzt ekki.
Meðal hinna eilífu systra,
Meðal endalaust hringdansandi systra,
hinna eídri og yngri systra,
Hin fagra systir sem við þekkjum
stígur dansinn.
Með sitt breiða bak við hverjum sjónarvotti,
Með æskutöfra jafnt sem aldatöfra,
Situr hún sem ég elska eins og hinar,
situr ótrufluð,
Haldandi í hendi því sem hefur einkenni spegils,
meðan augnaráð hcnnar endurkastast af honum,
Leiftrar sern hún situr,
bjóðandi engum, hafnandi engum,
Haldandi þrotlaust dagaog nætur
spegli frammi fyrir eigin andliti.
Sénir í nálægð eða sénir í fjariægð,
Skilvislega birtast hinir tuttugu og fjórir
á vettvang hvern dag,
Skilvíslega nálgast og f ara hjá
ásamt með förunautum sínum eðaförunaut,
Horfa ekki úr eigin svip,
heldur svip þeirra sem eru ásamt þeim,
Úr svip barna og kvenna eða karlmannssvip,
Uropnum svip dýra eða lífvana hluta,
Úr svip landslags eða vatna
eða undurfínna himinsýna,
Úrokkar svip, mínum og þínum,
dyggilega skila honum aftur,
Hvern dag á vettvang birtast án undanbragða,
en ald.ei tvisvar með sömu förunautum.
Umfaðmandi manninn, umfaðmandi allt,
haida hinir þrjú hundruð sextiu og fimm
áfram kringum sólu;
Umfaðmandi allt, sefandi, styrkjandi,
fylgjafast í kjölfarið
þrjú hundruð sextíu og fimm
afsprengi hinna fyrri,
jafn örugglega og ómissandi sem þeir.
Veltandi stöðugt áfram, óttalaust,
Sólskin, stormur, kuldi, hiti,
að eilifu
viðspornandi, hjálíðandi, berandi,
Veruieikasköpun og fyrirætlan sálarinnar
enn í erfðum,
Hið fljótandi tóm umhverfis og framundan,
enn innþrengjandi og aðskiljandi,
Enginn tef jandi ölduhryggur,
ekkert bindandi akkeri,
steytandi á engu skeri,
Skjótt, glatt, ánægt, óglatandi,
Alfært og albúið hverja stund
að gefa hreina skýrslu,
Siglir hið guðdómlega skip
hinn guðdómlega sæ.
II
Hver sem þú ert! hreyfing og endursvörun
eru sérstaklega handa þér,
Hið guðdómlega skip sigiir hinn guðdómlega sæ
fyrir þig.
Hver sem þú ert! þú ert hann eða hún
sem jörðin er föst og fljótandi,
Þú ert hann eða hún sem sólin og tunglið
hanga á himninum,
Engum fremur en þér er nútíð og fortíð,
Engum fremur en þér er ódauðleikinn.
Hver maður sjálfum sér, hver kona sjálfri sér,
er orð fortíðar og nútíðar,
og hið sanna orð ódauðleikans;
Enginn getur öðlazt fyrir annan — ekki einn,
Enginn getur vaxið fyrir annan — ekki einn.
Söngurinn er söngvaranum,
og kemur mesttil hans aftur,
Fræðslan er fræðaranum,
og kemur mest til hans aftur,
Morðið er morðingjanum,
og kemur mesttil hans aftur,
Þjófnaðurinn er þjófinum,
og kemur mesttil hans aftur,
Astin er elskandanum,
og kemur mesttil hans aftur,
Gjöfin er gefandanum,
og kemur mest til hans aftur
— það getur ekki brugðizt,
Ræðan er ræðumanninum,
leikurinn er leikaranum og leikkonunni
ekki áhorfendum,
Og enginn maður skilur
annan mikilleika og göfgi en eigin,
eða birtingu sjálfs sín.
©